Tagarchief: reizen

Boeken, Non-fictie, Recensies

Recensie: Gevangen in Nepal – Annemiek Van Kessel

1 reactie

Als boekblogger heb ik de luxe dat ik regelmatig recensie-exemplaren ontvang. Vaak zijn het boeken die ik zelf heb aangevraagd, omdat ze me aanspreken of interessant lijken om over te bloggen. Maar een enkele keer krijg ik ongevraagd recensie-exemplaren toegestuurd. Helemaal niet erg natuurlijk. Zo kreeg ik een tijdje terug Gevangen in Nepal van Annemiek van Kessel toegestuurd. Een boek dat ik zelf niet zo snel zou hebben meegenomen uit de boekhandel, vandaar dat het ook even op de stapel was blijven liggen. Maar onlangs had ik tijd om het boek te lezen.

Over Gevangen in Nepal van Annemiek Van Kessel

Recensie Gevangen in Nepal - Annemiek van KesselNa een roerige periode in Nederland besluit Edward De Ree naar Nepal te vertrekken. En even lijkt het erop dat hij het paradijs op aarde heeft gevonden. Hij gaat werken in een bar en maakt al snel vrienden en is diep onder de indruk van het land. Maar als op een avond zijn Nepalese vriend Pravash bij hem van het balkon valt begint een ware nachtmerrie.

Edward en zijn, tevens buitenlandse, huisgenoten worden direct in hechtenis genomen. Volgens de politie niets om zich zorgen over te maken. Ze doen dat alleen maar omdat de familie van Pravash boos is en zo kunnen de gemoederen tot bedaren komen. Maar dagen worden al snel weken en weken worden maanden. Ineens ziet Edward een hele andere kant van Nepal. Een land dat bol staat van corruptie, omkoping en vriendjespolitiek. En waar je niemand kunt vertrouwen.

Mijn mening over Gevangen in Nepal van Annemiek van Kessel

Gevangen in Nepal is een indrukwekkend verhaal. En in zekere zin herkenbaar, omdat het iedere reiziger zou kunnen overkomen. Edward was gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Waar Edward in eerste instantie nog redelijk optimistisch is ingesteld en er vanuit gaat dat alles wel weer op z’n pootjes terecht komt, wordt gaande het boek duidelijk dat er weinig schot in de zaak zit. En groeit als lezer je frustratie, woede en machteloosheid met die van Edward mee.

Dat het niet alleen voor Edward een zware periode was, wordt duidelijk uit de dagboekfragmenten van Edwards moeder die ook in het boek zijn opgenomen. De ouders van Edward komen namelijk direct naar Nepal om hun zoon bij te staan. Al wordt al snel duidelijk dat ze vaak niet veel meer kunnen doen dan hem moed inspreken en helpen met praktische zaken als schone kleding, medicijnen en eten. Want ook voor Edwards ouders wordt al snel duidelijk dat de Nepalezen alles op hun eigen manier doen en je niet kunt vertrouwen op toezeggingen die worden gedaan.

Dat Edward onrecht is aangedaan en hij in een verschrikkelijke situatie is belandt komt zonder meer over. Maar de ‘en toen gebeurde dit, en toen dat, en toen ook nog zus en zo’, schrijfstijl in combinatie met de dagboekfragmenten komen in boekvorm, wat mij betreft, niet helemaal tot hun recht. Zinnen als ‘We mogen naar de oogkliniek. Op en neer met taxi’s. Ik krijg nieuwe medicijnen.’, zijn natuurlijk prima om de droge feiten weer te geven. Maar zijn wat mij betreft beter geschikt voor een e-mail om de thuisblijvers op de hoogte te stellen dan voor een boek van 250 pagina’s.

Het boek eindigt met de [spoiler alert] toch nog vrij abrupte vrijlating van Edward. Een happy end. Maar graag had ik nog iets meer gelezen over de periode erna. Want hoe verwerk je dit? Hoe staat Edward nu in het leven? Dat de periode in Nepal vreselijk moet zijn geweest staat buiten kijf. Maar hoe pak je na zoiets je leven weer op. Daar ben ik nog veel nieuwsgieriger naar eigenlijk.

Desondanks is Gevangen in Nepal absoluut een indrukwekkend verslag van hoe een droomreis kan veranderen in een ware nachtmerrie.

