Tagarchief: muziek

Recensie: My Most Wanted Life – Ray Cokes

Wie van mijn generatie is (1977) kan zich waarschijnlijk nog de tijd herinneren dat MTV daadwerkelijk muziek uitzond. Het waren de jaren dat er nog één MTV voor heel Europa was (MTV Europe) en ze VJ’s hadden die de plaatjes aankondigden. Ray Cokes was misschien wel de populairste van het stel. Zijn programma MTV’s Most Wanted was een aaneenschakeling van chaos, muziek en flauwe humor. Ideaal dus voor de puber die ik toen was.

Voor mij blijft Cokes ook onlosmakelijk verbonden met de dood van Kurt Cobain. Want in de categorie “Waar was jij toen je het hoorde van…”, keek ik net naar MTV toen Ray Cokes aankondigde dat er een dode man was gevonden in het huis van Kurt Cobain. Eerst dacht ik nog dat het gewoon de gebruikelijke gekkigheid van het programma was, maar later bleek natuurlijk de trieste waarheid, Cobain had zelf een eind aan zijn leven gemaakt. Nog altijd als ik iets hoor of lees over de dood van de frontman van Nirvana (vandaag is het x jaar geleden, etc), moet ik even aan Ray Cokes denken.

Op een gegeven moment was Ray Cokes echter ineens van de buis verdwenen. Er staat mij nog wel iets bij van een relletje, maar verdere details kon ik me niet meer herinneren. Dus dat maakte me extra nieuwsgierig naar de memoires van Ray Cokes, die onlangs verschenen. Niet alleen om er nu eens achter te komen wat er met hem gebeurd is en wat hij na MTV heeft gedaan, maar ook zeker omdat de beginjaren van MTV vast wat fijne verhalen opleveren.

Over het boek
Ray Cokes - My Most Wanted LifeNa een paar hoofdstukken over zijn jeugd, zijn punkjaren en jaren in de horeca (in België) wordt het pas echt interessant op het moment dat Ray bij MTV aan de slag gaat. Die eerste jaren van MTV zijn namelijk fascinerend. Een heel nieuw fenomeen in Europa in die tijd en voor de meeste VJ’s ook een ware ontdekkingstocht. Er was de nodige concurrentie onderling en ook met de bazen van MTV Europe en het Amerikaanse moederbedrijf wilde het regelmatig rommelen. En hoe gesmeerd alles op tv ook altijd leek te gaan, zo chaotisch ging het er soms achter de schermen aan toe.

Waar ik eigenlijk een beetje op zat te wachten waren de wilde verhalen over de artiesten die bij MTV langskwamen. Maar, helaas, behalve wat bekende gevallen en een paar anekdotes over de artiesten die echt enorme eikels waren blijven die verhalen achterwege. Dat siert Ray natuurlijk, want zoals hij zegt, die verhalen zijn voor de biografieën van die betreffende artiesten, maar daardoor blijft het toch wel een beetje een braaf. Want tussen de regels door wordt duidelijk dat er genoeg gebeurde wat wij op tv niet zagen.

Ray is gelukkig niet de beroerdste en vertelt in My Most Wanted Life wel uitvoerig over zijn eigen leven, en alle bijbehorende ups en downs. De succesperiode bij MTV (met zijn eigen verhalen over drugs, wilde personeelsfeestjes bij MTV en ruzies achter de schermen), maar ook de keerzijde. Vooral de jaren na het MTV-succes vielen niet mee.

Al met al een vermakelijke biografie voor wie heel wat uurtjes heeft doorgebracht met het kijken naar MTV Europe en Ray Cokes.

Ray Cokes - My Most Wanted Life

Speciale handgesigneerde en genummerde editie van de biografie van Ray Cokes.

Titel: My Most Wanted Life
Auteur: Ray Cokes
Uitgeverij: Schwarzkopf & Schwarzkopf
ISBN: 9783862653331
MirandaLeest zegt: Vroeger dagelijks uren naar MTV Europe gekeken? Dan wordt je blij van dit boek, leuk kijkje achter de schermen door de ogen van een van populairste VJ’s uit die tijd.

Wil je de biografie van Ray Cokes ook lezen? Bij Bol.com kun je een (met de hand gesigneerd!) exemplaar bestellen via onderstaande link.

