Tagarchief: non-fictie

Het huis vol – Anita Terpstra

Als je, zoals ik, komt uit een klein gezin en met ouders uit kleine gezinnen dan blijven grote gezinnen fascineren. Ieder jaar kijk ik met veel plezier (en verbazing) naar de tv-serie Een huis vol, waarin een aantal grote gezinnen gevolgd wordt. De chaos, gezelligheid en hoeveelheid boodschappen vind ik verwonderlijk. En bij het het ene gezin zou ik zo willen intrekken, terwijl ik van het andere gezin al gillend gek wordt als ik er alleen maar naar kijk (bedenk zelf maar even welk gezin ik waarmee bedoel).

Schrijfster Anita Terpstra raakte ook gefascineerd, maar dan door haar eigen grote familie. Haar moeder was er één van veertien en haar vader één van zeven. Hoe was het om op te groeien in zo’n groot gezin? Om daar achter te komen besloot ze een aantal ooms en tantes te spreken over hun jeugd en hen te vragen naar hun ervaringen. Het resultaat is het boek Het huis vol. Een geschiedenis van het naoorlogse grote gezin.

Recensie Het huis vol - Anita Terpstra

Het staat vol met zeer interessante gesprekken, want het was zeker niet voor iedereen een lolletje om op te groeien met zoveel broers en zussen. De oudere kinderen werden vaak ingezet om op de kleintjes te passen, het huishouden te doen of moesten zelfs vroeg van school om mee te draaien in het gezin. Sommige broers en zussen bleven goed contact houden toen ze zelf volwassen werden, maar anderen konden niet wachten om weg te komen en hebben ook niet veel behoefte meer aan contact met de enorme familie.

De persoonlijke ervaringen van Terpstra’s familie zijn boeiend om te lezen. Ze lezen lekker weg. Hier en daar beschrijft Terpstra de persoonlijke verhalen bijna in romanvorm, dat zorgt ervoor dat het heel levendig wordt, al vond ik de toon soms net iets te ‘Jip en Janneke’-achtig, zeker bij de vroegere jeugdherinneringen van ooms en tantes, waardoor ik het gevoel kreeg in een spannend kinderboek beland te zijn. Ook leuk, maar niet helemaal mijn ding. Gelukkig was het overgrote deel van het boek gewoon reuze interessant.

Verschil tussen stad en platteland

Wel opvallend dat deze verhalen plaatsvinden in de generatie van mijn eigen ouders (en iets eerder), maar dat de ervaringen die zij hebben mij veel meer aan de generatie van mijn grootouders doet denken. Terwijl Terpstra en ik maar een aantal jaar verschillen in leeftijd. Wellicht komt dat ook door het verschil tussen de stad (waar mijn familie vandaan komt) en het platteland (waar de familie van Terpstra vandaan komt), het verschil tussen niet-gelovige (mijn familie) en gelovige gezinnen (die in Het huis vol) en natuurlijk ook door het feit dat mijn ouders in kleine gezinnen opgroeiden en de familie van Terpstra juist in grote gezinnen. Mijn oma moest, als oudste meisje van het gezin, ook stoppen met school toen haar moeder overleed om voor haar vader en de jongere kinderen in het gezin te zorgen. Maar dat speelde dus zo’n dertig jaar eerder dan de verhalen in dit boek. Vond ik toch best opvallend.

En zo zie je maar hoe verschillend families kunnen zijn. Wat voor de een heel normaal is, is voor een ander al weer nauwelijks voor te stellen, of hooguit als verhaal uit generaties terug.

Nadenken over je eigen familie

En datzelfde geldt ook wel een beetje voor de historische achtergronden en ontwikkelingen waarmee Terpstra de persoonlijke verhalen van haar familie afwisselt. Onderwerpen als de invloed van de kerk, gezondheidszorg, straffen uitdelen en het vernoemen van de kinderen zijn erg interessant om te lezen en zet de persoonlijke verhalen van haar familie wat meer in perspectief. Net zoals het erg interessant is om op deze manier eens naar je eigen familie te kijken. Deden die het ook zo? Ging het er heel anders aan toe? Hoe ging het nog weer een generatie eerder?

Heb je interesse in familiegeschiedenis, en ben je benieuwd naar hoe het was om op te groeien in een groot gezin? Of kom je misschien juist uit een groot gezin en ben je benieuwd hoe anderen dit hebben ervaren? Dan is Het huis vol absoluut een aanrader. Een mooie mix tussen persoonlijke verhalen en feiten en achtergronden zorgt voor een prima leesbaar boek, dat bovendien ook een mooie aanleiding is eens na te denken over de familie waarin je zelf terecht bent gekomen.

