Categorie archief: Muziekboeken

Mijn favoriete biografieën

28 oktober 2014 MirandaLeest 6 reacties

Ik lees graag over de levens van mensen die ik bewonder, of mensen die op een of andere manier een interessant leven hebben geleid. Geen wonder dus dat ik graag biografieën lees. Vorige week verschijn al mijn recensie over de biografie van Bram Vermeulen en binnenkort kunnen jullie recensies verwachten van biografieën over Stephen Fry en David Bowie. Voor het zover is, leek het me leuk om een aantal biografieën met jullie te delen die ik zelf met veel plezier heb gelezen.

Te beginnen met een aantal biografieën van schrijvers. Want wie veel leest gaat zich ongetwijfeld een keer afvragen wie er achter die verhalen zit.

Over leven en Schrijven (On writing) – Stephen King
Strict genomen misschien niet echt een biografie, omdat het zich vooral concentreert op het schrijverschap. Maar King kan daar enorm boeiend over vertellen. Dit boek is dan ook niet alleen een aanrader voor fans van Stephen King, maar ook voor iedereen die graag leest en geïnteresseerd is in het schrijfproces.

Verhalenverteller (Storyteller) – Donald Sturrock (over Roald Dahl)
Wie is er niet opgegroeid met de verhalen van Roald Dahl? Ze behoren in ieder geval nog altijd tot mijn favorieten. Net als zijn verhalen voor volwassenen. Iemand die de meest fantastische kinderverhalen kan bedenken en tegelijkertijd de meest gruwelijke verhalen voor volwassenen kan verzinnen die moet toch wel heel bijzonder zijn. Deze dikke pil (ruim 700 pagina’s) vertelt over het fascinerende leven van Roald Dahl.

Anna – Annejet van der Zijl (over Annie M.G. Schmidt)
De oermoeder van het Nederlandse kinderboek. Maar een schattig, zoet omaatje was Annie M.G. Schmidt nou niet bepaald. Mooi portret van de schrijfster waar bijna elk Nederlands kind wel mee opgegegroeid is.

Tot zover de schrijversbiografieën. Hieronder nog een aantal, volstrekt willekeurige, biografieën die ik met veel plezier heb gelezen.

Moab is my washpot en The Fry Chronicles – Stephen Fry
Hij is Engelser dan The Queen en heeft ook een typisch Engels gevoel voor humor. Maar hoewel hij op tv vaak grappig doet leidt hij ook aan zware depressies en was zijn jeugd ook niet een en al plezier. Moab is my washpot gaat vooral over zijn jeugd, The Fry Chronicles vooral over zijn studententijd. Deel 3, More Fool Me, is zojuist verschenen. De recensie hiervan volgt binnenkort.

Lucky Man – Michael J. Fox
Family Ties, Back to the Future. Twee jaren tachtig klassiekers waar ik Michael J. Fox vooral van ken. En hoewel ik niet echt direct fan ben van Fox (hoewel hij nu weer regelmatig een geweldige gastrol speelt in The Good Wife) was ik enorm onder de indruk van zijn biografie. Heel lang leidt hij het leven van een jonge Hollywoodster, sex, drugs and rock and roll zeg maar, tot hij de diagnose Parkinson krijgt. Bewonderenswaardig om te lezen hoe hij daar inmiddels mee omgaat.

Life – Keith Richards
Zelf ben ik meer van The Beatles dan van de Stones, maar Keith Richards vind ik toch wel een fascinerend figuur. Al was het maar omdat Johnny Depp zijn vertolking van Jack Sparrow in The Pirates of the Caribbean baseerde op Richards. Zijn biografie is dan ook wel echt smullen, want als er iemand sex, drugs and rock ’n roll is dan is het Keef wel.

Houdini – Larry Sloman
Voordat we Hans Klok en David Copperfield hadden was er Houdini. De boeienkoning bij uitstek. Houdini was misschien wel de meeste bekende illusionist, goochelaar, of hoe je het noemen wilt. Dit boek tilt een tipje van de sluier op. Zeer boeiend (haha) boek.