Recensie: Donderweg – Jaap Boots

Sterke verhalen over muziek. Ik hou ervan. Of het nou gaat om biografieën van (of over) artiesten of andere mooie muziekverhalen. Mij doe je er er altijd een plezier mee. Als in zo’n bundel dan ook Bruce Springsteen als grote broer en inspiratiebron volop aanwezig is dan kan er weinig meer misgaan.

Wat de uitgever zegt
Donderweg - Jaap BootsJaap Boots ontmoette als VPRO-dj meer dan duizend popmuzikanten. Nick Cave, Tom Waits, Iggy Pop, Herman Brood, Willy DeVille en Frank Black van de Pixies -Boots zag za allemaal passeren in zijn bijna vijfentwintigjarige carrière. Fantastisch in vorm of aan het eind van hun Latijn, nuchter of stoned, sympathiek of arrogant, knettergek dan wel lucide. En in hun muziek en levens zag hij zichzelf weerspiegeld.

In Donderweg blikt Boots terug op de wilde jaren bij de radio. In sprankelende stijl vertelt hij over zijn belevenissen als dj, worstelend met ruige rockers, rare luisteraars en hogere Hilversumse machten. Beurtelings hilarisch, hectisch en ontroerend. Dit boek is niet alleen het verhaal van de wording van een dj, maar ook een ode aan de radio en de popmuziek.

Wat MirandaLeest zegt
Bruce Springsteen speelt een grote rol in dit boek van Jaap Boots. Bruce is de grote broer die op belangrijke momenten in het leven van Boots (muzikaal) achter hem staat, troost biedt, gevoelens verwoordt. Ook al schaam je je misschien soms voor die grote broer als hij iets genants doet (lees: muziek maakt die je niet blieft). Het blijft toch je grote broer.

En dat is ook precies het mooie aan Donderweg. Het gaat niet eens zozeer om de muzikanten die besproken worden, smaken verschillen nou eenmaal, maar vooral om de liefde voor muziek. Waar Bruce de grote broer van Jaap Boots is, is dat voor jou misschien iemand anders, maar de impact die muziek kan hebben, die kent bijna iedereen wel. Herinneringen die bij een bepaalde periode en bepaalde muziek horen. De eerste noten van Thunder Road van Springsteen horen en jezelf weer als tiener zien, smachtend naar het “echte” leven, zoals in het geval van Jaap Boots.

Muziek kan je troosten, oppeppen, je kunt erin zwelgen of gewoon lekker op losgaan. En dat gevoel zet Boots prima neer in Donderweg. Het is beetje of je in de kroeg in gesprek raakt met een gast die graag en met veel smaak vertelt over zijn leven, aan de hand van de muziek. Over de tijd dat er nog fatsoenlijke muziek werd gemaakt, dat radio nog de plek was voor onbekend talent. De goede oude tijd, zeg maar, Glory Days, misschien wel. Dat alles vroeger beter was schemert wel een beetje door, maar wordt nooit zeurderig, want daarvoor zijn de verhalen gewoon te interessant om te lezen.

Dus of je nou wel of niet houdt van Herman Brood, Slayer, Nick Cave, Willy DeVille of Bruce Springsteen (om maar een paar van de artiesten te noemen die in het boek voorkomen), Donderweg is heerlijk leesvoer voor iedere muziekliefhebber.

Donderweg is trouwens niet alleen een boek, maar ook een reizende voorstelling. Jaap Boots treedt op verschillende podia op met zijn verhalen en muziek. Ik zag hem zelf op Crossing Border en dat was genieten. Mocht hij nog bij je in de buurt komen en je houdt van goede muziekverhalen, ga dan zeker kijken, hier vind je de data.

Titel: Donderweg
Auteur: Jaap Boots
Uitgeverij: Ambo|Anthos
ISBN: 9789026326202
MirandaLeest zegt: Verzameling fijne muziekverhalen waar de liefde voor muziek in doorsijpelt. Cadeautip voor muzieknerds. Ook live op diverse podia in Nederland te bewonderen.