Recensie: Wonderjaren – Pam van der Veen en Albert Wiglema

They get nostalgic about the last ten years
Before the last ten years have passed

Deze regels uit het lied Bastard van Ben Folds schoten een paar keer door me heen tijdens het lezen van Wonderjaren van Pam van der Veen en Albert Wiglema. Want nostalgisch wordt je wel van dit boek als je de jaren tachtig en negentig bewust meemaakte. De technologische ontwikkelingen die erin worden besproken zijn tenslotte nog relatief recent, maar toch voelen ze soms ook al weer stokoud. En het boek toont dus vooral aan hoe hard de ontwikkelingen tegenwoordig eigenlijk gaan.

Recensie Wonderjaren - Pam van der Veen en Albert Wiglema

Wonderjaren is eigenlijk het logische vervolg op Gouden jaren van Annegreet van Bergen. Heerlijk nostalgisch en een goede aanleiding voor het ophalen van herinneringen aan zaken als cassettebandjes, inbelmodems, schoolagenda’s, vidoebanden, de telefooncel en nog veel meer.

Ik genoot in ieder geval enorm van het boek. En als je de jaren tachtig en negentig bewust meemaakte is het vast ook een boek voor jou. Mijn volledige recensie van Wonderjaren van Pam van de Veen en Albert Wiglema lees je op Lees Magazine van Bol.com

Zin in nostalgie? Het boek Wonderjaren van Pam van der Veen en Albert Wiglema kun je via onderstaande links bestellen bij Bol.com

Recensie: Mijn Amerika – Mart Smeets

Bij Mart Smeets denk je waarschijnlijk in eerste instantie aan wielrennen, basketbal, schaatsen of de Olympische Spelen. In ieder geval aan zijn jaren als sportverslaggever. Maar je zou ook kunnen denken aan muziek. Of aan Amerika. Want ook dat zijn onderwerpen waar Smeets zich graag mee bezighoudt. Over dat laatste onderwerp, waar hij overigens een haat-liefde verhouding mee heeft, is nu een boek verschenen, Mijn Amerika. Waarin Smeets zijn ongezouten mening spuit over Amerika en de Amerikanen. Als Amerika liefhebber was ik natuurlijk erg benieuwd.

Recensie Mijn Amerika - Mart Smeets

Aangenaam verrast

En hoewel ik niet persé groot fan van Smeets ben, heeft Mijn Amerika me toch aangenaam verrast. Het onderwerp heeft Smeets natuurlijk al mee, want ik kom voor vakanties heel graag in Amerika. Ik verdiep me ook graag een beetje in de geschiedenis en gewoonten van het land. En iedereen die mooie verhalen kan vertellen over het reizen in Amerika kan op mijn interesse rekenen.

Boekenverzamelaar

En die verhalen die heeft Smeets zeker. Grotendeels doordat hij, net als ik, op zijn reizen ook graag tijd inruimt voor een bezoek aan de boekhandel. Uren kan hij daar spenderen en hij verlaat de zaak meestal met flinke stapels boeken over Amerika, de Amerikaanse geschiedenis of bijzondere Amerikanen. Zijn collectie met Amerika boeken is iets om jaloers op te zijn (om nog maar te zwijgen over het feit dat Smeets nog maar 8 staten hoeft te bezoeken voor hij ze allemaal bezocht heeft).

Die boeken blijven overduidelijk niet ongelezen in kast staan. Want Smeets deelt veel interessante feiten over de geschiedenis van Amerika, de plaatsen die hij bezoekt en bijzondere inwoners. Naar de literatuurlijst die achterin staat moet ik maar niet al te lang kijken, want mijn boekenkast barst nu al uit zijn voegen.

Sport en muziek

Daarnaast ook genoeg persoonlijke verhalen, over zijn basketballende zoon, reizen met zijn vrouw en ontmoetingen met sporters, (oud-)collega’s en vrienden. En natuurlijk ook veel aandacht voor mooie verhalen over sport en muziek, dat blijven toch onderwerpen waar Smeets het graag over heeft. Zo leerde ik dat een van favoriete muzikanten, Sam Beam (Iron & Wine) de buurman van Lance Armstrong is, of in ieder geval een paar jaar geleden was. Je hebt er verder niets aan, maar ik vind het toch leuk om te weten.

Hoogtepunt vond ik overigens het hoofdstuk over Boston, waarin alle onderwerpen uit het boek (sport, muziek en persoonlijke verhalen) mooi samenkomen in een verhaal over een bezoek aan Fenway Park voor een wedstrijd van de Red Sox. Maar dat zou ook kunnen komen omdat ik het legendarische stadion vorig jaar zelf nog bezocht.

Een land dat even bijzonder als vreemd is

Door de ogen van Smeets krijg je met Mijn Amerika een mooi beeld van een land dat even bijzonder als vreemd is. Niet alleen kom je het nodige te weten over de geschiedenis, maar ook over muzikale- en sporthelden. Zeker een aanrader dus voor iedereen die graag rondreist in Amerika.