Details Gevangen in Nepal van Annemiek van Kessel
Titel: Gevangen in Nepal
Auteur: Annemiek Van Kessel
Uitgeverij: Uitgeverij De Kring
ISBN: 9789462970267
MirandaLeest zegt: Indrukwekkend verslag van een droomreis die op een nachtmerrie uitdraaide. Maar mist wat mij betreft net even iets in de schrijfstijl en uitwerking om een onuitwisbare indruk te maken.

Benieuwd naar het verhaal van Edward? Je bestelt het boek via onderstaande link direct op Bol.com
[bol_product_links block_id=”bol_576a8eeae9a72_selected-products” products=”9200000053205748,9200000058959621″ name=”blog” sub_id=”gevangennepal” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”640″ cols=”2″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

Recensies

Recensie: The Road to Little Dribbling – Bill Bryson

5 reacties

Vandaag was het weer tijd voor het boekenpanel van De Wereld Draait Door. Het Vlaamse panellid, Wouter Cajot, koos voor het nieuwe boek van Bill Bryson. Daar doe je me uiteraard een groot plezier mee, want ik vind dat Bryson een veel groter publiek verdient. Dus ik deel graag deze recensie nogmaals met jullie. De Nederlandse vertaling, De weg naar Little Dribbling is inmiddels verschenen.

Wie mijn blog regelmatig volgt weet inmiddels wel dat Bill Bryson mijn favoriete auteur is. Waar mogelijk tip ik een van zijn boeken, maar een recensie schreef ik nog niet eerder. Met het verschijnen van The Road to Little Dribbling moest daar maar eens verandering in komen. Zeker omdat dat weer eens een ouderwets reisboek is. Ik kon niet wachten, dus las vast de Engelse versie, maar begin november januari 2016 verschijnt de Nederlandse vertaling, De weg naar Little Dribbling.

Over het boek
Recensie Review The Road to Little Dribbling - Bill BrysonBill Brysons kennis over Groot-Brittannië ontwikkelde zich van ‘weet bijna niets’, naar ‘grondige vertrouwdheid’, tot ‘complete verbijstering: wat weet ik eigenlijk weinig’. Ineens realiseert Bryson zich namelijk dat hij in een land woont dat zich zo snel ontwikkelt dat het hem vreemd aandoet, een plek vol beroemdheden wier namen en talenten hij niet kan onderscheiden, acroniemen die hem moeten worden uitgelegd, gespreksonderwerpen die hij niet langer kan volgen. En precies op dat moment wordt Bryson opgeroepen om een test te doen voor het Brits staatsburgerschap. Twintig jaar na zijn eerste kennismaking met Groot-Brittannië, dat hij uitgebreid heeft beschreven in Een klein eiland (Notes From a Small Island) – een van de meest geliefde reisboeken van de afgelopen decennia – besluit hij tot een gloednieuwe reis om ‘zijn’ land te herontdekken. Wederom leidt dat tot hilarische anekdotes waarmee hij de typische kijk van de Engelsen op hun eiland schitterend tot uitdrukking weet te brengen.

Mijn mening over het boek
Bryson kan over elk willekeurig onderwerp enorm boeiend schrijven (van Shakespeare tot het ontstaan van het heelal en van alles in en rond het huis tot honkbal), maar ik vind hem vooral erg sterk als reisschrijver. Het grappige is dat hij helemaal niet het prototype reiziger is. Sterker nog, hij is een nerveuze reiziger. Die overal gevaar ziet, onhandig is en weinig durft. Misschien ben ik daarom wel zo dol op zijn reisboeken, want voor mij hoeft het ook allemaal niet té avontuurlijk. Gelukkig heeft Bryson wel een scherpe blik, een flinke dosis humor en zelfspot en oog voor de wat minder spectaculaire dingen die een plaats of land de moeite waard maken.

In The Road to Little Dribbling is Bryson wat dat betreft weer ouderwets op dreef. Hij besluit, twintig jaar na Notes from a Small Island, nogmaals door Groot Brittannië te reizen. Via de zelfbenoemde Bryson-line reist hij in losse ettappes van Bognor Regis in het uiterste zuiden naar Cape Wrath in het noorden. Zich verwonderend over de teloorgang van de diverse pieren in badplaatsen, zich verbazend over de schoonheid van de Britse natuur en zich drukmakend over de staat van het land is hij op zijn best. Heel veel spectaculairs gebeurt er eigenlijk niet op zijn reizen, maar juist dát is waar Bryson in uitblinkt. In op het oog doodnormale situaties toch nét even dat ene detail met droge humor of stijgende verbazing beschrijven waardoor het ineens wel de moeite waard wordt.

