Tagarchief: Recensie

Boeken, Luisterboek, Muziekboeken, Non-fictie

Recensie: Ben Folds – A Dream About Lightning Bugs

Geef een reactie

Een tijdje terug besloot ik al mijn cd’s weg te doen (om ruimte te maken voor meer boekenkasten natuurlijk). Nou ja, bijna allemaal. Ik bewaarde een klein stapeltje waar ik bijzondere herinneringen aan heb. Zoals Songs for Silverman van Ben Folds, die ik in 2005 tijdens mijn eerste reis naar Amerika kocht. Hoewel ik mezelf niet perse fan zou willen noemen, was ik wel nieuwsgierig toen ik zag dat Ben Folds een autobiografie had uitgebracht. Gelukkig bleek het luisterboek van A Dream About Lightning Bugs – A Life of Music and Cheap Lessons ook op Storytel te staan. Voorgelezen door Ben Folds zelf bovendien.

Ben Folds - A Dream About Lightning Bugs

Dat werden dus 8,5 zeer vermakelijke uren. Ook als je zijn muziek niet (zo goed) kent, maar wel geïnteresseerd bent in songwriting, muziek en creativiteit is het een dikke aanrader. Ken je de muziek wel, dan is dat alleen maar een bonus. Want hij deelt veel achtergronden over hoe bepaalde nummers tot stand zijn gekomen. Daardoor luister je er toch weer net even anders naar de eerstvolgende keer dat je ze hoort.

Meeslepend met mooie oneliners

Folds kan heel meeslepend vertellen over zijn creatieve proces, en daar steek je altijd wat van op, ook als je geen muzikale ambities hebt. Het boek zit ook vol met mooie oneliners als:

Don’t let your tools make you their bitch

Over dat je soms ook bepaalde ideeën over hoe iets zou moeten los moet laten.
En:

Hitting bottom is to acknowledge the next lesson will not be cheap

Over het leren van je fouten. Denk daar maar eens over na.

Inspirerende levenslessen

Centraal in het boek staat de muziek. Ben’s muzikale ontwikkeling, zijn tijd met de band Ben Folds Five (drie keer raden hoeveel leden die band telt trouwens) en zijn ervaringen met het muzikantenleven. Maar ook de levenslessen die hij in zijn persoonlijke leven heeft opgedaan komen aan bod. En in alle verhalen, of het nou gaat over zijn jeugd, muziek of over zijn vier huwelijken (en evenveel scheidingen) komt die typische Ben Folds stijl terug. Scherp, intelligent, zich niet bezighouden met wat cool is en vooral een flinke dosis zelfspot (en hier en daar wat scheldwoorden). Vooral heel erg Ben Folds, zoals je ook van muziek gewend bent.

Uitstekende voorlezer met eigen stijl

Dit boek zou ik sowieso wel gelezen hebben. Maar dat het boek door Folds zelf wordt voorgelezen voegt wel echt wat extra’s toe. Natuurlijk omdat het over zijn eigen leven gaat, maar ook omdat Folds een uitstekende voorlezer is met een geheel eigen stijl. Hij kan het namelijk niet laten om hier en daar wat muzikale geluidseffecten toe te voegen. Ook doet hij een prima imitatie van William Shatner (waar hij mee samenwerkte). En dat hij ook mijn favoriete schrijver, Bill Bryson, nog quote is natuurlijk helemaal de spreekwoordelijke kers op de taart.

Ook als je de muziek van Ben Folds niet kent A Dream About Lightning Bugs echt een inspirerend boek. Zo vloeide er bij mij na het lezen zomaar ineens weer een blogpost uit bijvoorbeeld*.

Je vindt het (Engelstalige) luisterboek dus op Storytel, maar als je je eigen exemplaar wilt, kun je het boek ook bestellen op Bol.com via onderstaande links**.  