Recensie: Off, verbeter je leven met een digitale detox – Tanya Goodin

Hoe vaak kijk jij op je telefoon of tablet? Ik vaker dan ik zou willen. Wanneer er reclame komt op tv grijp ik vaak mijn telefoon. Maar ook als er in een programma iets spectaculairs of grappigs gebeurt, om even snel op Twitter te kijken of het andere mensen ook is opgevallen. Wanneer ik op de trein sta te wachten. Of voor het slapen gaan. Eigenlijk is het zo’n gewoonte geworden. En dat kan best een beetje minder.

MirandaLeest boekenblog recensie van Off, verbeter je leven met een digitale detox van Tanya Goodin

Vandaar dat ik geïntrigeerd werd door Off, verbeter je leven met een digitale detox van Tanya Goodin. Dit handzame boekje (niet veel groter dan de gemiddelde mobiele telefoon, toeval of niet?) helpt je om uit te loggen, minder stress te ervaren en meer tijd over te houden zodat je weer kunt genieten van échte ervaringen, échte contacten en écht geluk. Althans, dat beweert de achterflap.

Voorbeelden en tips

De digitale detox is ingedeeld in verschillende delen, zoals ‘Stel je grenzen’, ‘Go with the flow’ en ‘Tem je triggers’. Korte hoofdstukjes, voorzien van sfeervol beeldmateriaal. Ieder deel geeft voorbeelden van situaties waarin je vaak naar je telefoon grijpt en tips om je gedrag te veranderen. Dat varieert van het kopen van een wekker, zodat je je telefoon niet meer op je nachtkastje hoeft te hebben om als wekker te gebruiken tot het advies om de natuur in te gaan. Of om je gedachten te verzetten door te kleuren, te lezen of te puzzelen.

MirandaLeest boekenblog recensie van Off, verbeter je leven met een digitale detox van Tanya Goodin

© Lev.boeken

Te vrijblijvend

Allemaal prima voorbeelden en situaties, die je wel weer even bewust maken van het feit dat de telefoon zo ingeburgerd is dat je bijna zou vergeten dat je ook nog andere dingen kunt doen. Toch blijft Off wat mij betreft net wat te vrijblijvend om van een echte digitale detox te spreken. De informatie en voorbeelden liggen behoorlijk voor de hand, maar de echte trigger om ze aan te pakken blijft een beetje achterwege.

Goede reminders

Neemt niet weg dat Off van Tanya Goodin goede reminders bevat voor iedereen die wil proberen wat minder afhankelijk te worden van zijn mobiele telefoon. Er zo over te lezen maakt je toch wat bewuster van je eigen gedrag. En het boekje lijkt me ook heel geschikt als (niet zo) subtiel cadeautje voor die geliefde die altijd maar naar zijn of haar scherm zit te staren.

Ben je ook wel toe aan een digitale detox? Via onderstaande link direct bij Bol.com bestellen.

Recensie: In Einsteins achtertuin – Amanda Gefter

Natuurkunde. Denk ik daaraan dan gaat dat vooral over de middelbare school. Die keer dat onze natuurkundeleraar ons na één lesuur gedag zei terwijl we een dubbeluur hadden en we niet wisten hoe snel we de klas uit moesten stuiven. En hoe woedend hij daarover was een week later. En dat ik in 3 Havo hele mooie cijfers haalde en dus besloot het vak op te nemen in mijn vakkenpakket, waarna ik in 4 Havo alleen nog maar onvoldoendes haalde en het dus weer razendsnel liet vallen. Daarmee was mijn liefde voor het vak natuurkunde wel bekoeld.

Voor de Amerikaanse Amanda Gefter was en is natuurkunde echter haar grote passie. En in het boek In Einsteins achtertuin, dat ik voor Bol.com Lees Magazine mocht lezen, probeert ze die liefde over te brengen. Volgens de achterflap maakt Gefter de moeilijkste natuurkunde begrijpelijk. Ik was benieuwd of zij me misschien weer wat van dat gevoel uit 3 Havo kon laten terugvinden, toen ik er af en toe nog wel iets van begreep.

Recensie In Einsteins achtertuin - Amanda Gefter

Passie, humor en zelfspot

De liefde en enthousiasme voor natuurkunde spat overduidelijk van het boek af. Daar wordt je absoluut door aangestoken. En Gefter beschikt niet alleen over een goed stel hersenen, maar ook over een flinke dosis humor. En ze is niet bang voor zelfspot en steekt regelmatig de draak met het stoffige imago dat wetenschappers vaak hebben. Dat zorgt voor een lekker leesbaar boek.

Maar dan hebben we het nog niet over de natuurkunde zelf gehad. Want ondanks Gefters enthousiasme is een zekere voorkennis toch echt wel nodig. En met een paar jaartjes natuurkunde van de middelbare school red je dat helaas niet, althans, ik niet. De inhoud ging mij al vrij snel boven de pet.

Mijn volledige recensie van In Einsteins achtertuin van Amanda Gefter lees je op Bol.com Lees Magazine.