En ik schreef op MirandaLeest ook al een aantal recensies over biografieën, bijvoorbeeld over Wim Kieft, Gerard Heineken en Paul McCartney.

Lees jij graag biografieën? Welke moet ik zeker nog eens lezen?

Zin gekregen in een van bovenstaande biografieën? Via onderstaande links kun je deze direct bestellen bij Bol.com. MirandaLeest ontvangt een kleine commissie als je bestelt via onderstaande link
[bol_product_links block_id=”bol_544cbec5857bc_selected-products” products=”1001004008186780,9200000015512089,1001004010718524,1001004010213368,1001004010293976,1001004002104749,1001004010712230,1001004011276947,1001004001815203,1001004001806714,1001004010912268,1001004009993087,1001004005406391,1001004004965838″ name=”blog” sub_id=”bios” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”640″ cols=”3″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

Bladerboeken, Boeken, Evenementen, Muziekboeken, Non-fictie, Recensies

Recensie: Om Maarten/Jij blijft bij mij – Maarten van Roozendaal

22 oktober 2014 MirandaLeest 1 reactie

Om Maarten in de Kleine Komedie

En ergens zingt een zanger, en gromt een contrabas
Als jij hier nu was m’n lief, dan bleef ik wel wat langer
Acda en de Munnik

Dinsdag 21 oktober was ik samen met Ilona in de Kleine Komedie bij de voorstelling Om Maarten. Een schitterende hommage aan de vorig jaar overleden Maarten van Roozendaal. Artiesten als Paul de Munnik, Ricky Koole, Beatrice van der Poel, Thomas Verbogt en Theo Nijland vertolkten daar hun versies van de nummers van Van Roozendaal, of nummers die geïnspireerd zijn op Van Roozendaal. Zoals bovenstaand nummer van Acda en de Munnik, waarmee Paul de Munnik de avond opende. Want de goede verstaander denkt bij een grommende contrabas direct aan Egon Kracht, en de zanger die onlosmakelijk met hem verbonden is is Maarten van Roozendaal.

Om Maarten in de Kleine Komedie op dinsdag 21 oktober. Met o.a. Theo Nijland, Beatrice van der Poel, Paul de Munnik, Thomas Verbogt, Ricky Koole, Egon Kracht, Marcel de Groot, Thomas Spijkerman. Foto van Ginette Lavell

Na prachtige bijdragen van onder andere Ricky Koole, Theo Nijland, Beatrice van der Poel en Thomas Verbogt was daar voor de pauze ineens de, voor mij, totaal onbekende Thomas Spijkerman. Het is dat ik op rij 3 zat en dus duidelijk kon zien dat hij en te blond en te jong was, maar anders, ik had durven zweren dat het Maarten van Roozendaal was. Zelfde bouw, zelfde mimiek, zelfde gebaren en qua stem kwam het ook akelig dichtbij. Met dik kippenvel op de armen de pauze in.

Waarna alle artiesten nog eens terugkwamen om wederom een of meer nummers ten gehore te brengen. En dat de nummers van Maarten van Roozendaal niet al te makkelijk zijn, bewees Beatrice van der Poel, toch niet de minste, zij raakte tijdens het zingen van Marlon compleet de draad kwijt en moest opnieuw beginnen. Helemaal niet erg.

Paul de Munnik brengt een prachtige uitvoering van Mooi. Foto van Ginette Lavell

Tijdens de voorstelling zat ik al stiekem te hopen dat iemand nog het, misschien wel, allermooiste nummer van Van Roozendaal zou zingen. Mooi. En dat die iemand dan bij voorkeur Paul de Munnik zou zijn. En, verdomd als het niet waar is, daar kwam Paul de Munnik nog een keer het podium op om een schitterende vertolking van Mooi te brengen. Om te janken zo mooi, om de tekst van het nummer te citeren. In de zaal en zelfs op het podium werd her en der een traantje weggepinkt. Geweldige afsluiting van een hele bijzondere avond. Maar eerlijk is eerlijk. Niemand zingt Maarten zo mooi als Maarten zelf.