*Mijn blog is min of meer in ruste. Maar toen ik een Instagram bericht over dit boek wilde plaatsen had ik ineens zoveel te melden dat een blogpost me beter leek. Waarschijnlijk blijft het hier voorlopig bij. Maar je weet maar nooit.

**MirandaLeest ontvangt een kleine vergoeding als je via een van bovenstaande links bestelt.

Recensies

Recensie: Het zwembad – Libby Page

Geef een reactie

Afgelopen week verscheen Het zwembad van Libby Page. Prima timing met de bijna tropische temperaturen van de afgelopen dagen. Het hele verhaal speelt zich namelijk af rondom een buitenzwembad in Londen. Van uitgeverij AW Bruna mocht ik het boek al voor verschijning lezen, en werd ik uitgenodigd om mee te doen aan de blogtour rond dit boek. Vandaag deel ik mijn recensie.

Het verhaal in het kort

Kate is een jonge ambitieuze journaliste, voor haar werk is ze verhuisd naar de Londense wijk Brixton, waar ze zich eigenlijk nogal eenzaam voelt. Haar stukjes in de Brixton Chronicle beperken zich tot onbenullige onderwerpen als huisdieren en wegwerkzaamheden. Niet bepaald wat ze zich had voorgesteld van haar journalistieke carriére. Maar dan vraagt haar redacteur of ze een stuk wil schrijven over de voorgenomen sluiting van het zwembad Brockwell Lido, en de actie die bewoners zijn gestart om de sluiting tegen te houden. Dit kon wel eens haar doorbraak zijn, zeker als ze het verhaal hoort van de 86-jarige Rosemary, die al van kleinsaf aan haar baantjes trekt in het zwembad. Rosemary stemt toe met interview, maar alleen als Kate zelf eerst ook komt zwemmen. Al snel ontstaat er een mooie vriendschap tussen de twee dames en raakt Kate zelf ook betrokken bij de actie om het zwembad te behouden.

Recensie Het Zwembad - Libby Page

Mijn mening over Het zwembad van Libby Page

Het komt niet vaak voor dat ik een boek binnen één dag uitlees, maar met Het zwembad van Libby Page was dat wel het geval. Dat lag vooral aan de warme, sympathieke personages die in het boek voorkomen. Al snel voelt het of je Kate en Rosemary persoonlijk kent en snap je waarom ze begaan zijn met het zwembad en het behoud ervan. Hoewel het verhaal voornamelijk om deze twee vrouwen draait, worden ook de andere personages in korte hoofdstukken aan de lezer voorgesteld. Allemaal doodgewone mensen in een doodgewone buurt, elk met hun eigen redenen waarom het zwembad open moet blijven. Ze spelen slechts een bijrol in het verhaal, maar door deze kleine portretjes krijg je toch een mooi beeld van de diversiteit van de wijk waarin het zwembad staat. Dat maakt het extra bijzonder dat al deze mensen zich samen hard maken voor het voortbestaan van het zwembad.

Tikje cliché
Door de korte hoofdstukjes leest het boek bovendien ook lekker vlot weg. Het verhaal zelf is soms wel een tikje cliché. Al klinkt dat negatiever dan ik bedoel, ik bedoel vooral dat ontwikkelingen in bepaalde verhaallijnen (een opbloeiende romance, rond de carrière van Kate) wel wat voor de hand liggen. Je ziet eigenlijk al snel welke kant het opgaat. Toch is dat in dit boek helemaal niet storend. Dat komt vooral omdat je tijdens het lezen al snel veel sympathie hebt voor de personages en hun actie en het verhaal ingezogen wordt.

Heerlijk feelgood vakantieboek
Het zwembad van Libby Page is een heerlijk boek om in één ruk uit te lezen. Ik heb er enorm van genoten. Echt een fijn feelgood verhaal over vriendschap en gemeenschapszin. Goed voor een lach en een traan. En ideaal voor de zomervakantie.

Ook zin in deze feelgoodroman? Via onderstaande links kun je ze direct bestellen via Bol.com (en ontvangt MirandaLeest een kleine commissie).

