Tag archieven: muziek

Cadeautips: Boeken voor muziekliefhebbers

De feestdagen komen er aan. Ben je op zoek naar een cadeau voor een muziekliefhebber die ook graag leest? Met onderstaande boeken maak je ze zeker blij.

Cadeautips muziekboeken op MirandaLeest boekenblog

Voor de fans van oude rockers
Hay van Sander Donkers over onze eigen Nederlandse rockgod Barry Hay. Hay neemt geen blad voor de mond in deze lekker geschreven en bij vlagen zeer geestige autobiografie.

En ook Born to Run van Bruce Springsteen is een must. Springsteen is een geboren verhalenverteller en doet dat in boekvorm net zo bevlogen als op het podium.

Voor muzieknerds die van feitjes houden
Oké, je moet er wel even voor in de buidel tasten, maar dan heb je ook wat. In Bob Dylan Compleet staat werkelijk alles wat je maar wilde weten over de nummers van Nobelprijswinnaar Dylan. Maar ook leer je veel over de muziekgeschiedenis en artiesten waar Dylan zich door liet inspireren. Een naslagwerk dat niet mag ontbreken in de boekenkast van een echte muziekliefhebber.

Voor soulliefhebbers
James Brown van James McBride is zeker geen standaardbiografie over de Godfather of Soul. Want de carrière is zeker een aandachtspunt, maar meer nog gaat het over de moeilijkheden die Brown als een zwarte man in Amerika ondervond, niet alleen als artiest, maar zijn hele leven. Heftig, maar interessant leesvoer.

Voor de country en Americana liefhebbers
Cash van Robert Hilburn is één van de betere biografieën. Een uitgebalanceerd portret van the man in black waarbij ook de mindere kanten van Cash aan bod komen. Maar met zoveel respect geschreven dat het echt de moeite van het lezen waard is.

Dry Goods and Groceries, samengesteld door J.W. Roy, is niet alleen een prachtige verzameling artikelen over Americana en rootsmuziek met bijdragen van o.a. Nico Dijkshoorn, Tim Knol, Frédérique Spigt en Freek de Jonge, maar bevat ook nog een cd met schitterende liedjes van J.W. Roy. Dubbel feest dus.

Voor de visueel ingestelde muziekfan
Murder ballads zijn een apart en intrigerend fenomeen en komen in zo’n beetje elk muziekgenre wel voor. In In the Pines heeft Erik Kriek vijf murder ballads tot leven gebracht met zijn schitterende tekeningen. Duister, rauw en alleen voor de tekeningen al de moeite waard. Met bonuscd waar de nummers ook op worden uitgevoerd.

Voor het betere leeswerk
Wil je je muziekgekke man, broer of vader ook wel eens een serieuze roman laten lezen? Shotgun Lovesongs van Nickolas Butler is een meeslepende roman over liefde, vriendschap en muziek, en leest als een tragische countrysong.

De nacht is jong van Joseph O’Connor is fijne roman over twee vrienden die samen een bandje beginnen. Maar het einde van de band lijkt ook het einde voor hun vriendschap te zijn.

Ik had nog wel 100 boeken kunnen noemen. Want er zijn genoeg mooie muziekboeken. Heb jij zelf nog tips? Laat het vooral achter in de reacties.

Je kunt bovenstaande boeken uiteraard vinden in de betere boekhandel. Maar via onderstaande links bestel je ze rechtstreeks op Bol.com. Fijne feestdagen!

Recensie: Lemmy- Mick Wall

Sex, drugs and rock and roll mag dan een cliché zijn, in het geval van Lemmy van Mick Wall vat het precies de inhoud samen. Want Lemmy leidde het ultieme rockersleven van vrijheid, blijheid en hij hield tot zijn laatste snik van de drank en drugs.