Gelijk lezen of cadeau geven? Bestel via onderstaande link op bol.com. MirandaLeest ontvangt dan een kleine commissie.
[bol_product_links block_id=”bol__selected-products” products=”9200000030212922″ name=”blog” sub_id=”donderweg” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”640″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

Recensie: Shotgun Lovesongs – Nickolas Butler

Dat ik erg van de Verenigde Staten hou heb ik eerder op mijn blog wel eens gezegd. Toen ik las over Shotgun Lovesongs van Nickolas Butler was ik ook direct geïntrigeerd. Toen het een poosje terug boek van de maand was bij boekhandel De Kler in mijn woonplaats kon ik het dan ook niet laten liggen. Met Crossing Border in het vooruitzicht, waar auteur Nickolas Butler wordt geïnterviewd, was dit het ideale moment om het eindelijk te lezen. En ik kan vast verklappen dat ik daar geen spijt van heb gekregen.

Wat de uitgever zegt over dit boek
Shotgun Lovesongs - Nickolas ButlerHenry, Lee, Kip en Ronny zijn samen opgegroeid in het landelijke Wisconsin. Sinds hun jeugd zijn ze andere paden ingeslagen; Henry bleef op de familieboerderij en trouwde met zijn jeugdliefde, terwijl de anderen op zoek gingen naar méér. Ronny werd rodeorijder, Kip zocht zijn fortuin in de stad en muzikant Lee werd in één klap beroemd met zijn debuutalbum Shotgun Lovesongs. Nu zijn alle vier weer terug in de stad voor de bruiloft van Kip en dreigt oud zeer aan de oppervlakte te verschijnen. Iedereen blijkt de vriendschap anders te ervaren, en de vraag is of de banden nog zo sterk zijn als vroeger.

Shotgun Lovesongs gaat over liefde en trouw, de kracht van muziek en de plaats waar we echt thuis horen.

Wat MirandaLeest zegt over dit boek
Zoals Thomas Acda, een muzikale held van mij, al eens zei: “Alle mooie nummers gaan over liefde, vriendschap en de dood”, zo zou dat ook zeker kunnen gelden voor mooie verhalen. De dood ontbreekt in Shotgun Lovesongs, maar liefde en vriendschap staan centraal.

De sfeer wordt al direct goed neergezet met het omslag. Zo’n schuur (iets verweerder was nog beter geweest), verdord gras, een prachtige lucht en verder alleen de uitgestrekte vlaktes. Je waant je direct in het Midwesten van de VS, ook als je daar nog nooit bent geweest. Dat, in combinatie met het zo beeldend geschreven portret van het leven in een klein dorp, Little Wing, waar iedereen elkaar kent en arrogantie niet gewaardeerd wordt, levert een schitterend boek op.

Per hoofstuk wordt het vertelperspectief afgewisseld, zo krijg je het verhaal vanuit ieders standpunt vertelt. Henry en Beth, high school sweethearts die in Little Wing bleven en moeten sappelen om het boerenbedrijf draaiende te houden. Lee, de muzikant die wereldberoemd werd en verlangt naar die grote liefde. Ronny, die succesvol rodeorijder was tot hij een ongeluk kreeg. En Kip, die het helemaal gemaakt heeft in de grote stad, maar in Little Wing is men daar niet echt van onder de indruk. Vrienden zijn het. Of zin ze dat eigenlijk nog wel? Want (om nog maar een keer Acda en de Munnik te citeren):

wanneer ben je twee vrienden
die elkaar niet elke dag hoeven te zien
en wanneer ben je geen vrienden meer

Dit is zo’n boek dat ik heel graag nog een keer in het Engels lees. Niet dat de vertaling niet in orde was, daar heb ik enorm van genoten. Maar dit verhaal is zo heerlijk Amerikaans dat het volgens mij in het Engels nog beter tot zijn recht komt.

Dit boek komt met stip bovenaan in mijn lijst met favoriete boeken van dit jaar, misschien wel van ooit. Ook al staat het verhaal ver van mij af, het raakte me enorm. Ik voelde een vorm van heimwee en verlangen tijdens het lezen dat ik doorgaans alleen voel bij bepaalde muziek, maar niet zo snel bij boeken. Vandaar ook dat Shotgun Lovesongs wat mij betreft leest als een schitterende countrysong. Ik ben in ieder geval nu al erg benieuwd naar een volgend boek van Butler.

Titel: Shotgun Lovesongs
Auteur: Nickolas Butler
Vertaald door: Bert Meelker
Uitgeverij: ambo | anthos
ISBN: 9789041423771
MirandaLeest zegt: Leest als een schitterende countrysong. Misschien wel het mooiste boek dat ik dit jaar las.

