Een van de fijne dingen van het boekenbloggerschap is dat je nog wel eens zomaar boeken toegestuurd krijgt. Heerlijk, maar soms ontbreekt de tijd om er ook daadwerkelijk in te beginnen. Zo ook met De vergeten zomer van Carol Drinkwater. Gelukkig zag ik precies op dat moment een berichtje van mijn oud-collega Marije, die juist vertelde dat ze deze schrijfster zo goed vond. Nou, één plus één is twee, dus daarom vandaag een gastrecensie van Marije. Marije blogt trouwens zelf dagelijks op Plus een beetje over beauty, fashion en lifestyle en haar ‘road to size happy’.
Over De vergeten zomer van Carol Drinkwater
Smeulende geheimen leiden tijdens een lange, warme zomer in Frankrijk tot een onverwachte ontknoping.
De druivenoogst is altijd een feestelijke gebeurtenis in de wijngaard van de familie Cambon. Behalve dit jaar. De oogst is door een fout mislukt, en het voortbestaan van het landgoed is in gevaar. Clarisse Cambon weet precies wie ze dat kwalijk moet nemen: haar schoondochter Jane. Het is slechts één incident in een jarenlange strijd, waarvan beide vrouwen de oorzaak verborgen houden voor Luc – die tevergeefs probeert zijn vrouw en zijn moeder met elkaar te verzoenen.
Maar als het noodlot toeslaat, blijft Jane vol twijfels achter. Welke geheimen heeft haar man altijd voor háár verborgen gehouden? Jane moet de dagelijkse leiding van de wijngaard overnemen en ontdekt dat Luc niet de man was op wie ze twintig jaar geleden verliefd werd. Ze weet dat haar oude vijand Clarisse de enige is die haar kan helpen om de waarheid te achterhalen.
Marije van Plus een beetje over De vergeten zomer van Carol Drinkwater
Toen Miranda mij vroeg of ik De vergeten zomer voor haar wilde lezen en er een recensie over wilde schrijven, riep ik meteen heel hard “JA”! Ik ben namelijk gek op de boeken van Carol Drinkwater. Ik ben gek op de sfeer, ik ben gek op de omgeving waarin haar boeken zich afspelen, ik ben gek op de Franse cultuur en dan vooral de Zuid-Franse cultuur. Dus ja, 1+1 is dan heel simpel twee. Maar ik moest enigszins op gang komen met dit boek (iets wat ik lastig vind, want ik wil graag meteen in het boek zitten) en eigenlijk pas als de eerste en voor Jane allerergste tragedie gebeurt, pakte het verhaal mij. Het is namelijk niet een zwierige roman over een leuke wijngaard in Zuid-Frankrijk waar geleefd wordt en waarin je het leven van de eigenaren volgt.
Het boek is het verhaal over de familie Cambon die toch wel een behoorlijk verleden heeft met grote geheimen die zich gedurende het verhaal ontrafelen en de nodige tragedies die uiteindelijk Jane overvallen. De geheimen zorgen voor behoorlijke gespannen familiebanden waarin madame Cambon een nare maar vooral prominente rol speelt. Eigenlijk kreeg ik gedurende het verhaal een beetje medelijden met madame Cambon. Een verbitterde oude vrouw, gehard door haar verleden en de tragische gebeurtenissen die in haar leven hebben plaatsgevonden. Het boek is doordrenkt met mysteries uit het verleden die tot op heden nog vat hebben op het leven van de Cambons en Carol Drinkwater weet tot het einde je vast te houden want je wil toch weten wat het nou is dat deze familie zo verscheurd heeft en wat de ware reden is waarom madame Cambon zo verbitterd is geworden. Schoondochter Jane krijgt niet alleen haar eigen tragedies te verwerken maar wordt ook nog eens geconfronteerd met haar verbitterde schoonmoeder madame Cambon en door de mysteries die rondom haar man hangen.
Als je houdt van gecompliceerde familiebanden, geschiedenis en tragedies, dan is dit boek zeker een aanrader. Ondanks de lastige start met lezen, heb ik het boek in één ruk kunnen uitlezen toen ik eenmaal de feeling te pakken had. Daarnaast heeft Carol Drinkwater het zo beeldend geschreven dat je de geuren en smaken van de Provence ruikt en proeft. Wat mij betreft een aanrader!
Marije, enorm bedankt voor je enthousiaste gastrecensie.
Ben jij ook nieuwgierig geworden naar De vergeten zomer van Carol Drinkwater? Via onderstaande links kun je dit boek, en andere boeken van Drinkwater, direct bij bol.com bestellen (en ontvangt MirandaLeest een kleine commissie).
Het eerste wat ik sinds zijn overlijden las over Cruijff was Johan Cruijff in Barcelona van Edwin Winkels. Ondertitel: De mythe van de verlosser. In puntige hoofdstukjes met al net zulke puntige kopjes – Zakkenrollers, Onzin, Kauwgom, Druifluis, Louis van Gaal en Vellenkip I én II, om er maar een paar te noemen – neemt Winkels je mee door het leven dat Cruijff als trainer van Barcelona leidde. Met hier een daar een uitstapje terug in de tijd, toen Cruijff er als speler actief was. En uiteraard komt ook zijn laatste levensfase aan bod, waarbij de eerlijkheid mij gebiedt te zeggen dat ik dat deel niet helemáál zonder vochtige oogjes kon lezen…