De voorstelling Om Maarten wordt woensdag 23 oktober nog eenmaal gespeeld in de Kleine Komedie in Amsterdam. De voorstelling is uitverkocht, er is een wachtlijst. Hou je van de muziek van Van Roozendaal doe dan zeker een poging om erbij te zijn, smeek iemand om een kaartje, koop iemand om, probeer iets.

Maarten van Roozendaal - Jij blijft bij mij

Tijdens de voorstelling op 20 oktober werd ook het boek Jij blijft bij mij gepresenteerd. Een schitterend boekwerk (want dat mogen we het wel noemen), uitgegeven door Nieuw Amsterdam, met een inleiding van Paul de Munnik*, (lied)teksten, foto’s, bladmuziek en een cd met een selectie van nummers van Maarten van Roozendaal. Vlak voor zijn overlijden stelde hij deze selectie zelf nog samen. Dus het gaat echt om de pareltjes. Ik heb het alleen even nog maar even snel doorgebladerd**, maar werd gelijk al gegrepen door een tekst De man die altijd geluk had, die, net als de songteksten van Van Roozendaal, zowel tragiek en ontroering oproepen, maar ook een lach. En een tekst als Afscheid, dat is gewoon puur kippenvel. Jij blijft bij mij is echt een prachtige verzameling. Omdat hij bij ons blijft, zoals zijn partner Eva Bauknecht in het voorwoord zegt.

En ik kan natuurlijk niet afsluiten zonder een nummer gezongen door de meester zelf. Mooi!

Jij blijft bij mij is direct te bestellen bij Bol.com. Ook een aanrader, is Om te janken zo mooi, Maarten van Roozendaal rondde dit project net voor zijn dood af. Hij vroeg achttien door hem bewonderde kunstenaars zicht te laten inspireren door liedteksten van hemzelf. Het resultaat is dit schitterende boekje, met bijdragen van Manon Uphoff, Peter van Straaten, Thomas Verbogt en Joost Zwagerman. Of bestel de muziek van Maarten, verzamelt werk bevat een mooie selectie van nummers. Bestel je via onderstaande links op Bol.com dan ontvangt MirandaLeest een kleine commissie.
[bol_product_links block_id=”bol_54475f223f84b_selected-products” products=”9200000030134844,9200000014371261,1000004003175426″ name=”blog” sub_id=”maarten” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”640″ cols=”3″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

* Het wordt nu echt hoog tijd dat Paul de Munnik ook een boek schrijft. Want met mijn recensie van Bram en het noemen van Ik heb een steen verlegd en deze voorstelling en dit boek over Maarten van Roozendaal ben ik wel een beetje door mijn redenen heen om Paul de Munnik nog eens te noemen op mijn blog 😉
** Ik ging geen nieuwe boeken meer kopen tot het eind van het jaar. Daarmee bedoelde ik natuurlijk alleen echte leesboeken. Dit is meer een bladerboek. Dus dat telt niet 😉

Bedankt Ginette Lavell dat ik je foto’s bij dit bericht mocht plaatsen.

Boeken, Muziekboeken, Non-fictie, Recensies

Recensie: Man on the run – Tom Doyle

23 september 2014 MirandaLeest Geef een reactie

24 maart 2012, een dag die ik nooit meer zal vergeten (al moest ik, eerlijk is eerlijk, de precieze datum even opzoeken). Toen bevond ik* me namelijk in één ruimte met de legendarische Paul McCartney, in Ahoy in Rotterdam. Hoewel hij niet het hele concert even goed bij stem was vond ik het toch een bijna magische ervaring. Hoe vaak krijg je nou de kans om een echte Beatle live te zien?

Toen ik Man on the Run. Paul McCartney in de seventies van Tom Doyle in de bibliotheek zag liggen moest ik deze dan ook wel meenemen. Het boek richt zich op een turbulente tijd in het leven van McCartney en beslaat de periode van zijn vertrek bij The Beatles tot de dood van John Lennon, met daarin de periode dat McCartney met zijn band Wings verschillende samenstellingen doormaakte. Een zeer fascinerende periode waar ik eigenlijk weinig van wist. McCartney is voor mij toch vooral van The Beatles en zijn solowerk ken ik minder goed (hoewel Maybe I’m Amazed een van de allermooiste nummers ooit is). In mijn hoofd zijn McCartney en John Lennon altijd beste vrienden en is McCartney dan de wat bravere van de twee. Nou, dat blijkt allemaal dus nog best wel mee (of tegen) te vallen.