Recensie: Lemmy - Mick Wall

Eerlijk is eerlijk. Ik wist vrijwel niets van Lemmy. Goed, ik ken de grote hit van Mötorhead, Ace of Spades, maar dat was het wel. Toch kun je als je een beetje muziekliefhebber bent niet om Lemmy Kilmister heen, letterlijk en figuurlijk, want hij was niet alleen een grote kerel met een opvallend uiterlijk, maar zijn reputatie was ook behoorlijk legendarisch. Een man barstensvol sterke verhalen, die ook niet te beroerd was om die in geuren en kleuren te vertellen. Precies wat hij ook doet in dit boek van Mick Wall, zoals de schrijver zegt in het begin van het boek:

Er staat hier en daar nonsens in. Maar dat is zo met alle waargebeurde verhalen.

Lemmy op zijn praatstoel
Geweldige verhalen zijn het. Een beetje warrig geschreven wel, dat komt ook mede door de opmaak van het boek, een paar witregels om even wat lucht te geven tussen de verschillende anekdotes zou het net even wat prettiger leesbaar hebben gemaakt. Nu is het af en toe wel een enorme woordenbrij. Maar, het past ook wel weer bij de setting van het boek, als Lemmy eenmaal op zijn praatstoel zit dan komt er een lawine van sterke verhalen op je af. Precies zoals in het boek.

Die verhalen zijn gelukkig echt wel de moeite waard. Lemmy weet van de meest gênante en vervelende situaties (denk aan allerhande seksuele escapades, vechtpartijen en backstage roddels) schitterende anekdotes te maken. Hij spaart zichzelf en anderen totaal niet, maar vertelt met veel plezier en de nodige smeuïge details over zijn ruige rockersleven.

Over de doden niets dan goeds
Auteur Mick Wall laat af en toe ook wat oud-bandleden, vrienden en bekenden aan het woord. Daaruit wordt vooral duidelijk dat Lemmy, ondanks alle rottigheid die hij uithaalde, vooral enorm geliefd was. Dat zal vast ook te maken hebben met de timing van dit boek, de verhalen werden opgetekend zo net na het overlijden van Lemmy. Voor veel mensen geldt toch ‘over de doden niets dan goeds’. Maar het respect voor Lemmy is duidelijk merkbaar.

De afsluitende hoofdstukken, waarin de aftakeling van Lemmy duidelijk begonnen is, zijn ontroerend. Met zijn gezondheid gaat het hard achteruit, maar hij is nog lang niet klaar om afscheid te nemen van het leven. En ondanks zijn levensstijl komt zijn dood in december 2015 toch nog onverwachts.

Vermakelijk en liefdevol portret
Volgens het omslag is dit de ‘definitieve biografie’, en in de zin van bevat de laatste gesprekken voor zijn overlijden is dat zeker het geval. Toch wat mij betreft net iets te weinig objectief om echt een steengoede biografie te zijn. Maar, wel enorm vermakelijk en een liefdevol portret van een legendarische artiest. Als je, net als ik, een liefhebber van rockbiografieën bent dan ga je je absoluut prima vermaken met Lemmy van Mick Wall.

Deze recensie verschijn eerder op Lees Magazine van Bol.com

Benieuwd geworden? Bestel het boek (Nederlandstalig, e-book of Engelstalig) dan direct bij Bol.com (MirandaLeest ontvangt dan een kleine commissie)

Recensie: Born to Run – Bruce Springsteen

Hoewel ik dus wellicht een van de eerste was met het boek Born to Run van Bruce Springsteen duurde het tot na mijn vakantie voor ik tijd had om er in te beginnen. Vooral omdat ik er echt even de tijd voor wilde nemen. Omdat ik alleen maar jubelrecensies las waren de verwachtingen hooggespannen. Zou het echt zo’n fantastische autobiografie zijn?

Recensie: Born to Run - Bruce Springsteen

Over Born to Run van Bruce Springsteen
Langverwacht: het openhartige verhaal van The Boss
In 2009 trad Bruce Springsteen met de E Street Band op tijdens de Amerikaanse Super Bowl. Deze ervaring en het gevoel na afoop waren zo uniek, dat Bruce besloot ze op te schrijven. Dat waren de eerste stappen op weg naar deze buitengewoon openhartige autobiografie. De afgelopen zes jaar heeft Springsteen in stilte en vol overgave zijn levensverhaal opgeschreven. De magie die zijn songteksten zo bijzonder maken spatten ook van elke pagina van dit boek af. Met ontwapenende openhartigheid vertelt hij voor het eerst over de persoonlijke problemen die zijn beste werk hebben geïnspireerd en hij laat zien waarom de song Born to Run veel meer over hem vertelt dan tot nu toe werd aangenomen.