Ben je wel een echte natuurkunde liefhebber? Of wil je dat worden? Dan is In Einsteins achtertuin van Amanda Gefter zeker een goed punt om te beginnen. Je wordt zonder meer meegesleept door Gefters enthousiasme.

Recensie: Ik moet nog even kijken of ik kan – Liesbeth Smit

Misschien herken je het wel, tijdens beoordelingsgesprekken op je werk krijg je altijd zoiets te horen als ‘je doet prima werk, maar laat je wat meer horen’. Of van die drukke collega’s die je er op wijzen dat je zo stil bent (hé, thanks, dat was precies de bedoeling). Vaak goed bedoeld. Maar desalnietttemin best irritant soms. Want ik hoef mezelf helemaal niet per sé meer te laten horen, ik wil gewoon mijn werk zo goed mogelijk doen en kan dat prima zonder dat steeds aan iedereen te willen laten weten. En dat ik soms stil ben is omdat ik dan even niets bijzonders te melden heb, of gewoon fijn aan het luisteren ben of zo maar wat zit te dagdromen.

Je suis introvert

Sinds ik een paar jaar terug de TED-talk van Susan Cain zag, en haar boek Quiet las heb ik er minder moeite mee. Want dat ‘stille’ had ineens een naam. Ik ben introvert, en dat is prima. Ook Liesbeth Smit, auteur van Ik moet nog even kijken of ik kan kent Susan Cain en besloot eens te kijken hoe het gesteld staat met de Nederlanse introverten. Waar lopen die tegenaan? Waar zitten ze? En zijn ze wel een beetje gelukkig?

Recensie Ik moet nog even kijken of ik kan - Liesbeth Smit

Mijn exemplaar van Ik moet nog even kijken of ik kan van Liesbeth Smit. En notitieboekjes met illustraties van Gemma Correll

Ik moet nog even kijken of ik kan (briljante titel, sowieso!)  heeft een hele fijne nuchtere kijk op introversie. Met enerzijds serieuze informatie en achtergronden die lekker helder en vlot zijn opgeschreven. En anderszijds hele grappige en vermakelijke stukken, van een introvertenbingo tot diverse lijstjes met bijvoorbeeld bekende introverten. Want we moeten onszelf ook weer niet te serieus nemen.

Herkenbare persoonlijke voorbeelden

En vooral ook veel mooie, persoonlijke voorbeelden die je, als je zelf introvert bent, zult herkennen. En niet alleen de boodschap dat het dus helemaal prima is om introvert te zijn, maar dat er ook tussenvormen zijn. Bijna niemand is 100% introvert of 100% extravert. En dat is het mooie. Ook als je meer extravert dan introvert bent zullen er vast situaties in het boek voorbij komen die je herkent.

In verschillende hoofdstukken komen onderwerpen aan bod als de werkvloer (kantoortuin, anyone?), opvoeding (hoe steun je je introverte kind, of hoe overleef je als introverte ouder) en de liefde. Smit laat op zeer onderhoudende manier zien waar introverten in die situaties vaak tegenaan lopen en hoe je die situaties het hoofd kan bieden. Praktische informatie, tips en reminders waardoor je een volgende keer misschien iets minder opziet tegen dat teamuitje, die buurtborrel of dat ‘gezellige’ familieweekend. Of in ieder geval weet dat je altijd nog kunt zeggen ‘Ik moet nog even kijken of ik kan’ zodat je even rustig kunt nadenken over hoe je de uitnodiging op een vriendelijke maar besliste manier kunt afwijzen.

Absolute aanrader

Ik moet nog even kijken of ik kan van Liesbeth Smit is een absolute aanrader. Na een aantal pagina’s te hebben gelezen in mijn digitale recensie-exemplaar besloot ik al om zelf een fysiek exemplaar aan te schaffen. Want dit boek wil ik vasthouden, doorbladeren, passages aanstrepen (en voor iemand die bijna nooit in haar boeken schrijft wil dat wat zeggen) en regelmatig nog eens oppakken en doorlezen. Omdat het zo herkenbaar is. En geestig. En volstaat met nuttige informatie, bruikbare tips en voorbeelden. Het boek had van mij nog wel twee keer zo dik mogen zijn.

Ook superinteressant voor extraverten

Is dit boek dan alleen interessant als je zelf introvert bent? Nee, juist ook als je geen introvert bent is het superinteressant. Want het helpt je misschien die stille collega, schoonzus of buurman eens in een heel ander licht te zien. En ook de meeste extraverten hebben hun introverte kanten, dus grote kans dat je er voor jezelf ook nog wat uithaalt.

Ben je of ken je een introvert? Dan is Ik moet nog even kijken of ik kan van Liesbeth Smit echt een absolute aanrader. Bestellen kan via onderstaande links.

Recensie: Lemmy- Mick Wall

Sex, drugs and rock and roll mag dan een cliché zijn, in het geval van Lemmy van Mick Wall vat het precies de inhoud samen. Want Lemmy leidde het ultieme rockersleven van vrijheid, blijheid en hij hield tot zijn laatste snik van de drank en drugs.