In Man on the Run reconstrueert Tom Doyle de jaren zeventig van Paul McCartney aan de hand van gesprekken met de hoofdpersoon zelf (waarbij vooral het gevoel voor humor van McCartney opvalt) en vele anderen. Het begint met het eind van The Beatles. Een periode waarbij ik altijd moet denken aan een uitspraak van een andere muzikale held van mij, Thomas Acda, die in een van zijn theaterprogramma’s met Paul de Munnik zoiets zei als

En je weet, als je naar The Beatles kijkt bij dat optreden op het dak van het Apple gebouw, dat dat hun laatste optreden zou zijn. Maar je weet ook dat zij dat op dat moment zelf nog niet weten.

Maar echt verrassend zal het toch niet geweest zijn, want er waren al flink wat ergernissen voordat de boel echt definitief klapte. Vooral met John Lennon blijft de relatie nog jaren erg fragiel. Hoewel ze wel weer nader tot elkaar komen. Maar samen opnemen doen ze helaas niet meer, al komt het er wel bijna van wanneer Paul John in januari 1975 uitnodigt om mee te werken aan het volgende Wings album. John denkt er serieus over na.

Hij vroeg aan Art Garfunkel, die het onlangs met Paul Simon had bijgelegd, wat hij aan moest met de toenaderingspogingen van ‘míjn Paul.’ Garfunkel zei tegen hem dat hij vond dat Lennon en McCartney zouden moeten proberen hun verschillen in persoonlijkheid te vergeten en gewoon samen muziek te maken.

Vooral dat “míjn Paul” vond ik zo mooi, natuurlijk in dit geval om aan te geven dat het niet om Paul Simon ging, maar ook vooral omdat het de bijzondere band tussen Lennon en McCartney omschrijft. En dan is het helemaal ontzettend jammer dat het muzikaal nooit meer echt goed kwam tussen Paul en John.

Toch ligt de focus van het boek vooral bij Paul’s pogingen om zijn nieuwe groep, Wings, van de grond te krijgen en zich los te maken van het Beatle zijn. Dat alles wordt op een prettig leesbare manier verteld. Ik kan alleen maar hopen dat er nog eens een complete biografie van Paul McCartney verschijnt van de hand van Tom Doyle.

Voor muziekliefhebbers is dit boek absoluut een aanrader.

Tot slot nog, omdat het zo’n mooi nummer is, Maybe I’m Amazed van Paul McCartney en Wings.

Titel: Man on the Run. Paul McCartney in de seventies
Oorspronkelijke titel: Man on the Run. Paul McCartney in the 1970s
Auteur: Tom Doyle
Uitgeverij: Kosmos Uitgevers
ISBN: 9789021556109
MirandaLeest zegt: Zeker geen complete biografie. Maar een mooi beeld van een zeer turbulente periode in het leven van Paul McCartney.

Nieuwsgierig geworden? Via ISSUU kun je vast een aantal pagina’s lezen van Man on the Run. Of je kunt het boek direct bestellen bij Bol.com via onderstaande links (links is de Nederlandse versie, rechts de Engelstalige).
[bol_product_links block_id=”bol_5416a5038c387_selected-products” products=”9200000021947427,9200000027332223,9200000012127148″ name=”blog” sub_id=”macca” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”640″ cols=”3″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

* en nog 14.999 mensen 😉

Boeken, Fictie, Muziekboeken, Recensies

Recensie: Bouwpakket van een meisje – Caitlin Moran

27 augustus 2014 MirandaLeest Geef een reactie

Bouwpakket van een meisje - Caitlin Moran
Na het lezen van How to be a Woman van Caitlin Moran werd ik fan. Haar boek met columns, Moranthologie, vond ik al even geweldig. Haar schrijfstijl, humor en onderwerpen spreken me enorm aan. Dus niet gek dat ik razend nieuwsgierig was naar haar roman, Bouwpakket van een meisje.

