Ik hou van bijna, meestal

Ik hou van bijna
bijna daar
er nog maar 2 stappen vanaf
Ik hou van ‘ah daar is de eindstreep’
bijna stoppen, bijna klaar en bijna af

Nee, vandaag hou ik niet van bijna. Want bijna betekent vandaag het allerlaatste optreden van Acda en de Munnik in Carré. Gelukkig mag ik erbij zijn, en genieten ga ik zeker. En ongetwijfeld een traantje wegpinken. Want er komt toch een beetje een einde aan een tijdperk. Niet alleen voor Thomas en Paul (en niet te vergeten David!), maar zeker ook voor mij en ongetwijfeld vele andere fans. Dus rest mij alleen nog te zeggen, bedankt.

Bedankt voor Henk, Kees, Herman, Esmee, Spaanse moslims, Sally, Lena, Beatles, buren, Elizabeth, kapiteins, Lenny, nog een keer Herman, Ezra, Laura, Bob en Ellen, zwervers zonder wekker, Eva en nog heel veel lieve mensen.

Bedankt voor de Kleine Komedie, de Leidse schouwburg, Luxor, Paradiso, stadstheater Zoetermeer, de uitmarkt, de Meervaart, RigterLive, het Vondelpark, Stadsgehoorzaal Leiden, M-Lab, De La Mar theater, Kopspijkers, het Concertgebouw, natuurlijk Carré en al die andere plaatsen waar ik jullie live mocht meemaken maar die me even niet meer te binnen schieten.

Bedankt voor dit pronkstuk uit mijn collectie. Dat ik won in de Serious Request veiling van 2008, via de Acda en de Munnik alliantie. En dat ik in april 2009 (terwijl ik 1000 doden stierf van de zenuwen) in ontvangst mocht nemen van jullie in Carré.

Bedankt voor lieve vriendin I., met wie ik al dit moois mocht beleven. De vriendschap was er al, maar deze gedeelde liefde zorgde voor heel veel mooie momenten en herinneringen die altijd blijven.

Bedankt voor Crosby, Stills and Nash, Bram Vermeulen, Paul McCartney, Ben Folds (Five), James Taylor, Neil Young, Counting Crows, The Beatles, Jacques Brel, Maarten van Roozendaal, Tom Waits, Van Morrison en al die anderen waar ik voor het eerst, opnieuw of anders naar ging luisteren door jullie.

Bedankt voor al die schitterende liedjes over liefde, vriendschap en de dood. Liedjes over niets. Geen liedjes. Mooie liedjes. Halve zinnen. Woorden van een ander. Ik blijf ze draaien.

Bedankt voor twitter, waar ik jullie wel durf aan te spreken en jullie soms ook nog terugpraten. Zoals afgelopen vrijdag, toen ik redelijk in paniek hulp vroeg om toch nog in Carré te kunnen komen en en passant een gratis grap van Thomas kreeg. (en goddank om 1 minuut voor 8 arriveerde, en maandag nog eens terug mag komen, en dinsdag ook trouwens, 10 jaar, pfff ;-)).

Bedankt voor flauwe grappen, mooie verhalen, slap geouwehoer, geestige vondsten, dansjes (Sinterklaascd, meer zeg ik niet), hilarische grappen tot slappe lach aan toe in geweldige theaterprogramma’s. Want laten we niet vergeten dat jullie cabaretiers zijn.

Bedankt voor David Middelhoff. En al de andere leden van het dans- en showorkest (Diederik, Kasper, JB, Dave, Angelo). Maar vooral David, de stille kracht.

Bedankt voor de afgelopen twintig jaar.

Bedankt

Ik kan alleen maar afsluiten met mooie woorden van de mannen zelf. Want we gaan er eerst nog even van genieten.

Alles gaat voorbij, maar eerst genieten we ervan, eerst genieten we ervan.

Alles gaat voorbij, maar eerst genieten gelukkig, genieten we ervan.
Maar eerst genieten we ervan, genieten we ervan.
Alles gaat voorbij, maar eerst genieten we gelukkig, genieten we ervan.

Oh, en het reguliere programma (dat wil zeggen, blogs over boeken) gaat later deze week weer gewoon verder hoor. Dit was een eenmalig uitstapje, qua blogonderwerp.

p.s: Thomas of lieve mensen van Lebowski/Overamstel, mocht(en) je (jullie) dit toevallig, per ongeluk, eventueel lezen. Dit is dus eigenlijk een boekenblog, dus ik schrijf met alle liefde tzt een recensie over Onderweg met Roadie. Just sayin’