Recensie: Lemmy - Mick Wall

Eerlijk is eerlijk. Ik wist vrijwel niets van Lemmy. Goed, ik ken de grote hit van Mötorhead, Ace of Spades, maar dat was het wel. Toch kun je als je een beetje muziekliefhebber bent niet om Lemmy Kilmister heen, letterlijk en figuurlijk, want hij was niet alleen een grote kerel met een opvallend uiterlijk, maar zijn reputatie was ook behoorlijk legendarisch. Een man barstensvol sterke verhalen, die ook niet te beroerd was om die in geuren en kleuren te vertellen. Precies wat hij ook doet in dit boek van Mick Wall, zoals de schrijver zegt in het begin van het boek:

Er staat hier en daar nonsens in. Maar dat is zo met alle waargebeurde verhalen.

Lemmy op zijn praatstoel
Geweldige verhalen zijn het. Een beetje warrig geschreven wel, dat komt ook mede door de opmaak van het boek, een paar witregels om even wat lucht te geven tussen de verschillende anekdotes zou het net even wat prettiger leesbaar hebben gemaakt. Nu is het af en toe wel een enorme woordenbrij. Maar, het past ook wel weer bij de setting van het boek, als Lemmy eenmaal op zijn praatstoel zit dan komt er een lawine van sterke verhalen op je af. Precies zoals in het boek.

Die verhalen zijn gelukkig echt wel de moeite waard. Lemmy weet van de meest gênante en vervelende situaties (denk aan allerhande seksuele escapades, vechtpartijen en backstage roddels) schitterende anekdotes te maken. Hij spaart zichzelf en anderen totaal niet, maar vertelt met veel plezier en de nodige smeuïge details over zijn ruige rockersleven.

Over de doden niets dan goeds
Auteur Mick Wall laat af en toe ook wat oud-bandleden, vrienden en bekenden aan het woord. Daaruit wordt vooral duidelijk dat Lemmy, ondanks alle rottigheid die hij uithaalde, vooral enorm geliefd was. Dat zal vast ook te maken hebben met de timing van dit boek, de verhalen werden opgetekend zo net na het overlijden van Lemmy. Voor veel mensen geldt toch ‘over de doden niets dan goeds’. Maar het respect voor Lemmy is duidelijk merkbaar.

De afsluitende hoofdstukken, waarin de aftakeling van Lemmy duidelijk begonnen is, zijn ontroerend. Met zijn gezondheid gaat het hard achteruit, maar hij is nog lang niet klaar om afscheid te nemen van het leven. En ondanks zijn levensstijl komt zijn dood in december 2015 toch nog onverwachts.

Vermakelijk en liefdevol portret
Volgens het omslag is dit de ‘definitieve biografie’, en in de zin van bevat de laatste gesprekken voor zijn overlijden is dat zeker het geval. Toch wat mij betreft net iets te weinig objectief om echt een steengoede biografie te zijn. Maar, wel enorm vermakelijk en een liefdevol portret van een legendarische artiest. Als je, net als ik, een liefhebber van rockbiografieën bent dan ga je je absoluut prima vermaken met Lemmy van Mick Wall.

Deze recensie verschijn eerder op Lees Magazine van Bol.com

Benieuwd geworden? Bestel het boek (Nederlandstalig, e-book of Engelstalig) dan direct bij Bol.com (MirandaLeest ontvangt dan een kleine commissie)

Recensie: Born to Run – Bruce Springsteen

Hoewel ik dus wellicht een van de eerste was met het boek Born to Run van Bruce Springsteen duurde het tot na mijn vakantie voor ik tijd had om er in te beginnen. Vooral omdat ik er echt even de tijd voor wilde nemen. Omdat ik alleen maar jubelrecensies las waren de verwachtingen hooggespannen. Zou het echt zo’n fantastische autobiografie zijn?

Recensie: Born to Run - Bruce Springsteen

Over Born to Run van Bruce Springsteen
Langverwacht: het openhartige verhaal van The Boss
In 2009 trad Bruce Springsteen met de E Street Band op tijdens de Amerikaanse Super Bowl. Deze ervaring en het gevoel na afoop waren zo uniek, dat Bruce besloot ze op te schrijven. Dat waren de eerste stappen op weg naar deze buitengewoon openhartige autobiografie. De afgelopen zes jaar heeft Springsteen in stilte en vol overgave zijn levensverhaal opgeschreven. De magie die zijn songteksten zo bijzonder maken spatten ook van elke pagina van dit boek af. Met ontwapenende openhartigheid vertelt hij voor het eerst over de persoonlijke problemen die zijn beste werk hebben geïnspireerd en hij laat zien waarom de song Born to Run veel meer over hem vertelt dan tot nu toe werd aangenomen.