Over het boek
Het is 1990. Johanna Morrigan, veertien, heeft zichzelf zo enorm voor gek gezet in een lokaal tv-programma dat het echt geen zin meer heeft Johanna te blijven. Ze vindt zichzelf opnieuw uit en wordt: Dolly Wilde. Snelle babbel, veel drank, een gothic look en een fulltime seksavonturier! Zij zal haar armoedige bohemien gezin redden van de ondergang, en wel door schrijfster te worden; zoals de Brönte-zusjes, maar dan zonder al dat doodgaan.

Tegen de tijd dat ze zestien is werkt ze voor een muziektijdschrift, rookt als een ketter en zuipt zich suf. Ze schrijft pornografische brieven aan popsterren en heeft alle mogelijke soorten seks met alle mogelijke types. Tussendoor maakt ze in 600 woorden gehakt van talloze bands. Maar dan realiseert ze zich dat Dolly een fataal, verborgen gebruikt heeft. En is een doos vol lp’s, een muur vol posters en een hoofd vol boeken dan wel echt genoeg om een meisje te bouwen?

Wat vond ik van het boek
In één woord: hilarisch. Vooral in de tweede helft van het boek, als het alter-ego van Johanna, Dolly Wilde, lekker op dreef is heb ik me suf gelachen. De humor is soms grof, af en toe een beetje flauw en refereert vaak aan populaire cultuur. Precies mijn soort humor. Voorbeeldje:

We hebben de slakkenfarm nieuw leven ingeblazen – afgelopen weekend hebben we een slakkenrace gehouden die bijna drie uur duurde. Lupin moest Carol Decker van T’Pau elke keer oppakken om haar weer in de juiste richting te zetten – ze kroop steeds tegen de wanden van de braadslee op, weg van de andere slakken. Ze wil duidelijk solo gaan.

Daar moet ik dus erg om lachen (T’Pau is overigens een band uit de jaren ’80, de wat oudere lezertjes kennen het nummer China in your hand misschien nog wel). Het boek heeft echter ook wel een serieuze ondertoon. Want hoewel Johanna als Dolly Wilde lekker legendarisch zit te wezen blijft ze toch vooral een onzeker, iets te dik, pubermeisje die probeert los te breken uit haar armoedige omstandigheden. En die zich gaandeweg realiseert dat zich voordoen als iemand anders eigenlijk dodelijk vermoeiend is.

Dit boek deed me qua beleving, humor en hoofdpersoon erg denken aan Het geheime dagboek van Adriaan Mole van Sue Townsend. Hoewel ik dat boek las toen ik zelf nog een puber was (al weer een tijd geleden dus) is het boek van Moran ook uitstekend leesvoer voor mensen die de pubertijd al lang voorbij zijn. Al helpt het zeker als je nog een beetje een puberaal gevoel voor humor hebt 😉

Met dank aan uitgeverij Nijgh & Van Ditmar voor het toezenden van een recensie-exemplaar.

Titel: Bouwpakket van een meisje (oorspronkelijke titel: How to Build a Girl)
Auteur: Caitlin Moran
Vertaling: Petra C. Van der Eerden
Uitgeverij: Nijgh & Van Ditmar
ISBN: 9789038898933
MirandaLeest zegt: Seks, ~~drugs~~ humor & Rock ’n Roll

Ook zin gekregen in Caitlin Moran? Via onderstaande links kun je haar boeken rechtstreeks bestellen bij Bol.com (en als je dat doet ontvang ik ook nog een kleine commisie, win-win)
[bol_product_links block_id=”bol_53fdb3023b927_selected-products” products=”9200000026256990,9200000011552163,9200000011356165,9200000025013045,9200000000869033,9200000010685084″ name=”blog” sub_id=”caitlinmoran” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”640″ cols=”3″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

Evenementen, Muziekboeken

Plog De Wereld Draait Buiten 2014

6 juli 2014 MirandaLeest 3 reacties

Vandaag vond voor de tweede keer het festival De Wereld Draait Buiten plaats. Sterker nog, terwijl ik dit schrijf (19.35) is het nog in volle gang. Maar wij (vriendin Ilona en ik) hielden het rond 17.15 voor gezien. Hieronder een verslag in plog-vorm.