Mijn mening over Born to Run van Bruce Springsteen*
BRILJANT! Zo, dat kan er maar vast uit zijn. Die jubelrecensies waren dus volkomen terecht wat mij betreft. Nou zal ik eerlijk zijn, ik ben sowieso fan van Springsteen sinds ik hem een paar jaar geleden (ja, ik was er best laat bij) voor het eerst live zag. Dus 100% objectief ben ik misschien niet. Toch denk ik dat Born to Run ook genieten is voor muziekliefhebbers die minder met Bruce Springsteen hebben.

(Deze recensie is, geheel in stijl met optredens van Springsteen, lekker lang. Dus ga er even goed voor zitten. Of bestel Born to Run gewoon gelijk via een van onderstaande links, ik verzeker je dat er geen spijt van krijgt.)

Geboren verhalenverteller
Genieten dus, deze autobiografie. Dat komt vooral omdat Bruce een uitstekende verhalenverteller is. En zijn eigen verhaal is meer dan interessant. Born to Run is verdeeld in drie delen (of boeken), Growin’ Up (over zijn jeugd en het ontdekken van muziek), Born to Run (over zijn doorbraak en meest succesvolle jaren) en Living Proof (over zijn gezin en de depressies waar hij mee kampt). Vooral de eerste twee delen zijn met net zo’n bevlogenheid geschreven als die je doorgaans van Bruce op het podium ziet. Dat dit er af en toe voor zorgt dat de Caps Lock toets van Bruce een beetje op hol slaat, (om iets te benadrukken mag Bruce graag overgaan op hoofdletters) dat zien we dan maar even door de vingers.

I wanted to BE the Beatles
Zoals hij schrijft over het ontdekken van de muziek, in zijn geval Elvis en The Beatles (hij noemt ze respectievelijk The Big Bang en The Second Coming), het voelt bijna alsof je zelf bij Bruce in de kamer zit. Zo aanstekelijk. En herkenbaar ook, want net als veel muziekliefhebbers was het voor Bruce een tijd lang ook vooral fanataseren over een muziekcarrière. Een van zijn dromen ging als volgt:

The Stones have a gig at Asbury Park’s Convention Hall but Mick Jagger gets sick. It’s a show they’ve got to make, they need a replacement, but who can replace Mick? Suddenly, a young hero rises, a local kid, right out of the audience. He can “front”; he’s got the voice, the look, the moves, no acne, and he plays a hell of a guitar. The band clicks. Keith is smiling and suddenly, the Stones aren’t in such a rush to get Mick out of his sickbed. How does it end? Always the same… the crowd goes wild.

Dat is toch heerlijk om te lezen? Want welke muziekliefhebber heeft er nou niet ooit van gedroomd om uit het publiek gepikt te worden om een gitaarsolo te spelen voor zijn favoriete band? Of om, à la Courtney Cox, tijdens Dancing in the Dark door Bruce op het podium te worden getrokken voor een dansje. Met een jongensachtig enthousiasme laat Springsteen door dit soort verhalen vooral zien hoe de muziek in zijn leven kwam en wat muziek met je kan doen.

We’re outta here
Dat Bruce over een flinke dosis humor beschikt wordt duidelijk als hij een anekdote vertelt waarin hij en bandmaat Steven van Zandt midden jaren tachtig een bezoekje proberen te brengen aan Disneyland. Beiden getooid met een bandana om wordt hen de toegang tot het park geweigerd, want iemand mocht misschien eens denken dat ze bij een bende horen. Nou ja, dat pikken onze rockers natuurlijk niet zomaar. Dus na een pittige woordenwisseling verlaten zij ’the happiest place on earth’ met de legendarische woorden:

We’re outta here! Screw you, fascist mouse! We’re going to Knott’s Berry Farm

(waar ze overigens ook geweigerd worden)

Geweldig zo’n verhaal. Toch ligt de nadruk vooral op de muziek en de carriére van Bruce. Dat hij bepaalde aspecten van zijn leven maar even kort aanstipt (zijn eerste huwelijk, de periode dat hij de E-street band aan de kant zette) dat geeft Bruce ook ruiterlijk toe. Maar wat hij over deze zaken zegt is wel weer zo eerlijk en raak, dat je Born to Run toch echt wel als een complete autobiografie kan beschouwen.