Lees dit boek! In het Nederlands. Digitaal. Of in het Engels. Maar lees het! Via onderstaande links kun je het boek direct bestellen bij Bol.com en ontvangt MirandaLeest een kleine commissie.
[bol_product_links block_id=”bol_54560857a10bd_selected-products” products=”9200000025876642,9200000030046239,9200000019248266″ name=”blog” sub_id=”shotgunlovesongs” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”640″ cols=”3″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

Recensie: Om Maarten/Jij blijft bij mij – Maarten van Roozendaal

Om Maarten in de Kleine Komedie

En ergens zingt een zanger, en gromt een contrabas
Als jij hier nu was m’n lief, dan bleef ik wel wat langer
Acda en de Munnik

Dinsdag 21 oktober was ik samen met Ilona in de Kleine Komedie bij de voorstelling Om Maarten. Een schitterende hommage aan de vorig jaar overleden Maarten van Roozendaal. Artiesten als Paul de Munnik, Ricky Koole, Beatrice van der Poel, Thomas Verbogt en Theo Nijland vertolkten daar hun versies van de nummers van Van Roozendaal, of nummers die geïnspireerd zijn op Van Roozendaal. Zoals bovenstaand nummer van Acda en de Munnik, waarmee Paul de Munnik de avond opende. Want de goede verstaander denkt bij een grommende contrabas direct aan Egon Kracht, en de zanger die onlosmakelijk met hem verbonden is is Maarten van Roozendaal.

Om Maarten in de Kleine Komedie

Om Maarten in de Kleine Komedie op dinsdag 21 oktober. Met o.a. Theo Nijland, Beatrice van der Poel, Paul de Munnik, Thomas Verbogt, Ricky Koole, Egon Kracht, Marcel de Groot, Thomas Spijkerman.  Foto van Ginette Lavell

Na prachtige bijdragen van onder andere Ricky Koole, Theo Nijland, Beatrice van der Poel en Thomas Verbogt was daar voor de pauze ineens de, voor mij, totaal onbekende Thomas Spijkerman. Het is dat ik op rij 3 zat en dus duidelijk kon zien dat hij en te blond en te jong was, maar anders, ik had durven zweren dat het Maarten van Roozendaal was. Zelfde bouw, zelfde mimiek, zelfde gebaren en qua stem kwam het ook akelig dichtbij. Met dik kippenvel op de armen de pauze in.

Waarna alle artiesten nog eens terugkwamen om wederom een of meer nummers ten gehore te brengen. En dat de nummers van Maarten van Roozendaal niet al te makkelijk zijn, bewees Beatrice van der Poel, toch niet de minste, zij raakte tijdens het zingen van Marlon compleet de draad kwijt en moest opnieuw beginnen. Helemaal niet erg.

Om Maarten - Paul de Munnik

Paul de Munnik brengt een prachtige uitvoering van Mooi. Foto van Ginette Lavell

Tijdens de voorstelling zat ik al stiekem te hopen dat iemand  nog het, misschien wel, allermooiste nummer van Van Roozendaal zou zingen. Mooi. En dat die iemand dan bij voorkeur Paul de Munnik zou zijn. En, verdomd als het niet waar is, daar kwam Paul de Munnik nog een keer het podium op om een schitterende vertolking van Mooi te brengen. Om te janken zo mooi, om de tekst van het nummer te citeren. In de zaal en zelfs op het podium werd her en der een traantje weggepinkt. Geweldige afsluiting van een hele bijzondere avond. Maar eerlijk is eerlijk. Niemand zingt Maarten zo mooi als Maarten zelf.

De voorstelling Om Maarten wordt woensdag 23 oktober nog eenmaal gespeeld in de Kleine Komedie in Amsterdam. De voorstelling is uitverkocht, er is een wachtlijst. Hou je van de muziek van Van Roozendaal doe dan zeker een poging om erbij te zijn, smeek iemand om een kaartje, koop iemand om, probeer iets.