Gearriveerd. Helaas zonder vriendin J., die nog niet helemaal bekomen was van de Oranje-festiviteiten van de vorige avond.

Eerst richting Westerunie voor The Achievers van Top Notch en Uitgeverij Lebowski. Rapper Digitzz bijt het spits af en wint de award voor het beste haar.

de_wereld_draait_buiten_03_achievers_karinbruers

Schrijfster Karin Bruers praatte het programma aan elkaar. Zij schreef het erg geestige boek Brigadier Oversteekmoeder

de_wereld_draait_buiten_04_achievers_omar

Omar leest voor uit zijn binnenkort te verschijnen boek. En doet dat inderdaad vanaf zijn telefoon. Papier is zo 2013

de_wereld_draait_buiten_05_achievers_ares

Rapper Ares en zijn maat Dennis. Ik vond ze schattig. En ze namecheckte The Beatles. Dus dat is altijd goed. Dennis’ broek verloor overigens bijna de strijd met de zwaartekracht. Gelukkig liep het net goed af

De wereld draait buiten, Erik Jan Harmens

Schrijver Erik Jan Harmens (zonder streepje) las, heel ouderwets van papier, voor uit zijn boek Hallo, Muur, dat binnenkort verschijnt. Hij vond het spannend

Karin Bruers zette haar bril om op voor te lezen, toen herkende vriendin Ilona haar ook eindelijk. Hoewel ze voorlas over een tamelijk serieus onderwerp (haar dementerende moeder) bleef de mevrouw twee stoelen verderop er bijna in. Moet ook zeggen dat Karin geweldig kan voorlezen, ik kijk al weer uit naar haar nieuwe boek (waarvan de titel me even ontschoten is).

MC Fit, die eigenlijk Glen Faria heet, speelde twee mooie nummers

Schrijfster Maan Leo las voor uit haar, gelukkig voor haar man, maar deels autobiografische boek. Zij had trouwens ook geweldig haar.

Thé Lau, geen verdere introductie nodig, las voor uit zijn binnenkort te verschijnen roman Juliette

Dio deed zijn ding

De wereld draait buiten, Matthijs van Nieuwkerk

Omdat we ver achter de man met het bruine petje stonden (die volgens de omroeper nog net naar binnen zou kunnen bij de Guilty Pleasures) door voor Plan B. Bureau Sport. Met aankondiging door Mr. Dwdd himself, Matthijs van Nieuwkerk. Lekker casual, Matthijs.

Bureau Sport maakte een WK-lied, volgens Giel Beelen het allerslechtste lied dat hij ooit heeft gehoord. Ik sluit me aan bij Giel. Frank Evenblij moest het trouwens tijdens het Bureau Sport optreden alleen opknappen, want collega Erik Dijkstra was ziek. Wat leidde tot veel gegniffel in de zaal (vast te hard gefeest gisteren).

Maar ja, de heren van Bureau Sport hebben er wel alles aan gedaan om Nederland wereldkampioen te maken. Ze beklommen 500 traptreden op de knieën omdat dat volgens Braziliaans gebruik geluk zou brengen. Gaat tot nu toe best aardig, dus dat WK-lied zien we verder door de vingers.

Er is een heel bekend filmpje van Diego Maradonna waarop hij tijdens een warming-up voor een wedstrijd een balletje hooghoudt met op de achtergrond de muziek van Life is Life. Of althans, zoiets, het ging over voetbal, dus ik heb niet alles opgeslagen. In ieder geval, er konden prijzen worden gewonnen door degenen die de bal het langs kon hooghouden. Matthijs en ene Tim (Hofman?) deden een goede poging.