Ontroerend en openhartig
Boek drie beschrijft een stabieler privé leven voor Bruce en een (tijdelijke) breuk met de E-street band. Bruce wordt volwassen kort gezegd, en daarmee is dit laatste deel ook wat serieuzer van toon, regelmatig ook behoorlijk ontroerend. Vooral wanneer hij met heel veel liefde schrijft over E-street bandleden Danny Federici en Clarence Clemons, die beiden inmiddels zijn overleden. Openhartig is Bruce ook als hij onthult dat hij vooral de laatste jaren regelmatig met flinke depressies kampt. Confronterend voor Bruce, omdat zijn vader, met wie hij altijd een stormachtige relatie heeft gehad, hier ook mee te maken had. En zoals Bruce zegt:

Those whose love we wanted but could not get, we emulate

en

The blues don’t jump right on you. They come creeping

En zo staat Born to Run vol met prachtige uitspraken van Springsteen. Ik bleef mooie passages aanstrepen (en ik doe dat niet vaak).

Vooral de eerste twee ‘boeken’ zijn fantastisch. De bevlogenheid waarmee Bruce schrijft is zo meeslepend, dat je niet anders kan doen dan aan zijn lippen hangen.  Het laatste boek is wat serieuzer van aard, maar staat vol prachtige wijsheden. Springsteen is een uitmuntend verhalenverteller en in Born to Run is hij openhartig, ontroerend, grappig en dat met net zo’n aanstekelijke energie als op het podium. Hij is natuurlijk niet voor niets The Boss.

Of zoals Bruce het zo mooi zegt (en iedereen die wel eens bij een concert van Bruce Springsteen is geweest zal die kracht gevoeld hebben).

Rock ’n roll music, in the end, is a source of religious and mystical power

* Ik las overigens de Engelse versie. Vandaar dus ook dat namen van hoofdstukken, quotes etc in het Engels genoemd worden in deze recensie.

Meer Bruce? In september 2015 plogde ik over een Bruce avond in Paradiso. Die avond werd georganiseerd vanwege het boek Bruce en ik. 29 odes aan Springsteen, waar ik ook een recensie over schreef.

Recensie: Paul McCartney. De biografie – Philip Norman

Regelmatig mag ik voor Bol.com boeken lezen op het gebied van muziek en entertainment. Enorm leuk om te doen, zeker als het van die fijne muziekboeken zijn zoals de afgelopen paar keer. Een tijdje terug mocht Paul McCartney. De biografie van Philip Norman lezen. Onderstaande recensie verscheen eerder op Lees Magazine van Bol.com en vandaag deel ik hem ook met jullie.

Recensie: Paul McCartney. De biografie - Philip Norman MirandaLeest - boekenblog

Mijn mening Paul McCartney. De biografie – Philip Norman

Paul McCartney heeft niet echt veel introductie meer nodig. Althans, dat mag ik hopen. Voor de jongeren onder ons, hij is diegene die vorig jaar nog een hit scoorde met Kanye West en Rihanna. En wie het over Paul McCartney heeft moet het natuurlijk ook over The Beatles hebben.

Impact van The Beatles
Dat één band zo’n enorme impact heeft gehad op de muziek en zo’n gekte heeft veroorzaakt destijds, dat blijft mij boeien. Vooral als je je realiseert dat de band eigenlijk maar heel kort bij elkaar was. De periode na het uiteenvallen van de band wordt uitgebreid beschreven door Philip Norman. McCartney heeft flink geworsteld met het feit dat velen hem verantwoordelijk hielden voor de breuk. En ook als muzikant viel het niet mee, want hoe overtref je ooit zoiets als de Beatles? Dat maakt deze biografie met name zo interessant, omdat je dit nu eens leest vanuit het perspectief van McCartney.

