Vandaag was het weer tijd voor het boekenpanel van De Wereld Draait Door. Het Vlaamse panellid, Wouter Cajot, koos voor het nieuwe boek van Bill Bryson. Daar doe je me uiteraard een groot plezier mee, want ik vind dat Bryson een veel groter publiek verdient. Dus ik deel graag deze recensie nogmaals met jullie. De Nederlandse vertaling, De weg naar Little Dribbling is inmiddels verschenen.

Wie mijn blog regelmatig volgt weet inmiddels wel dat Bill Bryson mijn favoriete auteur is. Waar mogelijk tip ik een van zijn boeken, maar een recensie schreef ik nog niet eerder. Met het verschijnen van The Road to Little Dribbling moest daar maar eens verandering in komen. Zeker omdat dat weer eens een ouderwets reisboek is. Ik kon niet wachten, dus las vast de Engelse versie, maar begin november januari 2016 verschijnt de Nederlandse vertaling, De weg naar Little Dribbling.

Over het boek
Bill Brysons kennis over Groot-Brittannië ontwikkelde zich van ‘weet bijna niets’, naar ‘grondige vertrouwdheid’, tot ‘complete verbijstering: wat weet ik eigenlijk weinig’. Ineens realiseert Bryson zich namelijk dat hij in een land woont dat zich zo snel ontwikkelt dat het hem vreemd aandoet, een plek vol beroemdheden wier namen en talenten hij niet kan onderscheiden, acroniemen die hem moeten worden uitgelegd, gespreksonderwerpen die hij niet langer kan volgen. En precies op dat moment wordt Bryson opgeroepen om een test te doen voor het Brits staatsburgerschap. Twintig jaar na zijn eerste kennismaking met Groot-Brittannië, dat hij uitgebreid heeft beschreven in Een klein eiland (Notes From a Small Island) – een van de meest geliefde reisboeken van de afgelopen decennia – besluit hij tot een gloednieuwe reis om ‘zijn’ land te herontdekken. Wederom leidt dat tot hilarische anekdotes waarmee hij de typische kijk van de Engelsen op hun eiland schitterend tot uitdrukking weet te brengen.

Mijn mening over het boek
Bryson kan over elk willekeurig onderwerp enorm boeiend schrijven (van Shakespeare tot het ontstaan van het heelal en van alles in en rond het huis tot honkbal), maar ik vind hem vooral erg sterk als reisschrijver. Het grappige is dat hij helemaal niet het prototype reiziger is. Sterker nog, hij is een nerveuze reiziger. Die overal gevaar ziet, onhandig is en weinig durft. Misschien ben ik daarom wel zo dol op zijn reisboeken, want voor mij hoeft het ook allemaal niet té avontuurlijk. Gelukkig heeft Bryson wel een scherpe blik, een flinke dosis humor en zelfspot en oog voor de wat minder spectaculaire dingen die een plaats of land de moeite waard maken.

In The Road to Little Dribbling is Bryson wat dat betreft weer ouderwets op dreef. Hij besluit, twintig jaar na Notes from a Small Island, nogmaals door Groot Brittannië te reizen. Via de zelfbenoemde Bryson-line reist hij in losse ettappes van Bognor Regis in het uiterste zuiden naar Cape Wrath in het noorden. Zich verwonderend over de teloorgang van de diverse pieren in badplaatsen, zich verbazend over de schoonheid van de Britse natuur en zich drukmakend over de staat van het land is hij op zijn best. Heel veel spectaculairs gebeurt er eigenlijk niet op zijn reizen, maar juist dát is waar Bryson in uitblinkt. In op het oog doodnormale situaties toch nét even dat ene detail met droge humor of stijgende verbazing beschrijven waardoor het ineens wel de moeite waard wordt.

Als Amerikaan die al jaren in Engeland woont kijkt hij tegelijk met de verwondering van een toerist naar Groot Brittannië als met de kritische blik van een ware Brit. Eigenlijk precies zoals hij dat op omgekeerde manier doet wanneer hij over Amerika schrijft. Hierdoor wordt duidelijk hoeveel Bryson van Groot Brittannië houdt, maar blijven de eigenaardigheden van de Britten hem ook altijd opvallen. Beiden weet hij op zo’n ongedwongen en geestige manier te beschrijven dat je je tijdens het lezen al even in een groezelige Britse pub waant, waar de lokale verhalenverteller, Bill Bryson in dit geval, je even uit de doeken doet hoe het met het land gesteld is.

Af en toe moet Bryson wel een beetje oppassen dat hij niet te veel een zeurende oude man wordt, want de strekking is wel vaak dat het vroeger allemaal beter was. Een van zijn stokpaardjes is dat er tegenwoordig zoveel afval op straat slingert. Gelukkig ‘zeurt’ hij op zijn Brysoniaans, dus het blijft uitermate vermakelijk (en geef toe, dat iedereen zomaar alles op straat kwakt in plaats van even twee meter door te lopen naar een prullenbak is ook enorm storend).

The Road to Little Dribbling is weer ouderwets genieten voor Bryson liefhebbers. Als je nog nooit eerder iets van Bryson las, kun je prima hiermee beginnen. Dan kun je daarna gelijk door met alle andere (reis)boeken.

Titel: The Road to Little Dribbling
(Nederlandse vertaling, De weg naar Little Dribbling, verschijnt 2 november 2015 januari 2016)
Auteur: Bill Bryson
Uitgeverij: Random House (in Nederland Atlas Contact)
ISBN: 9780857522344
MirandaLeest zegt: Dit is weer een ouderwets fijne Bill Bryson. Voor iedereen die dol is op droge humor, nieuwsgierig is naar Groot Britannië of ook niet zo’n avontuurlijke reiziger is (danwel een combinatie van deze drie).

Benieuwd geworden naar The Road to Little Dribbling? Je bestelt deze eenvoudig via onderstaande links bij Bol.com. De Nederlandse vertaling verschijnt op 2 november in januari 2016. Of lees je vast in voor de verfilming van A Walk in the Woods (Terug in Amerika), deze draait vanaf december in de Nederlandse bioscopen.

• Bestel The Road to Little Dribbling van Bill Bryson (Engelstalig, paperback)
• Bestel The Road to Little Dribbling van Bill Bryson (Engelstalig, e-book)
• Bestel De weg naar Little Dribbling van Bill Bryson (Nederlandstalig, paperback)
• Bestel De weg naar Little Dribbling van Bill Bryson (Nederlandstalig, e-book)