Non-fictie, Recensies

Recensie: Adèle – Henk van Gelder

Geef een reactie

Actrice, zangeres en cabaretiere Adèle Bloemendaal overleed begin 2017. Ze had een bijzonder leven achter de rug. Geboren als Adèle Maria Hameetman ging ze na een avontuur in Amerika en een kort huwelijk door onder de naam Adèle Bloemendaal. Ze kende veel successen in het theater, scoorde de nodige carnavalhits, maar werd ook bekend van rollen in tv-series als Het schaep met de 5 pooten (het orgineel). En niet te vergeten een glansrol in Theo en Thea en het tenenkaasimperium.

Recenie: Adèle. Uit het rijke leven van Adèle Bloemendaal - Henk van Gelder

Maar ze stond er ook om bekend dat ze geen blad voor de mond nam. Haar jongere minaars, plastische chirurgie en het feit dat ze soms werk aannam voor de poen, Adèle deed er nooit moeilijk over. Een openhartig mens zou je zo denken. Toch liet Bloemendaal maar weinig mensen echt dichtbij komen. En als ze het even niet meer zag zitten dan sloot ze zich af van de buitenwereld, zegde voorstellingen af en was voor niemand bereikbaar. Dat zorgde, zeker later in haar carriere, voor een beroerd imago.

Over deze fascinerende vrouw schreef Henk van Gelder een interessante, beknopte, biografie die ik mocht lezen voor Bol.com Lees Magazine, waar je ook mijn volledige recensie over dit boek kunt lezen.

Meer lezen over Adèle Bloemendaal? Via onderstaande links kun je het boek bestellen (en ontvangt MirandaLeest een kleine commissie).

Boeken, Muziekboeken, Recensies

Recensie: Hiphop in Nederland – Rajko Disseldorp

Geef een reactie

Als je wel eens een Nederlandse radiozender aan hebt staan, dan moet je ze kennen. Boef, Sevn Alias of Ronnie Flex. Zij waren in 2017 de meest gedraaide artiesten. Hiphop is duidelijk enorm populair. Maar wie zijn die jongens nou eigenlijk? In Hiphop in Nederland van Rajko Disseldorp krijg je daar een goed idee van. Want door middel van portretten stelt hij in dit boek dé tien rappers van dit moment voor. Naast Boef, Sevn Alias en Ronnie Flex, ook portretten van Sticks, Ali B, Ares, Typhoon, Fresku, Hef en Bokoesam. Rajko Disseldorp bezocht de rappers meerdere keren en sprak ze over hun drijfveren, achtergronden en toekomstplannen. Ik mocht dit boek recenseren voor Lees.bol.com.

Recensie Hiphop in Nederland - Rajko Disseldorp

Stoer doen
Wat al snel opvalt is dat de jongere rappers nog vooral bezig zijn met stoer doen. Het gaat om bravoure, status krijgen, views scoren en aan de buitenwereld laten zien dat je het gemaakt hebt. Hoort ongetwijfeld bij de leeftijd, maar ik (40) vond het vooral wat vermoeiend. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen, zo heeft Sevn Alias, wiens portret door zijn openhartigheid wat meer diepgang heeft. En dat hij dan het volgende zegt, dat vergeven we hem dan maar 😉

Het is een beetje fucked up om te zeggen, maar ik wil niet een oude rapper zijn. Ik wil niet meer rappen wanneer ik dertig ben.

Rap voor jong en oud
Want dat je ook nog prima mee kan in de hiphopwereld als je de dertig nadert of gepasseerd bent dat bewijzen Typhoon, Fresku  en Sticks. Deze rappers zijn niet meer alleen bezig met de buitenwereld, maar hebben echt een verhaal. En hun muziek, de onderwerpen waar ze over rappen, groeien met hen mee.