Gelukkig heeft hij inmiddels een mooie balans gevonden tussen zijn eigen muziek en de nummers uit zijn Beatles-periode, want een concert van Paul McCartney bestaat tegenwoordig toch grotendeels uit Beatles-klassiekers. Zelf zegt hij ergens in het boek “Tsjee, dat is best goed”, over die nummers. Dat lijkt me nogal bescheiden. Want het is al vrij fantastisch om die nummers live te horen (iets wat ik twee keer mocht meemaken*), laat staan dat je je realiseert dat je ze zelf hebt geschreven.

Droeve hondenogen
De schrijfstijl van auteur Philip Norman ligt mij persoonlijk niet helemaal. Een beetje stijf en formeel soms. Ook heeft hij er een handje van om plots te verwijzen naar iets wat later nog belangrijk zal worden, alsof je dat zelf niet kunt raden. Zo heeft hij het in het begin van het boek, Paul en John kennen elkaar net, over een drummende knul met droeve hondenogen (zijn woorden). Dit wordt gebracht alsof hij een spannende onthulling doet, maar natuurlijk kan iedereen al raden dat het om Ringo Starr gaat. Een klein irritatiefactortje wat mij betreft.

Desalniettemin is deze biografie boeiend genoeg voor fans en niet-fans. Voor de echte liefhebbers is er waarschijnlijk weinig nieuws onder de zon. Maar voor de meeste mensen zal Paul McCartney. De biografie. Van Philip Norman zeker garant staan voor een paar uurtjes leesplezier. En ik kan je vast garanderen dat je daarna ook weer een paar uurtjes kwijt bent aan Beatles-plaatjes draaien.

* Hoogtepuntje was toch wel met een overvolle Ziggo Dome Hey Jude meezingen.

Benieuwd geworden. Je kunt het boek bestellen op (uiteraard) Bol.com via onderstaande link (MirandaLeest ontvangt dan een kleine commissie)

Verschijning najaar 2016

Na een relatief rustige zomerperiode verschijnen er in het najaar weer een hoop mooie titels. Ik heb de najaarscatalogi van de verschillende uitgeverijen uitgebreid doorgespit en al weer zoveel moois gezien. Vandaag een kleine selectie van boeken waar ik me enorm op verheug.

MirandaLeest - Verschijning najaar 2016

Lieve – Ronald Giphart
Tijdens mijn studententijd heb ik veel van Giphart gelezen, daarna een lange tijd niets. Maar ik was erg onder de indruk van Harem, zijn vorige roman. Dus ben erg benieuwd naar deze nieuwe titel.
Onlangs verschenen bij Uitgeverij Podium

Born to Run – Bruce Springsteen
De autobiografie van The Boss. Ik ben fan, vooral van zijn live-concerten. Dit is zijn eigen verhaal. Volgens de uitgever is het met ‘ontwapenende openhartigheid’ geschreven. Dat belooft dus veel goeds.
Verschijnt 27 september bij Unieboek | Het Spectrum

De omweg naar Paaseiland – Gerrit Jan Zwier
Werd in de catalogus van de uitgeverij aangekondigd als de Nederlandse Bill Bryson. Dat is genoeg om mijn interesse te wekken. En Paaseiland blijft altijd intrigerend.
Verschijnt 1 oktober bij Atlas Contact

MirandaLeest - Verschijning najaar 2016

Uitrollen is het nieuwe doorpakken – Japke-d Bouwma
Als je een kantoorbaan hebt dan ken je alle bekende jeukwoorden wel, misschien gebruik je ze zelf tot je schrik ook wel eens. Japke-d Bouwma schrijft er zeer geestige columns over, deze collectie lijkt me zeer herkenbaar en grappig.
Verschijnt 3 oktober bij Thomas Rap

Ik ben Brian Wilson – Brian Wilson
Nog een autobiografie van een muzikant. Ik zag vorige jaar de film Love and Mercy, over het leven van Beach Boy Brian Wilson. Erg indrukwekkend en in deze autobiografie vertelt hij in zijn eigen woorden over zijn leven. Interessant leesmateriaal lijkt me.
Verschijnt 18 oktober bij VIP (onderdeel van AW Bruna)