Mijn mening over Born to Run van Bruce Springsteen*
BRILJANT! Zo, dat kan er maar vast uit zijn. Die jubelrecensies waren dus volkomen terecht wat mij betreft. Nou zal ik eerlijk zijn, ik ben sowieso fan van Springsteen sinds ik hem een paar jaar geleden (ja, ik was er best laat bij) voor het eerst live zag. Dus 100% objectief ben ik misschien niet. Toch denk ik dat Born to Run ook genieten is voor muziekliefhebbers die minder met Bruce Springsteen hebben.

(Deze recensie is, geheel in stijl met optredens van Springsteen, lekker lang. Dus ga er even goed voor zitten. Of bestel Born to Run gewoon gelijk via een van onderstaande links, ik verzeker je dat er geen spijt van krijgt.)

Geboren verhalenverteller
Genieten dus, deze autobiografie. Dat komt vooral omdat Bruce een uitstekende verhalenverteller is. En zijn eigen verhaal is meer dan interessant. Born to Run is verdeeld in drie delen (of boeken), Growin’ Up (over zijn jeugd en het ontdekken van muziek), Born to Run (over zijn doorbraak en meest succesvolle jaren) en Living Proof (over zijn gezin en de depressies waar hij mee kampt). Vooral de eerste twee delen zijn met net zo’n bevlogenheid geschreven als die je doorgaans van Bruce op het podium ziet. Dat dit er af en toe voor zorgt dat de Caps Lock toets van Bruce een beetje op hol slaat, (om iets te benadrukken mag Bruce graag overgaan op hoofdletters) dat zien we dan maar even door de vingers.

I wanted to BE the Beatles
Zoals hij schrijft over het ontdekken van de muziek, in zijn geval Elvis en The Beatles (hij noemt ze respectievelijk The Big Bang en The Second Coming), het voelt bijna alsof je zelf bij Bruce in de kamer zit. Zo aanstekelijk. En herkenbaar ook, want net als veel muziekliefhebbers was het voor Bruce een tijd lang ook vooral fanataseren over een muziekcarrière. Een van zijn dromen ging als volgt:

The Stones have a gig at Asbury Park’s Convention Hall but Mick Jagger gets sick. It’s a show they’ve got to make, they need a replacement, but who can replace Mick? Suddenly, a young hero rises, a local kid, right out of the audience. He can “front”; he’s got the voice, the look, the moves, no acne, and he plays a hell of a guitar. The band clicks. Keith is smiling and suddenly, the Stones aren’t in such a rush to get Mick out of his sickbed. How does it end? Always the same… the crowd goes wild.

Dat is toch heerlijk om te lezen? Want welke muziekliefhebber heeft er nou niet ooit van gedroomd om uit het publiek gepikt te worden om een gitaarsolo te spelen voor zijn favoriete band? Of om, à la Courtney Cox, tijdens Dancing in the Dark door Bruce op het podium te worden getrokken voor een dansje. Met een jongensachtig enthousiasme laat Springsteen door dit soort verhalen vooral zien hoe de muziek in zijn leven kwam en wat muziek met je kan doen.

We’re outta here
Dat Bruce over een flinke dosis humor beschikt wordt duidelijk als hij een anekdote vertelt waarin hij en bandmaat Steven van Zandt midden jaren tachtig een bezoekje proberen te brengen aan Disneyland. Beiden getooid met een bandana om wordt hen de toegang tot het park geweigerd, want iemand mocht misschien eens denken dat ze bij een bende horen. Nou ja, dat pikken onze rockers natuurlijk niet zomaar. Dus na een pittige woordenwisseling verlaten zij ’the happiest place on earth’ met de legendarische woorden:

We’re outta here! Screw you, fascist mouse! We’re going to Knott’s Berry Farm

(waar ze overigens ook geweigerd worden)

Geweldig zo’n verhaal. Toch ligt de nadruk vooral op de muziek en de carriére van Bruce. Dat hij bepaalde aspecten van zijn leven maar even kort aanstipt (zijn eerste huwelijk, de periode dat hij de E-street band aan de kant zette) dat geeft Bruce ook ruiterlijk toe. Maar wat hij over deze zaken zegt is wel weer zo eerlijk en raak, dat je Born to Run toch echt wel als een complete autobiografie kan beschouwen.

Ontroerend en openhartig
Boek drie beschrijft een stabieler privé leven voor Bruce en een (tijdelijke) breuk met de E-street band. Bruce wordt volwassen kort gezegd, en daarmee is dit laatste deel ook wat serieuzer van toon, regelmatig ook behoorlijk ontroerend. Vooral wanneer hij met heel veel liefde schrijft over E-street bandleden Danny Federici en Clarence Clemons, die beiden inmiddels zijn overleden. Openhartig is Bruce ook als hij onthult dat hij vooral de laatste jaren regelmatig met flinke depressies kampt. Confronterend voor Bruce, omdat zijn vader, met wie hij altijd een stormachtige relatie heeft gehad, hier ook mee te maken had. En zoals Bruce zegt:

Those whose love we wanted but could not get, we emulate

en

The blues don’t jump right on you. They come creeping

En zo staat Born to Run vol met prachtige uitspraken van Springsteen. Ik bleef mooie passages aanstrepen (en ik doe dat niet vaak).