Of je nou van hiphop of rapmuziek houdt of niet, dit boek geeft sowieso een mooi beeld van wie er toe doet in de Nederlandse rapwereld, met portretten die zeer de moeite waard zijn. Mijn volledige recensie van Hiphop in Nederland van Rajko Disseldorp kun je lezen op Lees.bol.com

Hiphop in Nederland van Rajko Dissdeldorp lezen? Via onderstaande links kun je ze direct bestellen bij Bol.com (links het boek, rechts het e-boek). MirandaLeest ontvangt een kleine commissie als je via onderstaande links bestelt.

Boeken

Recensie: Wonderjaren – Pam van der Veen en Albert Wiglema

Geef een reactie

They get nostalgic about the last ten years
Before the last ten years have passed

Deze regels uit het lied Bastard van Ben Folds schoten een paar keer door me heen tijdens het lezen van Wonderjaren van Pam van der Veen en Albert Wiglema. Want nostalgisch wordt je wel van dit boek als je de jaren tachtig en negentig bewust meemaakte. De technologische ontwikkelingen die erin worden besproken zijn tenslotte nog relatief recent, maar toch voelen ze soms ook al weer stokoud. En het boek toont dus vooral aan hoe hard de ontwikkelingen tegenwoordig eigenlijk gaan.

Recensie Wonderjaren - Pam van der Veen en Albert Wiglema

Wonderjaren is eigenlijk het logische vervolg op Gouden jaren van Annegreet van Bergen. Heerlijk nostalgisch en een goede aanleiding voor het ophalen van herinneringen aan zaken als cassettebandjes, inbelmodems, schoolagenda’s, vidoebanden, de telefooncel en nog veel meer.

Ik genoot in ieder geval enorm van het boek. En als je de jaren tachtig en negentig bewust meemaakte is het vast ook een boek voor jou. Mijn volledige recensie van Wonderjaren van Pam van de Veen en Albert Wiglema lees je op Lees Magazine van Bol.com

Zin in nostalgie? Het boek Wonderjaren van Pam van der Veen en Albert Wiglema kun je via onderstaande links bestellen bij Bol.com

Boeken, Non-fictie

Recensie: Mijn Amerika – Mart Smeets

1 reactie

Bij Mart Smeets denk je waarschijnlijk in eerste instantie aan wielrennen, basketbal, schaatsen of de Olympische Spelen. In ieder geval aan zijn jaren als sportverslaggever. Maar je zou ook kunnen denken aan muziek. Of aan Amerika. Want ook dat zijn onderwerpen waar Smeets zich graag mee bezighoudt. Over dat laatste onderwerp, waar hij overigens een haat-liefde verhouding mee heeft, is nu een boek verschenen, Mijn Amerika. Waarin Smeets zijn ongezouten mening spuit over Amerika en de Amerikanen. Als Amerika liefhebber was ik natuurlijk erg benieuwd.

Recensie Mijn Amerika - Mart Smeets

Aangenaam verrast

En hoewel ik niet persé groot fan van Smeets ben, heeft Mijn Amerika me toch aangenaam verrast. Het onderwerp heeft Smeets natuurlijk al mee, want ik kom voor vakanties heel graag in Amerika. Ik verdiep me ook graag een beetje in de geschiedenis en gewoonten van het land. En iedereen die mooie verhalen kan vertellen over het reizen in Amerika kan op mijn interesse rekenen.

Boekenverzamelaar

En die verhalen die heeft Smeets zeker. Grotendeels doordat hij, net als ik, op zijn reizen ook graag tijd inruimt voor een bezoek aan de boekhandel. Uren kan hij daar spenderen en hij verlaat de zaak meestal met flinke stapels boeken over Amerika, de Amerikaanse geschiedenis of bijzondere Amerikanen. Zijn collectie met Amerika boeken is iets om jaloers op te zijn (om nog maar te zwijgen over het feit dat Smeets nog maar 8 staten hoeft te bezoeken voor hij ze allemaal bezocht heeft).