De wereld draait buiten, voetbalcommentaarkaraoke

Voetbalcommentaarkaraoke. Zelfs ik ga voetbal zo leuk vinden

De rij voor de singer songwriters van De beste singer songwriter van Nederland is ook al hopeloos lang. Een ijskoffie van Rock a Coffee dan maar

De wereld draait buiten, De jeugd van tegenwoordig

Op zoek naar een alternatief programma dan maar. Ze houden nogal van de handjes de lucht in bij De Jeugd van tegenwoordig. wij niet. Snel door.

Terwijl we wachten op het volgende programma onderdeel eerst even een vitamine boost. Volgens de poster zit er evenveel vitamine C in als in 80 sinaasappels. Dat moet dus wel supergezond zijn.

De wereld draait buiten, Prof. Dr. Eric Scherder

Collega van Prof. Dr. Eric Scherder over Muziek voor het brein. Volgens mij zijn wetenschappers de rocksterren van 2014. De tent barstte bijna uit zijn voegen en na afloop kreeg hij een staande ovatie. Zelf kijk ik nog zelden naar De wereld draait door (scheelt zeeën van tijd), dus ik kende deze man niet echt. Maar wat een genot om naar te luisteren zeg. Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk.

Niet vergeten binnenkort even je fasciculus longitudinalis superior te bedanken voor het feit dat je kunt lopen en tegelijk iets kunt vasthouden en nog veel meer andere handige dingen.

De eerstvolgende keer dat je ergens om moet huilen heb je een goed excuus, je hebt een kwetsbare frontale lob (het kan zijn dat het iets ingewikkelder ligt).

Omdat er heel veel leuke boekenbloggers bestaan, maar bijna niemand (behalve andere boekenbloggers) ze kennen riep ik laatst al een paar keer op social media dat er volgend seizoen een boekenblogger in het dwdd-boekenpanel moet. Ik probeerde de tafel vast even uit. Zit prima hoor.

Nog even een half liedje van Blaudzun meepikken (sorry Blaud, het lag niet aan jou) en dan maar richting huis. Het begint te regenen en sommige van ons (hint, ik was het niet) beginnen wat slaperig te worden na een kort nachtje ivm Oranje-festiviteiten. Hoewel ik graag nog afsluiter Paolo Nutini had gezien (zijn laatste album is te gek) vind ik het programma aan het begin van de avond niet zo spectaculair om nog een paar uur rond te hangen.

Ik heb me vermaakt, maar vond het programma van dit jaar wat minder dan dat van vorig jaar. Maar dat is natuurlijk persoonlijke smaak. Aan het begin van de dag waren er een aantal dingen die me interessant leken, maar deze waren vaak gelijktijdig geprogrammeerd. En een aantal onderdelen waren al heel snel vol, tenzij je een uur van tevoren al in de rij stond. Dat hoort er natuurlijk bij, bij zo’n festival, vorig jaar hebben we waarschijnlijk ontzettend geluk gehad dat we alles konden zien waar we heen wilden en dat alles gunstig geprogrammeerd was (voor onze smaak).

Bladerboeken, Muziekboeken, Recensies

Bladerboeken: Star Trak – Anton Corbijn

6 maart 2014 MirandaLeest 2 reacties

De cover van Star Trak van Anton Corbijn met Clint Eastwood

Een echte kunstkenner ben ik niet direct. Een foto expert kun je me ook niet echt noemen. Maar ik weet wel wat ik mooi vind. En de foto’s van Anton Corbijn heb ik altijd al prachtig gevonden. Misschien ook wel doordat hij veel mensen heeft gefotografeerd die ik bewonder. Muzikanten vooral.

De foto’s van Corbijn zijn donker. Zwaar. Intrigerend. Jaren geleden alweer kocht ik het prachtige boek Star Trak. Een boek van formaat met schitterende foto’s van Anton Corbijn. Eigenlijk zonde om dichtgeklapt in de boekenkast te laten staan. Ook jammer, Corbijn concentreert zich tegenwoordig vooral op films maken. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Martin Scorsese en Bruce Springsteen

Horace Andy en Slash

Anthony Kiedis en Lenny Kravitz

[bol_product_links block_id=”bol_531354a2a3741_selected-products” products=”1001004001763566″ name=”blog” sub_id=”bladerboeken_corbijn” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

MirandaLeest – boekenblog