Vooral de eerste twee ‘boeken’ zijn fantastisch. De bevlogenheid waarmee Bruce schrijft is zo meeslepend, dat je niet anders kan doen dan aan zijn lippen hangen.  Het laatste boek is wat serieuzer van aard, maar staat vol prachtige wijsheden. Springsteen is een uitmuntend verhalenverteller en in Born to Run is hij openhartig, ontroerend, grappig en dat met net zo’n aanstekelijke energie als op het podium. Hij is natuurlijk niet voor niets The Boss.

Of zoals Bruce het zo mooi zegt (en iedereen die wel eens bij een concert van Bruce Springsteen is geweest zal die kracht gevoeld hebben).

Rock ’n roll music, in the end, is a source of religious and mystical power

* Ik las overigens de Engelse versie. Vandaar dus ook dat namen van hoofdstukken, quotes etc in het Engels genoemd worden in deze recensie.

Meer Bruce? In september 2015 plogde ik over een Bruce avond in Paradiso. Die avond werd georganiseerd vanwege het boek Bruce en ik. 29 odes aan Springsteen, waar ik ook een recensie over schreef.

Verschijning najaar 2016

Na een relatief rustige zomerperiode verschijnen er in het najaar weer een hoop mooie titels. Ik heb de najaarscatalogi van de verschillende uitgeverijen uitgebreid doorgespit en al weer zoveel moois gezien. Vandaag een kleine selectie van boeken waar ik me enorm op verheug.

MirandaLeest - Verschijning najaar 2016

Lieve – Ronald Giphart
Tijdens mijn studententijd heb ik veel van Giphart gelezen, daarna een lange tijd niets. Maar ik was erg onder de indruk van Harem, zijn vorige roman. Dus ben erg benieuwd naar deze nieuwe titel.
Onlangs verschenen bij Uitgeverij Podium

Born to Run – Bruce Springsteen
De autobiografie van The Boss. Ik ben fan, vooral van zijn live-concerten. Dit is zijn eigen verhaal. Volgens de uitgever is het met ‘ontwapenende openhartigheid’ geschreven. Dat belooft dus veel goeds.
Verschijnt 27 september bij Unieboek | Het Spectrum

De omweg naar Paaseiland – Gerrit Jan Zwier
Werd in de catalogus van de uitgeverij aangekondigd als de Nederlandse Bill Bryson. Dat is genoeg om mijn interesse te wekken. En Paaseiland blijft altijd intrigerend.
Verschijnt 1 oktober bij Atlas Contact

MirandaLeest - Verschijning najaar 2016

Uitrollen is het nieuwe doorpakken – Japke-d Bouwma
Als je een kantoorbaan hebt dan ken je alle bekende jeukwoorden wel, misschien gebruik je ze zelf tot je schrik ook wel eens. Japke-d Bouwma schrijft er zeer geestige columns over, deze collectie lijkt me zeer herkenbaar en grappig.
Verschijnt 3 oktober bij Thomas Rap

Ik ben Brian Wilson – Brian Wilson
Nog een autobiografie van een muzikant. Ik zag vorige jaar de film Love and Mercy, over het leven van Beach Boy Brian Wilson. Erg indrukwekkend en in deze autobiografie vertelt hij in zijn eigen woorden over zijn leven. Interessant leesmateriaal lijkt me.
Verschijnt 18 oktober bij VIP (onderdeel van AW Bruna)

Nitro Mountain – Lee Clay Johnson
Romandebuut over het leven in een klein Amerikaans stadje, en waar muziek een belangrijke rol speelt. Voor lezers van Claire Vaye Watkins staat er in de catalogus, ik vond haar boek, Battleborn, enorm mooi, dus mijn nieuwsgierigheid is gewekt.
Verschijnt op 25 oktober bij De Arbeiderspers

Free! – Hans Breukhoven en Juan da Silva
De laatste tijd zijn er veel winkelketens failliet gegaan die vroeger standaard in iedere winkelstraat aanwezig waren. De Free Record Shop was daar één van en er waren tijden dat ik er met grote regelmaat kwam. In dit boek vertellen Breukhoven en Da Silva onomwonden over hun successen en het uiteindelijke faillisement. Lijkt me interessante kost.
Verschijnt 15 november bij Karakter

MirandaLeest - Verschijning najaar 2016

Boud – Eva Rovers
De langverwachtte biografie over Boudewijn Buch. Zijn erven hebben Rovers exclusieve toegang gegeven tot zijn persoonlijke archieven. Ik kom graag te weten of we met dit boek eindelijk het ‘echte’ verhaal over het leven van Buch boven water krijgen.
Verschijnt 30 november bij Bert Bakker