Als Amerikaan die al jaren in Engeland woont kijkt hij tegelijk met de verwondering van een toerist naar Groot Brittannië als met de kritische blik van een ware Brit. Eigenlijk precies zoals hij dat op omgekeerde manier doet wanneer hij over Amerika schrijft. Hierdoor wordt duidelijk hoeveel Bryson van Groot Brittannië houdt, maar blijven de eigenaardigheden van de Britten hem ook altijd opvallen. Beiden weet hij op zo’n ongedwongen en geestige manier te beschrijven dat je je tijdens het lezen al even in een groezelige Britse pub waant, waar de lokale verhalenverteller, Bill Bryson in dit geval, je even uit de doeken doet hoe het met het land gesteld is.

Af en toe moet Bryson wel een beetje oppassen dat hij niet te veel een zeurende oude man wordt, want de strekking is wel vaak dat het vroeger allemaal beter was. Een van zijn stokpaardjes is dat er tegenwoordig zoveel afval op straat slingert. Gelukkig ‘zeurt’ hij op zijn Brysoniaans, dus het blijft uitermate vermakelijk (en geef toe, dat iedereen zomaar alles op straat kwakt in plaats van even twee meter door te lopen naar een prullenbak is ook enorm storend).

The Road to Little Dribbling is weer ouderwets genieten voor Bryson liefhebbers. Als je nog nooit eerder iets van Bryson las, kun je prima hiermee beginnen. Dan kun je daarna gelijk door met alle andere (reis)boeken.

Titel: The Road to Little Dribbling
(Nederlandse vertaling, De weg naar Little Dribbling, verschijnt 2 november 2015 januari 2016)
Auteur: Bill Bryson
Uitgeverij: Random House (in Nederland Atlas Contact)
ISBN: 9780857522344
MirandaLeest zegt: Dit is weer een ouderwets fijne Bill Bryson. Voor iedereen die dol is op droge humor, nieuwsgierig is naar Groot Britannië of ook niet zo’n avontuurlijke reiziger is (danwel een combinatie van deze drie).

Benieuwd geworden naar The Road to Little Dribbling? Je bestelt deze eenvoudig via onderstaande links bij Bol.com. De Nederlandse vertaling verschijnt op 2 november in januari 2016. Of lees je vast in voor de verfilming van A Walk in the Woods (Terug in Amerika), deze draait vanaf december in de Nederlandse bioscopen.

Bladerboeken, Recensies

Recensie: Before They Pass Away – de verhalen achter de foto’s – Hannelore Vandenbussche

4 reacties

Het zal ergens in 2014 geweest zijn dat ik de fototentoonstelling Leve de mens! bezocht in Museum Volkenkunde in Leiden. Daar waren de foto’s van Jimmy Nelson te zien, hij heeft met zijn project Before They Pass Away bijzondere stammen van over de hele wereld vastgelegd in hun natuurlijke omgeving. Adembenemend mooie foto’s. De Vlaamse fotograaf Hannelore Vandenbussche reisde samen met cameraman Bram Vis met Nelson mee in het kader van dit bijzondere project. In Before They Pass Away – de verhalen achter de foto’s vertelt ze haar persoonlijke verhaal. Met dank aan Not Just Any Book mocht ik dit boek recenseren.

Mijn mening over het boek
Recensie Before They Pass Away - Hannelore VandenbusscheWat een fijn boek zeg! Om te beginnen ziet het boek er al heel verzorgd uit. Het heeft een licht linnen omslag en dat sluit mooi aan bij het binnenwerk, dat ook heel fris en modern oogt. Het boek is onderverdeeld in hoofdstukken, per hoofdstuk komt één locatie aan de orde. Ieder hoofdstuk wordt ingeleid door een pagina met details (zoals vliegtijd, temperatuur, transportmiddelen etc) over de locatie, voorzien van een getekend kaartje, wat foto’s en mooie zwart-wittekeningen.