Nitro Mountain – Lee Clay Johnson
Romandebuut over het leven in een klein Amerikaans stadje, en waar muziek een belangrijke rol speelt. Voor lezers van Claire Vaye Watkins staat er in de catalogus, ik vond haar boek, Battleborn, enorm mooi, dus mijn nieuwsgierigheid is gewekt.
Verschijnt op 25 oktober bij De Arbeiderspers

Free! – Hans Breukhoven en Juan da Silva
De laatste tijd zijn er veel winkelketens failliet gegaan die vroeger standaard in iedere winkelstraat aanwezig waren. De Free Record Shop was daar één van en er waren tijden dat ik er met grote regelmaat kwam. In dit boek vertellen Breukhoven en Da Silva onomwonden over hun successen en het uiteindelijke faillisement. Lijkt me interessante kost.
Verschijnt 15 november bij Karakter

MirandaLeest - Verschijning najaar 2016

Boud – Eva Rovers
De langverwachtte biografie over Boudewijn Buch. Zijn erven hebben Rovers exclusieve toegang gegeven tot zijn persoonlijke archieven. Ik kom graag te weten of we met dit boek eindelijk het ‘echte’ verhaal over het leven van Buch boven water krijgen.
Verschijnt 30 november bij Bert Bakker

Alle verhalen van Truman Capote – Truman Capote
Onlangs las ik In Cold Blood, absoluut één van de best geschreven boeken die ik ooit las. Deze bundeling verhalen lijkt me dan ook een mooie gelegenheid om meer van Capote’s werk te ontdekken.
Verschijnt in januari 2017 bij Uitgeverij Podium

De ondergrondse spoorweg – Colson Whitehead
De underground railroad was een clandestien netwerk van antislavernijactivisten en op deze manier werden veel slaven van het zuiden naar het vrije noorden gesmokkeld. Deze roman heeft al veel indruk gemaakt op Oprah Winfrey en Barack Obama. En is voor mij een mooie manier om nog meer kanten (ook de minder mooie) te leren kennen van mijn favoriete land.
Verschijnt in januari bij Atlas Contact

Je ziet het. Alleen deze ‘kleine’ selectie’ is al veel meer dan ik ooit bijhouden kan. Maar dat geeft niet. Naar welke boeken, die dit najaar verschijnen, kijken jullie uit?

Alle verschijningsdata zijn onder voorbehoud van wijzigingen (en gebaseerd op de genoemde data op Bol.com).

Bestellen? De meeste van deze boeken kun je nu al vooruitbestellen bij Bol.com via onderstaande links (en MirandaLeest ontvangt een kleine commissie als je via onderstaande links bestelt).

Recensie: Hay – Sander Donkers

Rockbiografieën, je kunt me er ’s nachts voor wakker maken. Bij wijze van spreke dan. De fijnste biografieën zijn toch die met saillante details over seks, drugs en rock and roll. Vooral Amerikaanse artiesten kunnen er wat van. Maar ook dichter bij huis zijn prima legendarische rockverhalen te vinden. Zoals die van Barry Hay van de Golden Earring. Ik las een voorpublicatie van dit boek en had direct enorm veel zin om aan het boek te beginnen. En dat terwijl ik helemaal niet zo’n Golden Earring liefhebber ben.

Recensie: Hay- Sander Donkers en Barry HayOpenhartig
Maar dat is eigenlijk geen enkel bezwaar, want Hay van Sander Donkers is gewoon tof leesmateriaal voor alle muziekliefhebbers. Journalist Sander Donkers voerde in een periode van een aantal maanden urenlange gesprekken met Hay, zijn vrouw Sandra, zijn dochters en vele vrienden en bekenden. Het boek is een weergave van deze openhartige gesprekken en heeft daardoor een lekker nonchalante sfeer. Meer een extreem lang interview dan een biografie waar geprobeerd is om ieder detail van iemands leven te beschrijven en te doorgronden. Dat maakt dat je ook in hoog tempo door het boek heen gaat. Verder past de toon en schrijfstijl precies bij die van Barry Hay, plenty of Engelse termen, hier en daar een krachtterm maar vooral mooie verhalen.