Maarten van Roozendaal - Jij blijft bij mij

Tijdens de voorstelling op 20 oktober werd ook het boek Jij blijft bij mij gepresenteerd. Een schitterend boekwerk (want dat mogen we het wel noemen), uitgegeven door Nieuw Amsterdam, met een inleiding van Paul de Munnik*, (lied)teksten, foto’s, bladmuziek en een cd met een selectie van nummers van Maarten van Roozendaal. Vlak voor zijn overlijden stelde hij deze selectie zelf nog samen. Dus het gaat echt om de pareltjes. Ik heb het alleen even nog maar even snel doorgebladerd**, maar werd gelijk al gegrepen door een tekst De man die altijd geluk had, die, net als de songteksten van Van Roozendaal, zowel tragiek en ontroering oproepen, maar ook een lach. En een tekst als Afscheid, dat is gewoon puur kippenvel. Jij blijft bij mij is echt een prachtige verzameling. Omdat hij bij ons blijft, zoals zijn partner Eva Bauknecht in het voorwoord zegt.

En ik kan natuurlijk niet afsluiten zonder een nummer gezongen door de meester zelf. Mooi!

Jij blijft bij mij is direct te bestellen bij Bol.com. Ook een aanrader, is Om te janken zo mooi, Maarten van Roozendaal rondde dit project net voor zijn dood af. Hij vroeg achttien door hem bewonderde kunstenaars zicht te laten inspireren door liedteksten van hemzelf. Het resultaat is dit schitterende boekje, met bijdragen van Manon Uphoff, Peter van Straaten, Thomas Verbogt en Joost Zwagerman. Of bestel de muziek van Maarten, verzamelt werk bevat een mooie selectie van nummers. Bestel je via onderstaande links op Bol.com dan ontvangt MirandaLeest een kleine commissie.
[bol_product_links block_id=”bol_54475f223f84b_selected-products” products=”9200000030134844,9200000014371261,1000004003175426″ name=”blog” sub_id=”maarten” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”640″ cols=”3″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

* Het wordt nu echt hoog tijd dat Paul de Munnik ook een boek schrijft. Want met mijn recensie van Bram en het noemen van Ik heb een steen verlegd en deze voorstelling en dit boek over Maarten van Roozendaal ben ik wel een beetje door mijn redenen heen om Paul de Munnik nog eens te noemen op mijn blog 😉
** Ik ging geen nieuwe boeken meer kopen tot het eind van het jaar. Daarmee bedoelde ik natuurlijk alleen echte leesboeken. Dit is meer een bladerboek. Dus dat telt niet 😉

Bedankt Ginette Lavell dat ik je foto’s bij dit bericht mocht plaatsen.

Recensie: Bram – Henk van Gelder

Om stil te staan bij het feit dat Bram Vermeulen, de cabaretier, muzikant en theatermaker, tien jaar geleden overleed verscheen onlangs Bram. Bram Vermeulen. Over leven en dood van Henk van Gelder. Als groot bewonderaar van Vermeulen was ik daar natuurlijk zeer nieuwsgierig naar. Van uitgeverij Nijgh & Van Ditmar ontving ik een recensie-exemplaar.

Wat zegt de uitgever
Bram. Bram Vermeulen. Op leven en dood - Henk van GelderBram Vermeulen (1946-2004) was al beroemd als volleyballer, toen hij de nog onbekende Freek de Jonge meesleepte in het grote Neerlands Hoop-avontuur, waarmee het cabaret in de jaren zeventig volledig overhoop werd gehaald. Maar toen Freek zich abrupt afwendde om solo verder te gaan, viel Bram in een zwart gat en het duurde nog jaren voordat hij zijn draai weer had gevonden. Niet als popzanger, niet als presentator van een spelshow bij Veronica, maar als de eigenzinnige artiest die liederen zong alsof zijn leven ervan afhing.
Tien jaar na zijn plotselinge dood, die dit najaar onder meer wordt herdacht met theaterhommages in Nederland en België, ontrafelt Bram het veelbewogen leven van de gangmaker, de spelverdeler en de grappenmaker, die een waarheidszoeker en een reïncarnatiegelovige werd.

Wat zegt MirandaLeest
Zelf leerde ik Vermeulen pas kennen een paar jaar voor zijn dood. Ik vermoed dat ik op zijn spoor werd gezet door Paul de Munnik (van Acda en de Munnik). Als snel werd ik een liefhebber van zijn prachtige teksten, maar vooral zijn stem. Man, wat een stem. Ik prijs me dan ook gelukkig dat ik Bram Vermeulen nog een aantal keer heb mogen zien optreden. In deze periode was hij al een zeer gewaardeerd liedjesschrijver (al sprak hij zelf liever over liederen), maar dat die waardering lang op zich liet wachten wist ik eigenlijk niet.

