Wie van mijn generatie is (1977) kan zich waarschijnlijk nog de tijd herinneren dat MTV daadwerkelijk muziek uitzond. Het waren de jaren dat er nog één MTV voor heel Europa was (MTV Europe) en ze VJ’s hadden die de plaatjes aankondigden. Ray Cokes was misschien wel de populairste van het stel. Zijn programma MTV’s Most Wanted was een aaneenschakeling van chaos, muziek en flauwe humor. Ideaal dus voor de puber die ik toen was.
Voor mij blijft Cokes ook onlosmakelijk verbonden met de dood van Kurt Cobain. Want in de categorie “Waar was jij toen je het hoorde van…”, keek ik net naar MTV toen Ray Cokes aankondigde dat er een dode man was gevonden in het huis van Kurt Cobain. Eerst dacht ik nog dat het gewoon de gebruikelijke gekkigheid van het programma was, maar later bleek natuurlijk de trieste waarheid, Cobain had zelf een eind aan zijn leven gemaakt. Nog altijd als ik iets hoor of lees over de dood van de frontman van Nirvana (vandaag is het x jaar geleden, etc), moet ik even aan Ray Cokes denken.
Op een gegeven moment was Ray Cokes echter ineens van de buis verdwenen. Er staat mij nog wel iets bij van een relletje, maar verdere details kon ik me niet meer herinneren. Dus dat maakte me extra nieuwsgierig naar de memoires van Ray Cokes, die onlangs verschenen. Niet alleen om er nu eens achter te komen wat er met hem gebeurd is en wat hij na MTV heeft gedaan, maar ook zeker omdat de beginjaren van MTV vast wat fijne verhalen opleveren.
Over het boek
Na een paar hoofdstukken over zijn jeugd, zijn punkjaren en jaren in de horeca (in België) wordt het pas echt interessant op het moment dat Ray bij MTV aan de slag gaat. Die eerste jaren van MTV zijn namelijk fascinerend. Een heel nieuw fenomeen in Europa in die tijd en voor de meeste VJ’s ook een ware ontdekkingstocht. Er was de nodige concurrentie onderling en ook met de bazen van MTV Europe en het Amerikaanse moederbedrijf wilde het regelmatig rommelen. En hoe gesmeerd alles op tv ook altijd leek te gaan, zo chaotisch ging het er soms achter de schermen aan toe.
Waar ik eigenlijk een beetje op zat te wachten waren de wilde verhalen over de artiesten die bij MTV langskwamen. Maar, helaas, behalve wat bekende gevallen en een paar anekdotes over de artiesten die echt enorme eikels waren blijven die verhalen achterwege. Dat siert Ray natuurlijk, want zoals hij zegt, die verhalen zijn voor de biografieën van die betreffende artiesten, maar daardoor blijft het toch wel een beetje een braaf. Want tussen de regels door wordt duidelijk dat er genoeg gebeurde wat wij op tv niet zagen.
Ray is gelukkig niet de beroerdste en vertelt in My Most Wanted Life wel uitvoerig over zijn eigen leven, en alle bijbehorende ups en downs. De succesperiode bij MTV (met zijn eigen verhalen over drugs, wilde personeelsfeestjes bij MTV en ruzies achter de schermen), maar ook de keerzijde. Vooral de jaren na het MTV-succes vielen niet mee.
Al met al een vermakelijke biografie voor wie heel wat uurtjes heeft doorgebracht met het kijken naar MTV Europe en Ray Cokes.
Speciale handgesigneerde en genummerde editie van de biografie van Ray Cokes.
Titel: My Most Wanted Life
Auteur: Ray Cokes
Uitgeverij: Schwarzkopf & Schwarzkopf
ISBN: 9783862653331
MirandaLeest zegt: Vroeger dagelijks uren naar MTV Europe gekeken? Dan wordt je blij van dit boek, leuk kijkje achter de schermen door de ogen van een van populairste VJ’s uit die tijd.
Wil je de biografie van Ray Cokes ook lezen? Bij Bol.com kun je een (met de hand gesigneerd!) exemplaar bestellen via onderstaande link.
Jaap Boots ontmoette als VPRO-dj meer dan duizend popmuzikanten. Nick Cave, Tom Waits, Iggy Pop, Herman Brood, Willy DeVille en Frank Black van de Pixies -Boots zag za allemaal passeren in zijn bijna vijfentwintigjarige carrière. Fantastisch in vorm of aan het eind van hun Latijn, nuchter of stoned, sympathiek of arrogant, knettergek dan wel lucide. En in hun muziek en levens zag hij zichzelf weerspiegeld.
Henry, Lee, Kip en Ronny zijn samen opgegroeid in het landelijke Wisconsin. Sinds hun jeugd zijn ze andere paden ingeslagen; Henry bleef op de familieboerderij en trouwde met zijn jeugdliefde, terwijl de anderen op zoek gingen naar méér. Ronny werd rodeorijder, Kip zocht zijn fortuin in de stad en muzikant Lee werd in één klap beroemd met zijn debuutalbum Shotgun Lovesongs. Nu zijn alle vier weer terug in de stad voor de bruiloft van Kip en dreigt oud zeer aan de oppervlakte te verschijnen. Iedereen blijkt de vriendschap anders te ervaren, en de vraag is of de banden nog zo sterk zijn als vroeger.
Bram Vermeulen (1946-2004) was al beroemd als volleyballer, toen hij de nog onbekende Freek de Jonge meesleepte in het grote Neerlands Hoop-avontuur, waarmee het cabaret in de jaren zeventig volledig overhoop werd gehaald. Maar toen Freek zich abrupt afwendde om solo verder te gaan, viel Bram in een zwart gat en het duurde nog jaren voordat hij zijn draai weer had gevonden. Niet als popzanger, niet als presentator van een spelshow bij Veronica, maar als de eigenzinnige artiest die liederen zong alsof zijn leven ervan afhing.
Toen ik Man on the Run. Paul McCartney in de seventies van Tom Doyle in de bibliotheek zag liggen moest ik deze dan ook wel meenemen. Het boek richt zich op een turbulente tijd in het leven van McCartney en beslaat de periode van zijn vertrek bij The Beatles tot de dood van John Lennon, met daarin de periode dat McCartney met zijn band Wings verschillende samenstellingen doormaakte. Een zeer fascinerende periode waar ik eigenlijk weinig van wist. McCartney is voor mij toch vooral van The Beatles en zijn solowerk ken ik minder goed (hoewel Maybe I’m Amazed een van de allermooiste nummers ooit is). In mijn hoofd zijn McCartney en John Lennon altijd beste vrienden en is McCartney dan de wat bravere van de twee. Nou, dat blijkt allemaal dus nog best wel mee (of tegen) te vallen.