Hay neemt geen enkel blad voor de mond en vertelt uitgebreid over zijn jeugd, zijn leven, zijn muzikale carrière en de seks, drugs en rock and roll. Een uitspraak die regelmatig voorbij komt in het boek is

There’s no such thing as a perfect paradise

Want hoe tof zijn leven ook vaak is geweest, er waren ook de nodige moeilijkheden en teleurstellingen. Een behoorlijk heftige jeugd, gedoe met drank en drugs, botsingen binnen de band. Maar op een of andere manier weet Hay altijd weer een positieve draai te geven en zijn leven weer de goede kant op te draaien. Als is het ‘perfect paradise’ nog zeker niet gevonden.

Nederlandse rockgeschiedenis
De echte hitperiode van de Golden Earring heb ik niet zo bewust meegemaakt, maar de band hoort gewoon bij de Nederlandse rockgeschiedenis. Zo’n band die er altijd geweest is en er altijd zal zijn. Want zoals Hay zelf zegt:

Zolang ik niet ga stuiptrekken, ga ik nog even door

Gelijk heeft hij. Want wat het boek meer dan iets duidelijk maakt is hoe Barry Hay nu, na een pad vol ups en downs, het leven heeft gevonden dat precies bij hem past. En dat dat ook nog een zeer vermakelijk boek oplevert is dan mooi meegenomen.

Fun fact: Als ik een jongen was geweest dan hadden mijn ouders me waarschijnlijk Barry genoemd vertelde mijn moeder laatst. Niet zozeer beïnvloed door Barry Hay, maar wel door Barry Gibb. Vond ik wel behoorlijk grappig, zeker omdat ik een neef heb die Maurice heet (en dat ze mijn broertje dan toch geen Robin hebben genoemd is natuurlijk een gemiste kans).

Benieuwd geworden naar deze fijne autobiografie? Via onderstaande link kun je ze direct bestellen op Bol.com (MirandaLeest ontvangt dan een kleine commissie).

Recensie: James Brown. Op zoek naar de Godfather of Soul – James McBride

Ik blijf een zwak houden voor boeken over muziek en muzikanten. Een boek waar ik erg benieuwd naar was is James Brown. Op zoek naar de Godfather of Soul van James McBride. Geen standaardbiografie, maar meer een portret waarin wordt gekeken waarom Brown zo’n slechte reputatie had en hoe zijn jeugd, in het arme Zuiden van de VS waar discriminatie aan de orde van de dag was, een rol heeft gespeeld.

Over James Brown. Op zoek naar de Godfather of Soul van James McBride

James Brown is misschien wel de meest iconische figuur in de funk- en soulmuziek en tegelijkertijd is hij mysterieus, omstreden en onbegrepen. Bekroond schrijver en biograaf James McBride ging op zoek naar de man achter de muzikale mythe, de ware James Brown. McBride bezocht en interviewde mensen die dicht bij Brown stonden, zoals Pee Wee Ellis, zijn saxofonist, en zijn trouwe vriend dominee Sharpton. Zo schetst hij een nieuw, persoonlijk en intiem portret.

Recensie James Brown. Op zoek naar de Godfather of Soul - James McBride

Mijn mening James Brown. Op zoek naar de Godfather of Soul van James McBride

James McBride gaat in James Brown, op zoek naar de Godfather of Soul, inderdaad op zoek naar the hardest working man in showbusiness, soul brother no.1, the Godfather of Soul, oftewel James Brown. Iemand die volgens McBride voor de Amerikaanse sociale geschiedenis net zo invloedrijk is geweest als Harriet Tubman of Ferderick Douglass. Toch is dat voor veel mensen die aan Brown denken niet de eerste associatie. Sterker nog, het imago van James Brown is ronduit negatief, mishandelingen, gedoe om zijn erfenis, ruziënde familieleden, dat zijn de zaken die meeste mensen zijn bijgebleven. De media smult ervan. Zo werd James Brown ook regelmatig op de hak genomen in sketches en ook de biopic Get On Up schenkt veel aandacht aan dit soort excessen. McBride probeert met dit boek dat beeld recht te zetten. Ja, die dingen gebeurde, en Brown kon af en toe een nare vent zijn, maar dat gedrag kwam natuurlijk ook ergens vandaan.