De toon van Bram. Bram Vermeulen. Op leven en dood. is ietwat formeel en het boek richt zich vooral op de carrière van Vermeulen. Feiten en achtergrondverhalen worden afgewisseld met anekdotes van vrienden, familie en collega’s. Ook bevat het boek een kleine selectie foto’s.

Duidelijk wordt wat een weg Vermeulen heeft afgelegd voordat hij, uiteindelijk, de waardering van pers en publiek kreeg voor zijn solowerk. Zo was er de keuze tussen een volleybalcarrière en de theatercarrière met Freek de Jonge als het duo Neerlands Hoop. Dat pakte natuurlijk goed uit, want Neerlands Hoop kreeg al snel succes (al waren er ook genoeg mensen die het helemaal niets vonden, dat muziekcabaret). Toch was het vooral Freek de Jonge die genoemd werd als het grote talent. Ook na het uiteenvallen van Neerlands Hoop bleef dat zo. De Jonge kreeg direct goede kritieken, maar het solowerk van Vermeulen werd lang niet zo enthousiast ontvangen.

Het boek van Van Gelder toont Vermeulen als een warme, emotionele man. Fysiek gezien een beer van een kerel en ook behoorlijk aanwezig vaak, maar ook iemand die goed kon luisteren en iemand die ontzettend verlegen was in feite. Gevoelig ook. Gevoelig bijvoorbeeld voor de vele negatieve recensies die hij krijgt in de beginperiode van zijn solocarrière. Daar kon hij echt stuk van zijn.

Nou had ik al een enorme sympathie voor Vermeulen, gewoon omdat ik zijn werk zo bewonder, maar tijdens het lezen werd dat alleen maar sterker. Wat een bijzondere, inspirerende man. Zo’n zestig pagina’s voor het einde van het boek wilde ik dan ook eigenlijk stoppen met lezen. Niet omdat het boek niet goed geschreven is, integendeel, maar omdat het onvermijdelijke (de dood van Vermeulen) steeds dichterbij kwam. En dat probeerde ik nog even uit te stellen. Idioot natuurlijk, want niet verder lezen maakt hem niet minder dood. Maar het portret dat Van Gelder van Vermeulen neerzet is zo warm en liefdevol dat je daar nog geen afscheid van wil nemen. Een compliment dus voor Van Gelder voor deze mooie hommage aan Bram Vermeulen.

En hoe kan ik een bericht over Bram Vermeulen nou beter afsluiten dan met een van zijn mooiste nummers (al zijn er nog zeker twintig andere mooiste): De Wedstrijd

En hou je van het werk van Bram Vermeulen? Dan is Ik heb een steen verlegd ook zeker een aanrader. Deze bevat de mooiste teksten van Vermeulen met een inleiding en nawoord van Paul de Munnik (en heb je de uitgebreide editie, dan zit er ook nog een cd’tje bij met vier nummers van Vermeulen). Dit boek is alleen nog tweedehands verkrijgbaar.

Titel: Bram. Bram Vermeulen. Op leven en dood.
Auteur: Henk van Gelder
Uitgeverij: Nijgh en Van Ditmar
ISBN: 9789038899183
MirandaLeest zegt: Schitterend portret van een bijzondere man.

De biografie, het boek met liedteksten of muziek van Bram Vermeulen direct bestellen? Dat kan via onderstaande links bij Bol.com. Bestel je, dan ontvangt MirandaLeest een kleine commissie.
[bol_product_links block_id=”bol_544388f94c198_selected-products” products=”9200000030035655,1001004005017006,1001004005011159,1000004012129551,9200000029979369″ name=”blog” sub_id=”bramvermeulen” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”640″ cols=”3″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

Recensie: Man on the run – Tom Doyle

24 maart 2012, een dag die ik nooit meer zal vergeten (al moest ik, eerlijk is eerlijk, de precieze datum even opzoeken). Toen bevond ik* me namelijk in één ruimte met de legendarische Paul McCartney, in Ahoy in Rotterdam. Hoewel hij niet het hele concert even goed bij stem was vond ik het toch een bijna magische ervaring. Hoe vaak krijg je nou de kans om een echte Beatle live te zien?