Wat ik zelf heel fijn vindt is dat er gekozen is voor mat papier. Hoewel de foto’s zeker ook mooi zouden zijn uitgekomen op glanzend papier, is het veel fijner lezen van dit papier. Dat is wel zo prettig, want het boek bevat veel tekst. Helemaal niet erg, want door de bevlogenheid en het enthousiasme van Hannelore Vandenbussche leest het als een trein. Haar schrijfstijl is bovendien heel vlot en informeel, waardoor je het gevoel hebt dat ze naast je op de bank zit te vertellen over haar avonturen. Hannelore is trouwens Vlaamse, dus in de tekst komen regelmatig Vlaamse uitdrukkingen voorbij, zeer plezant. Natuurlijk staat er ook volop foto’s in het boek. Alleen vanwege de foto’s is het boek al de moeite waard, ze geven, ook zonder de tekst, al een heel goed beeld van de totstandkoming van het Before They Pass Away-project.

Recensie Before They Pass Away - Hannelore Vandenbussche

In Museum Volkenkunde waren destijds al wat behind-the-scenes filmpjes te zien, maar dit boek geeft nog een veel uitgebreider kijkje achter de schermen. Als je de foto’s van Jimmy Nelson kent, weet je dat ze enorm veel kracht uitstralen en ze bovendien weinig afleiding bevatten. Het gaat echt om de mensen en hun omgeving, de foto’s zijn ontdaan van alle overbodige zaken. Als je leest hoe sommige foto’s tot stand zijn gekomen is dat bijna een wonder te noemen. Want door erbarmelijke weersomstandigheden, zoekgeraakte bagage en lichamelijke ongemakken was het soms een hele tour om de foto’s te maken. Dat is dus een groot bewijs van de professionaliteit van dit team.

Liefde en respect
Maar naast professionaliteit wordt uit Before They Pass Away, de verhalen achter de foto’s vooral duidelijk met hoeveel respect en liefde dit project ten uitvoer is gebracht. Alles staat in het teken van de volkeren die gefotografeerd zijn. Vooral het hoofdstuk over Mongolië vond ik schitterend, het is duidelijk dat Vandenbussche echt haar hart verpand heeft aan de Mongolen. Ik zou er bijna van willen afreizen naar Mongolië (maar niet echt, want ben lang niet zo avontuurlijk als Hannelore).

Het boek wordt uitgegeven door Keff & Dessing Publishing (in samenwerking met Uitgeverij Brandt), de Dessing in Keff & Dessing is Floortje Dessing. En dat is eigenlijk helemaal niet gek, want dit boek zou je een beetje kunnen beschouwen als Hannelore naar het einde van de wereld. Maar waar Floortje Dessing zich meestal richt op westerlingen die zich vestigen op onmogelijke plaatsen, gaat Hannelore (samen met Jimmy en Bram) juist op zoek naar de oorspronkelijke bewoners van die verre oorden. En dat is minstens net zo interessant.

Eindoordeel
Wat een schitterend boek. Het enthousiasme van Hannelore Vandenbussche spat van de pagina’s af en je kunt dan ook niet anders dan meegesleept worden in dit bijzondere avontuur. Echt een mooie aanvulling voor iedereen die de foto’s van Jimmy Nelson al heeft gezien, of juist een fijne introductie tot het project.

Over het boek
Before they pass away - hannelore vandenbussche recensieHet is een van de meest tot de verbeelding sprekende boeken van het afgelopen decennium en een wereldwijde bestseller: Jimmy Nelsons fotoproject Before They Pass Away. Een boek dat de laatste inheemse stammen heeft vastgelegd in hun natuurlijke omgeving. Stammen die tradities in ere houden, maar die tegelijkertijd langzaam worden ingehaald door de moderne tijd.
De foto’s vertellen een prachtig verhaal, maar hoe was het om deze foto’s te maken? Hoe kon de fotograaf deze stammen vinden en wat moest de crew doorstaan om deze prachtige beelden te kunnen schieten?
Fotograaf Hannelore VandenBussche vergezelde Nelson drie jaar lang als zijn assistent naar alle uithoeken van de wereld. Nu vertelt ze haar persoonlijke verhaal.

Ondanks extreme temperaturen, fysieke ontberingen en onvoorstelbare reis-en levensomstandigheden, lukte het de crew in contact te komen met onbekende culturen. De ontdekkingsreis had niet alleen impact op de in beeld gebrachte stamleden, maar zou ook Vandenbussche en haar reisgenoten voorgoed veranderen.