Die boeken blijven overduidelijk niet ongelezen in kast staan. Want Smeets deelt veel interessante feiten over de geschiedenis van Amerika, de plaatsen die hij bezoekt en bijzondere inwoners. Naar de literatuurlijst die achterin staat moet ik maar niet al te lang kijken, want mijn boekenkast barst nu al uit zijn voegen.

Sport en muziek

Daarnaast ook genoeg persoonlijke verhalen, over zijn basketballende zoon, reizen met zijn vrouw en ontmoetingen met sporters, (oud-)collega’s en vrienden. En natuurlijk ook veel aandacht voor mooie verhalen over sport en muziek, dat blijven toch onderwerpen waar Smeets het graag over heeft. Zo leerde ik dat een van favoriete muzikanten, Sam Beam (Iron & Wine) de buurman van Lance Armstrong is, of in ieder geval een paar jaar geleden was. Je hebt er verder niets aan, maar ik vind het toch leuk om te weten.

Hoogtepunt vond ik overigens het hoofdstuk over Boston, waarin alle onderwerpen uit het boek (sport, muziek en persoonlijke verhalen) mooi samenkomen in een verhaal over een bezoek aan Fenway Park voor een wedstrijd van de Red Sox. Maar dat zou ook kunnen komen omdat ik het legendarische stadion vorig jaar zelf nog bezocht.

Een land dat even bijzonder als vreemd is

Door de ogen van Smeets krijg je met Mijn Amerika een mooi beeld van een land dat even bijzonder als vreemd is. Niet alleen kom je het nodige te weten over de geschiedenis, maar ook over muzikale- en sporthelden. Zeker een aanrader dus voor iedereen die graag rondreist in Amerika.

Boeken, Non-fictie, Recensies

Recensie: Off, verbeter je leven met een digitale detox – Tanya Goodin

1 reactie

Hoe vaak kijk jij op je telefoon of tablet? Ik vaker dan ik zou willen. Wanneer er reclame komt op tv grijp ik vaak mijn telefoon. Maar ook als er in een programma iets spectaculairs of grappigs gebeurt, om even snel op Twitter te kijken of het andere mensen ook is opgevallen. Wanneer ik op de trein sta te wachten. Of voor het slapen gaan. Eigenlijk is het zo’n gewoonte geworden. En dat kan best een beetje minder.

MirandaLeest boekenblog recensie van Off, verbeter je leven met een digitale detox van Tanya Goodin

Vandaar dat ik geïntrigeerd werd door Off, verbeter je leven met een digitale detox van Tanya Goodin. Dit handzame boekje (niet veel groter dan de gemiddelde mobiele telefoon, toeval of niet?) helpt je om uit te loggen, minder stress te ervaren en meer tijd over te houden zodat je weer kunt genieten van échte ervaringen, échte contacten en écht geluk. Althans, dat beweert de achterflap.

Voorbeelden en tips

De digitale detox is ingedeeld in verschillende delen, zoals ‘Stel je grenzen’, ‘Go with the flow’ en ‘Tem je triggers’. Korte hoofdstukjes, voorzien van sfeervol beeldmateriaal. Ieder deel geeft voorbeelden van situaties waarin je vaak naar je telefoon grijpt en tips om je gedrag te veranderen. Dat varieert van het kopen van een wekker, zodat je je telefoon niet meer op je nachtkastje hoeft te hebben om als wekker te gebruiken tot het advies om de natuur in te gaan. Of om je gedachten te verzetten door te kleuren, te lezen of te puzzelen.

MirandaLeest boekenblog recensie van Off, verbeter je leven met een digitale detox van Tanya Goodin

© Lev.boeken

Te vrijblijvend

Allemaal prima voorbeelden en situaties, die je wel weer even bewust maken van het feit dat de telefoon zo ingeburgerd is dat je bijna zou vergeten dat je ook nog andere dingen kunt doen. Toch blijft Off wat mij betreft net wat te vrijblijvend om van een echte digitale detox te spreken. De informatie en voorbeelden liggen behoorlijk voor de hand, maar de echte trigger om ze aan te pakken blijft een beetje achterwege.