Alle verhalen van Truman Capote – Truman Capote
Onlangs las ik In Cold Blood, absoluut één van de best geschreven boeken die ik ooit las. Deze bundeling verhalen lijkt me dan ook een mooie gelegenheid om meer van Capote’s werk te ontdekken.
Verschijnt in januari 2017 bij Uitgeverij Podium

De ondergrondse spoorweg – Colson Whitehead
De underground railroad was een clandestien netwerk van antislavernijactivisten en op deze manier werden veel slaven van het zuiden naar het vrije noorden gesmokkeld. Deze roman heeft al veel indruk gemaakt op Oprah Winfrey en Barack Obama. En is voor mij een mooie manier om nog meer kanten (ook de minder mooie) te leren kennen van mijn favoriete land.
Verschijnt in januari bij Atlas Contact

Je ziet het. Alleen deze ‘kleine’ selectie’ is al veel meer dan ik ooit bijhouden kan. Maar dat geeft niet. Naar welke boeken, die dit najaar verschijnen, kijken jullie uit?

Alle verschijningsdata zijn onder voorbehoud van wijzigingen (en gebaseerd op de genoemde data op Bol.com).

Bestellen? De meeste van deze boeken kun je nu al vooruitbestellen bij Bol.com via onderstaande links (en MirandaLeest ontvangt een kleine commissie als je via onderstaande links bestelt).

Recensie: Hay – Sander Donkers

Rockbiografieën, je kunt me er ’s nachts voor wakker maken. Bij wijze van spreke dan. De fijnste biografieën zijn toch die met saillante details over seks, drugs en rock and roll. Vooral Amerikaanse artiesten kunnen er wat van. Maar ook dichter bij huis zijn prima legendarische rockverhalen te vinden. Zoals die van Barry Hay van de Golden Earring. Ik las een voorpublicatie van dit boek en had direct enorm veel zin om aan het boek te beginnen. En dat terwijl ik helemaal niet zo’n Golden Earring liefhebber ben.

Recensie: Hay- Sander Donkers en Barry HayOpenhartig
Maar dat is eigenlijk geen enkel bezwaar, want Hay van Sander Donkers is gewoon tof leesmateriaal voor alle muziekliefhebbers. Journalist Sander Donkers voerde in een periode van een aantal maanden urenlange gesprekken met Hay, zijn vrouw Sandra, zijn dochters en vele vrienden en bekenden. Het boek is een weergave van deze openhartige gesprekken en heeft daardoor een lekker nonchalante sfeer. Meer een extreem lang interview dan een biografie waar geprobeerd is om ieder detail van iemands leven te beschrijven en te doorgronden. Dat maakt dat je ook in hoog tempo door het boek heen gaat. Verder past de toon en schrijfstijl precies bij die van Barry Hay, plenty of Engelse termen, hier en daar een krachtterm maar vooral mooie verhalen.

Hay neemt geen enkel blad voor de mond en vertelt uitgebreid over zijn jeugd, zijn leven, zijn muzikale carrière en de seks, drugs en rock and roll. Een uitspraak die regelmatig voorbij komt in het boek is

There’s no such thing as a perfect paradise

Want hoe tof zijn leven ook vaak is geweest, er waren ook de nodige moeilijkheden en teleurstellingen. Een behoorlijk heftige jeugd, gedoe met drank en drugs, botsingen binnen de band. Maar op een of andere manier weet Hay altijd weer een positieve draai te geven en zijn leven weer de goede kant op te draaien. Als is het ‘perfect paradise’ nog zeker niet gevonden.

Nederlandse rockgeschiedenis
De echte hitperiode van de Golden Earring heb ik niet zo bewust meegemaakt, maar de band hoort gewoon bij de Nederlandse rockgeschiedenis. Zo’n band die er altijd geweest is en er altijd zal zijn. Want zoals Hay zelf zegt:

Zolang ik niet ga stuiptrekken, ga ik nog even door

Gelijk heeft hij. Want wat het boek meer dan iets duidelijk maakt is hoe Barry Hay nu, na een pad vol ups en downs, het leven heeft gevonden dat precies bij hem past. En dat dat ook nog een zeer vermakelijk boek oplevert is dan mooi meegenomen.

Fun fact: Als ik een jongen was geweest dan hadden mijn ouders me waarschijnlijk Barry genoemd vertelde mijn moeder laatst. Niet zozeer beïnvloed door Barry Hay, maar wel door Barry Gibb. Vond ik wel behoorlijk grappig, zeker omdat ik een neef heb die Maurice heet (en dat ze mijn broertje dan toch geen Robin hebben genoemd is natuurlijk een gemiste kans).

Benieuwd geworden naar deze fijne autobiografie? Via onderstaande link kun je ze direct bestellen op Bol.com (MirandaLeest ontvangt dan een kleine commissie).