Details van Before They Pass Away, de verhalen achter de foto’s
Titel: Before They Pass Away, de verhalen achter de foto’s
Auteur: Hannelore Vandenbussche
Uitgeverij: Keff & Dessing ism Uitgeverij Brandt
ISBN: 9789492037183
MirandaLeest zegt: Het enthousiasme en de trots spatten van de pagina’s af. Musthave voor avonturiers en fotografieliefhebbers en voor iedereen die heeft genoten van de foto’s van Jimmy Nelson.

Dit boek is een prachtig cadeau (voor een ander of gewoon voor jezelf). En mocht je een iets ruimer budget hebben, dan moet je ook zeker het boek met foto’s van Jimmy Nelson aanschaffen. Heb je nou een éxtra ruim budget, bestel dan gewoon de luxe leergebonden editie van het fotoboek. Via onderstaande links bestel je ze eenvoudig op Bol.com

Recensies

Recensie: Pocketatlas van afgelegen eilanden – Judith Schalansky

3 reacties

Over het boek
Pocketatlas van afgelegen eilanden - Judith SchalanskyIn De pocketatlas van afgelegen eilanden neemt Judith Schalansky ons mee naar vijftig afgelegen oorden – van Tristan da Cunha tot het atol Clipperton, van Christmaseiland tot Paaseiland – en vertelt ze grenzeloos absurde verhalen, zoals alleen de werkelijkheid die kan bedenken.

Het zijn verhalen over zeldzame dieren en zonderlinge mensen – over gestrande slaven en eenzame natuuronderzoekers, verdwaalde ontdekkers en verwarde vuurtorenwachters, vergeten schipbreukelingen en muitende matrozen.

Kortom: over vrijwillige en onvrijwillige Robinsons – die bewijzen dat de avontuurlijkste reizen nog altijd in het hoofd plaatsvinden, met de vinger op de landkaart.

Mijn mening over het boek

Pocketatlas van afgelegen eilanden - Judith Schalasny recensie

Om te beginnen: wat een beauty van een boekje. Een knaloranje kaft en dito blauwe pagina’s zorgen ervoor dat het er lekker opvallend uitziet. Ik vind het sowieso een hele toffe kleurencombinatie. Als je het boekje vervolgens openslaat komt dat zelfde blauw weer terug op de pagina’s waar de eilanden zijn afgebeeld, want de helderblauwe pagina’s dienen gelijk als zee waar de eilanden zich in bevinden. Leuk gevonden.

Pocketatlas van afgelegen eilanden - Judith Schalansky

Aan elk eiland worden vier pagina’s besteed. Een korte introductie, met de ligging, grootte, aantal inwoners en een korte tijdlijn. De al eerder genoemde blauwe pagina met de afbeelding van het eiland. En vervolgens twee pagina’s met een kort verhaal over het betreffende eiland. En dat eilanden een goede inspiratiebron zijn voor bijzondere verhalen dat mag geen verbazing wekken. Na het lezen van dit boekje begon ik de eilandengekte van Boudewijn Buch ineens een stuk beter te begrijpen.

Want je waant je bijna een ontdekkingsreiziger tijdens het lezen. De meeste eilanden zijn niet echt bekend bij het grote publiek, laat staan dat we er ooit een keer terecht komen. En als je je bij een eiland een idyllisch bounty-eiland voorstelt, waar je gastvrij door de bewoners wordt onthaald, dan helpt de Pocketatlas van de afgelegen eilanden je snel uit die droom. Want meestal is er sprake van desolate eilanden, waar wanhoop en honger het lot zijn van de mensen die daar belanden. En als je al eilandbewoners tegenkomt dan zijn die de bezoeker lang niet altijd gunstig gezind. Het is dan ook niet gek dat de eilanden vaak namen hebben gekregen waarvan je nou niet direct zin krijgt om een ticket te boeken. Wat dacht je van Deception Island, Danger Islands of Napuka (eilanden van de teleurstelling). Niet heel uitnodigend toch?

Maar geweldig fascinerende verhalen levert het wel op. Ik las het in een paar dagen uit, maar het leent zich er bij uitstek voor om op je gemak door te bladeren en af en toe één verhaal uit te lezen en je vervolgens in je luie stoel even ontdekkingsreiziger te wanen.

Titel: Pocketatlas van afgelegen eilanden
Oorspronkelijke titel: Atlas der abgelegenen Inseln
Auteur: Judith Schalansky
Vertaling: Goverdien Hauth-Grubben
Uitgeverij: Signatuur
ISBN: 9789056725358
MirandaLeest zegt: Een beauty van een boekje .