Goede reminders

Neemt niet weg dat Off van Tanya Goodin goede reminders bevat voor iedereen die wil proberen wat minder afhankelijk te worden van zijn mobiele telefoon. Er zo over te lezen maakt je toch wat bewuster van je eigen gedrag. En het boekje lijkt me ook heel geschikt als (niet zo) subtiel cadeautje voor die geliefde die altijd maar naar zijn of haar scherm zit te staren.

Ben je ook wel toe aan een digitale detox? Via onderstaande link direct bij Bol.com bestellen.

Boeken, Non-fictie, Recensies

Recensie: Ik moet nog even kijken of ik kan – Liesbeth Smit

3 reacties

Misschien herken je het wel, tijdens beoordelingsgesprekken op je werk krijg je altijd zoiets te horen als ‘je doet prima werk, maar laat je wat meer horen’. Of van die drukke collega’s die je er op wijzen dat je zo stil bent (hé, thanks, dat was precies de bedoeling). Vaak goed bedoeld. Maar desalnietttemin best irritant soms. Want ik hoef mezelf helemaal niet per sé meer te laten horen, ik wil gewoon mijn werk zo goed mogelijk doen en kan dat prima zonder dat steeds aan iedereen te willen laten weten. En dat ik soms stil ben is omdat ik dan even niets bijzonders te melden heb, of gewoon fijn aan het luisteren ben of zo maar wat zit te dagdromen.

Je suis introvert

Sinds ik een paar jaar terug de TED-talk van Susan Cain zag, en haar boek Quiet las heb ik er minder moeite mee. Want dat ‘stille’ had ineens een naam. Ik ben introvert, en dat is prima. Ook Liesbeth Smit, auteur van Ik moet nog even kijken of ik kan kent Susan Cain en besloot eens te kijken hoe het gesteld staat met de Nederlanse introverten. Waar lopen die tegenaan? Waar zitten ze? En zijn ze wel een beetje gelukkig?

Recensie Ik moet nog even kijken of ik kan - Liesbeth Smit

Mijn exemplaar van Ik moet nog even kijken of ik kan van Liesbeth Smit. En notitieboekjes met illustraties van Gemma Correll

Ik moet nog even kijken of ik kan (briljante titel, sowieso!)  heeft een hele fijne nuchtere kijk op introversie. Met enerzijds serieuze informatie en achtergronden die lekker helder en vlot zijn opgeschreven. En anderszijds hele grappige en vermakelijke stukken, van een introvertenbingo tot diverse lijstjes met bijvoorbeeld bekende introverten. Want we moeten onszelf ook weer niet te serieus nemen.

Herkenbare persoonlijke voorbeelden

En vooral ook veel mooie, persoonlijke voorbeelden die je, als je zelf introvert bent, zult herkennen. En niet alleen de boodschap dat het dus helemaal prima is om introvert te zijn, maar dat er ook tussenvormen zijn. Bijna niemand is 100% introvert of 100% extravert. En dat is het mooie. Ook als je meer extravert dan introvert bent zullen er vast situaties in het boek voorbij komen die je herkent.

In verschillende hoofdstukken komen onderwerpen aan bod als de werkvloer (kantoortuin, anyone?), opvoeding (hoe steun je je introverte kind, of hoe overleef je als introverte ouder) en de liefde. Smit laat op zeer onderhoudende manier zien waar introverten in die situaties vaak tegenaan lopen en hoe je die situaties het hoofd kan bieden. Praktische informatie, tips en reminders waardoor je een volgende keer misschien iets minder opziet tegen dat teamuitje, die buurtborrel of dat ‘gezellige’ familieweekend. Of in ieder geval weet dat je altijd nog kunt zeggen ‘Ik moet nog even kijken of ik kan’ zodat je even rustig kunt nadenken over hoe je de uitnodiging op een vriendelijke maar besliste manier kunt afwijzen.