Man on the Run. Paul McCartney in de seventies. - Tom DoyleToen ik Man on the Run. Paul McCartney in de seventies van Tom Doyle in de bibliotheek zag liggen moest ik deze dan ook wel meenemen. Het boek richt zich op een turbulente tijd in het leven van McCartney en beslaat de periode van zijn vertrek bij The Beatles tot de dood van John Lennon, met daarin de periode dat McCartney met zijn band Wings verschillende samenstellingen doormaakte. Een zeer fascinerende periode waar ik eigenlijk weinig van wist. McCartney is voor mij toch vooral van The Beatles en zijn solowerk ken ik minder goed (hoewel Maybe I’m Amazed een van de allermooiste nummers ooit is). In mijn hoofd zijn McCartney en John Lennon altijd beste vrienden en is McCartney dan de wat bravere van de twee. Nou, dat blijkt allemaal dus nog best wel mee (of tegen) te vallen.

In Man on the Run reconstrueert Tom Doyle de jaren zeventig van Paul McCartney aan de hand van gesprekken met de hoofdpersoon zelf (waarbij vooral het gevoel voor humor van McCartney opvalt) en vele anderen. Het begint met het eind van The Beatles. Een periode waarbij ik altijd moet denken aan een uitspraak van een andere muzikale held van mij, Thomas Acda, die in een van zijn theaterprogramma’s met Paul de Munnik zoiets zei als

En je weet, als je naar The Beatles kijkt bij dat optreden op het dak van het Apple gebouw, dat dat hun laatste optreden zou zijn. Maar je weet ook dat zij dat op dat moment zelf nog niet weten.

Maar echt verrassend zal het toch niet geweest zijn, want er waren al flink wat ergernissen voordat de boel echt definitief klapte. Vooral met John Lennon blijft de relatie nog jaren erg fragiel. Hoewel ze wel weer nader tot elkaar komen. Maar samen opnemen doen ze helaas niet meer, al komt het er wel bijna van wanneer Paul John in januari 1975 uitnodigt om mee te werken aan het volgende Wings album. John denkt er serieus over na.

Hij vroeg aan Art Garfunkel, die het onlangs met Paul Simon had bijgelegd, wat hij aan moest met de toenaderingspogingen van ‘míjn Paul.’ Garfunkel zei tegen hem dat hij vond dat Lennon en McCartney zouden moeten proberen hun verschillen in persoonlijkheid te vergeten en gewoon samen muziek te maken.

Vooral dat “míjn Paul” vond ik zo mooi, natuurlijk in dit geval om aan te geven dat het niet om Paul Simon ging, maar ook vooral omdat het de bijzondere band tussen Lennon en McCartney omschrijft. En dan is het helemaal ontzettend jammer dat het muzikaal nooit meer echt goed kwam tussen Paul en John.

Toch ligt de focus van het boek vooral bij Paul’s pogingen om zijn nieuwe groep, Wings, van de grond te krijgen en zich los te maken van het Beatle zijn. Dat alles wordt op een prettig leesbare manier verteld. Ik kan alleen maar hopen dat er nog eens een complete biografie van Paul McCartney verschijnt van de hand van Tom Doyle.

Voor muziekliefhebbers is dit boek absoluut een aanrader.

Tot slot nog, omdat het zo’n mooi nummer is, Maybe I’m Amazed van Paul McCartney en Wings.

Titel: Man on the Run. Paul McCartney in de seventies
Oorspronkelijke titel: Man on the Run. Paul McCartney in the 1970s
Auteur: Tom Doyle
Uitgeverij: Kosmos Uitgevers
ISBN: 9789021556109
MirandaLeest zegt: Zeker geen complete biografie. Maar een mooi beeld van een zeer turbulente periode in het leven van Paul McCartney.

Nieuwsgierig geworden? Via ISSUU kun je vast een aantal pagina’s lezen van Man on the Run. Of je kunt het boek direct bestellen bij Bol.com via onderstaande links (links is de Nederlandse versie, rechts de Engelstalige).
[bol_product_links block_id=”bol_5416a5038c387_selected-products” products=”9200000021947427,9200000027332223,9200000012127148″ name=”blog” sub_id=”macca” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”640″ cols=”3″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

* en nog 14.999 mensen 😉