Judith Schalansky lezen?

Boeken, Recensies

Recensie: Miss yellow hair, hello – Iris Hannema

2 reacties

Vorig jaar zag ik Iris Hannema bij Margriet’s Theater op Tafel. Ik was direct onder de indruk van haar enthousiaste verhalen, gevoel voor humor en vooral van haar lef. Zo maar in je eentje naar de plaatsen die nou niet altijd direct bekend staan om hun gastvrijheid, je moet maar durven. Ook las ik regelmatig haar artikelen in het tijdschrift Zin, waar ze boeken achterna reist en landen als Japan (Murakami), Chili (Isabel Allende) en Colombia (Gabriel Garcia Marquez) aandeed.

Miss yellow hair, hello van Iris HannemaGenoeg reden dus om tijdens de Boekenweek haar boek Miss yellow hair, hello aan te schaffen. En dat zelfde boek dan ook direct op dag twee van de Boekenweek in één ruk uit te lezen. Verwacht geen romantische verhalen, bountystranden of immer vriendelijke locals. Nee, binnen 20 pagina’s zijn er al bloedneuzen en waterige groene diarree voorbij gekomen. Met andere woorden, reizen is niet voor watjes en ziek word je toch wel.

Zoals de achterflap van het boek zich ook al afvraagt: Is dit een reisboek, of juist een anti-reisboek? De meeste locaties (Syrië, Iran, Senegal en Pakistan, om er maar een paar te noemen) die voorbij komen stonden toch al niet direct op mijn verlanglijstje. Voor mij hoeft het allemaal niet zó avontuurlijk. Maar de verhalen van Iris zijn enorm geestig en zitten vol bravoure. Zo kun je vanuit je luie stoel toch een beetje meegenieten.

De verhalen worden overigens afgewisseld met tips, voor als je het toch aandurft om de plekken die Iris beschrijft te bezoeken. Hoe je de Afrikaanse grenzen oversteekt bijvoorbeeld (ruim voldoende pasfoto’s mee), waar je je in Cuba gerust aan kunt ergeren (opdringerige mensen die je ongevraagd een stadstour geven en je aan het eind geld afhandig proberen te maken) of, als het toch erg gezellig wordt, wat te doen met de liefde in een volle slaapzaal (uitwijken naar het strand). En de tip die bijna overal nuttig is: draag (als alleenreizende vrouw) een trouwring. Scheelt een hoop gezeur.

En denk nou niet dat het alleen maar ellende is. Er wordt gefeest, carnaval gevierd (in Rio), er worden vriendschappen gesloten en ook nog het een en ander wat je misschien liever niet aan je moeder vertelt.

Vertel het thuisfront niet alles, maar wel íéts
Je vertelt je ouders natuurlijk niet álles wat je op reis meemaakt, maar het is niet onverstandig wel het een en ander los te laten. Laat ze weten dat je ’s nachts veel uitgaat (en je altijd heel veilig voelt), dat je zoveel leuke mensen (mensen, niet mannen) ontmoet, dat het fijn is om te kunnen doen en laten wat je wilt (niet: ik neuk met iedereen die ik tegenkom). Wees subtiel.

Zelfs als je niet zo reislustig bent of liever met een cocktail aan het strand ligt tijdens je vakantie is Miss yellow hair, hello! de moeite waard. No-nonsens reisverhalen met een flinke dosis humor.

Gelukkig hoorde ik Iris van de week op de radio verkondigen dat ze binnenkort naar Brazilië vertrekt. Dus met een beetje geluk ligt er binnenkort weer een boek vol fijne verhalen in de winkel. En tot die tijd is er op de site van National Geographic een pagina waar ze als Digital Nomad verslag doet van haar avonturen. Je kunt daar trouwens ook nog, tot 24 maart, kans maken op een gesigneerd exemplaar van haar boek. Meedoen, zou ik zeggen!

Titel: Miss yellow hair, hello
Auteur: Iris Hannema
Uitgeverij: Arbeiderspers
ISBN: 9789029588867
MirandaLeest zegt: voor schijtluizen die liever veilig vanaf de bank de wereld rond reizen en voor iedereen die overal al geweest is

[bol_product_links block_id=”bol_5323464fc3252_selected-products” products=”9200000022117920″ name=”blog” sub_id=”missyellowhair” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]