Absolute aanrader

Ik moet nog even kijken of ik kan van Liesbeth Smit is een absolute aanrader. Na een aantal pagina’s te hebben gelezen in mijn digitale recensie-exemplaar besloot ik al om zelf een fysiek exemplaar aan te schaffen. Want dit boek wil ik vasthouden, doorbladeren, passages aanstrepen (en voor iemand die bijna nooit in haar boeken schrijft wil dat wat zeggen) en regelmatig nog eens oppakken en doorlezen. Omdat het zo herkenbaar is. En geestig. En volstaat met nuttige informatie, bruikbare tips en voorbeelden. Het boek had van mij nog wel twee keer zo dik mogen zijn.

Ook superinteressant voor extraverten

Is dit boek dan alleen interessant als je zelf introvert bent? Nee, juist ook als je geen introvert bent is het superinteressant. Want het helpt je misschien die stille collega, schoonzus of buurman eens in een heel ander licht te zien. En ook de meeste extraverten hebben hun introverte kanten, dus grote kans dat je er voor jezelf ook nog wat uithaalt.

Ben je of ken je een introvert? Dan is Ik moet nog even kijken of ik kan van Liesbeth Smit echt een absolute aanrader. Bestellen kan via onderstaande links.

Boeken, Muziekboeken, Recensies

Recensie: Gejatte verhalen. De beste anekdotes uit de muziekindustrie – Anoniem

Geef een reactie

Je kent ze wel, die types in de kroeg of op een feestje die altijd de smakelijkste anekdotes hebben. Die altijd bijzondere dingen meemaken. Hoe krijgen ze dat toch voor elkaar? Nou ja, gewoon een beetje om zich heen luisteren en andermans verhalen op het volgende feestje in geuren en kleuren navertellen alsof je het zelf hebt meegemaakt misschien?

Dat is in ieder geval hoe de anonieme auteur van Gejatte verhalen. De beste anekdotes uit de muziekindustrie een heel boekje heeft gevuld. Die heeft jarenlang de sappigste verhalen uit de muziekindustrie opgeslagen en verzameld. En is dus in dit boek zowel bandlid, manager, roadie, medewerker van een platenmaatschappij, journalist als geluidsman en zo’n beetje elke andere functie die je je maar kunt voorstellen.

Recensie Gejatte verhalen. De beste anekdotes uit de muziekindustrie

Smakelijke verhalen

En dat heeft een zeer vermakelijk boekje met smakelijke verhalen opgeleverd. Mocht je een insider uit de muziekindustrie zijn, dan zul je vast precies weten wie wie is. Sterker nog, best wel grote kans dat je dat ene verhaal dat jij altijd iets te luid en iets te enthousiast in de kroeg staat te vertellen over die ene keer dat jij met die bekende rapper/beginnende rockband/verveeld boybandlid onderweg/op dat festival/backstage was hier woord voor woord terugleest.

Amusant kijkje in de muziekindustrie

Maar ook voor mensen buiten de muziekindustrie zijn de anekdotes de moeite waard. Want sommige artiesten worden met naam en toenaam genoemd. Maar ook waar dat niet het geval is geeft het een amusant kijkje in de muziekindustratie. Want hoe gaat het er nou echt aan toe op tournee? Welke gekke eisen hebben de grote wereldsterren? En is Lou Reed nou echt zo’n eikel (spoiler alert: ja, best wel).

Voor de fans

Zelf vond ik ook vooral de anekdotes over de fans erg geestig. Ik bedoel, als je serieus denkt dat Mariah Carey even een uurtje langs komt op de basisschool waar je werkt omdat een leerling nogal groot fan is. Of je met een poppodium belt om te vragen of de artiest van dienst van die avond misschien iets eerder kan stoppen zodat je de laatste trein nog kunt halen. Dan verdien je het ook wel dat dat verhaal nog jaren lang naverteld wordt.

Leest lekker weg

Gejatte verhalen is een vermakelijk boekje. Prima geschikt voor bijvoorbeeld onderweg. De anekdotes lezen lekker weg, meer geschreven als korte blogjes dan echte uitgebreide verhalen, en je bent in een mum van tijd door het boekje heen. En als je een beetje oplet waar je je verhalen vertelt, heb je er zelf zo weer een paar toffe anekdotes voor in de kroeg bij.

Gejatte verhalen zelf lezen?

Je kunt het boek via onderstaande link direct bestellen bij Bol.com.

Boeken, Recensies

Recensie: Karrevrachten Pennevruchten – Kees van Kooten

Geef een reactie

Af en toe eens grote opruiming houden kan geen kwaad. En als je zo creatief en veelzijdig bent als Kees van Kooten dan is het helemaal geen straf als hij het resultaat van zijn 75-jaarlijkse opruiming in boekvorm uitgeeft. Karrevrachten pennevruchten bevat ruim 400 pagina’s niet eerder verzamelde columns, lezingen, vertalingen, songteksten, Treitertrends, haiku’s en nog veel meer.

Recensie Karrevrachten Pennevruchten van Kees van Kooten

Plakboek

Dit immense boek is opgezet als een soort plakboek. Van het geboortekaartje van Kees (“dat het een echte Hollandsche jongen zal worden hopen”) tot, zoals een trotse moeder de mooiste werkjes van haar kind verzamelt, de meest bijzondere en uiteenlopende werken uit Van Kooten’s carriére. Hier en daar voorzien van commentaar, toelichting of gewoon willekeurige hersenspinsels van de schrijver zelf, maar meestal gewoon voor zich sprekend. Met hier en daar foto’s, collages, tekeningen en getypte pagina’s is het al een hele belevenis om gewoon door het boek te bladeren.

Tegelijk gedateerd en actueel

Wat mij opvalt is hoe sommige stukken tegelijk wat gedateerd aandoen en toch ook  vaak nog actueel zijn. Gedateerd trouwens vooral door het simplisties taalgebruik dat in de jaren zeventig nogal hip was (en waar ik altijd een beetje hoofdpijn van krijg). Maar in onderwerp vaak juist weer actueel, omdat we over sommige onderwerpen kennelijk nooit uitgepraat raken.

Taal is zeg maar echt zijn ding

Daarnaast is het ook overduidelijk hoe veelzijdig en hoe creatief met taal Van Kooten door de jaren heen is geweest. Of dat nou is in columns, of sketches van Van Kooten en de Bie. Sketches die overigens ook gelezen van papier hilarisch blijven. Zoals bijvoorbeeld De Vieze Man ontmoet Dr. Dick Faber, waarin Van Kooten’s De Vieze Man schrijver Simon Carmiggelt aanziet voor de vrouwenarts Dr. Dick Faber, bekend van menig doktersromannetje. Je ziet direct de hele scene voor je.

Ken u ook mijn boek signaleren?

Maar Van Kooten schreef ook reclameteksten, liedteksten en hield flink wat lezingen. Ook deze teksten zijn zeer de moeite waard. En daarom des te fijner dat ze nu verzameld zijn.

Flinke dosis Van Kooten

Met ruim 400 pagina’s bevat Karrevrachten Pennevruchten volgens de achterflap een jaar vol leesvoer voor 2 à 3 personen. Dat klopt absoluut. Het is geen boek dat je in één ruk uitleest, maar waar je gewoon af en toe even een paar pagina’s van moet lezen. Om dan met een grote glimlach je dag te vervolgen. Dus voorlopig ben ik nog even zoet. Maar toch hoop ik dat deze grote opruiming bij Van Kooten weer voor wat lucht heeft gezorgd en dat ik over twee, drie jaar, als Karrevrachten Pennevruchten uit is, weer een nieuw boek van Van Kooten in de boekenkast kan zetten.