Zoals McBride schrijft:

Brown valt niet te begrijpen als je niet begrijpt dat het land dat hem voortbracht een land van maskers is. Zowel de blanke als de zwarte mensen die je er tegenkomt, dragen maskers en meer maskers en maskers onder die maskers. Bedriegers zijn ze, die allerlei gedaanten kunnen aannemen, magiërs en kermisklanten die gewoon voor je ogen de metamorfose maken en veranderen in brave burgers, respectabele advocaten, beschaafde types uit de hogere sociale klassen, briljante academici, fantastische musici, mensen die geschiedenis schrijven en alles-komt-goed-dubbelgangers van Maya Angelou.

Want discriminiatie is iets waar Brown zijn hele leven mee te kampen heeft gehad. En meer nog dan dat wordt duidelijk uit dit boek dat angst een grote rol heeft gespeeld in het leven van James Brown. Angst om alles kwijt te raken wat hij heeft opgebouwd, angst om niets meer te hebben. En dat leidde regelmatig tot bizar gedrag, zo had Brown niet alleen een geheime geldkamer, maar was het ook niet ongebruikelijk dat hij tienduizenden en soms zelfs honderdduizenden dollars meesleepte in een koffer.

Maar ook angst voor blanken, zoals Charles Bobbit, eenenveertig jaar lang de persoonlijke manager van James Brown, zegt.

Bobbit zweeg even, keek naar zijn handen en zei simpelweg: ‘Angst’. Angst – de wetenschap dat een enkele misstap terwijl je door het labyrint van de werkelijkheid van blanken dwaalt je naar huis kon sturen met het tempo van een uit een kanon geschoten circusartiest – is het kryptoniet onder het bed van iedere succesvolle zwarte artiest.

Dit vergoed zeker niet persé zijn gedrag, maar laat het wel vanuit een ander licht zien. Want waar artiesten als bijvoorbeeld een Johnny Cash ook genoeg rottigheid hebben uitgehaald, wordt het hen veel minder lang nagedragen. Of dat alleen maar komt omdat James Brown zwart is, en veel van die andere artiesten niet, dat kan ik niet zeggen. Maar McBride heeft zeker een goed punt. En in deze tijden waar acties als Black Lives Matter helaas nog steeds nodig zijn, is dit een boodschap die wel wat vaker gehoord mag worden.

Platspelen en wegwezen
Maar laten we vooral niet vergeten dat James Brown een muzikale sensatie was. Voor de muziekliefhebbers is er ook genoeg te genieten. De manier waarop Brown zich in de kijker speelde en wist door te breken, wordt door James McBride boeiend neergezet. Veel gesprekken met bevriende muzikanten, managers en vrienden zorgen ervoor dat je een goed beeld krijgt van hoe het er in de entourage van Brown aan toe ging.

Brown nam zichzelf als muzikant zeer serieus. Altijd tot in de puntjes verzorgd (tieners met van die afzakkende broeken krijgen er flink van langs als Brown ze in de smiezen krijgt) en hij gaf zich vol overgave voor elk optreden. We kennen allemaal de fragmenten wel waarin het Brown schijnbaar allemaal teveel wordt en hij overmand door emoties (en een flinke dosis show) en gutsend van het zweet overeind geholpen moet worden. Zo maak je een show. Zijn motto was dan ook niet voor niets ‘platspelen en wegwezen‘. Een fenomenaal optreden geven, het publiek in verrukking achterlaten en dan direct na afloop wegwezen. Niet rondhangen na de show. Laat ze maar in bewondering achter.

En zo gaat het met James Brown. Op zoek naar de Godfather of Soul van James McBride ook een beetje. Een overdonderende ervaring die weer even laat zien hoe geweldig James Brown toch vooral was en wat voor invloed hij heeft gehad op de, vooral zwarte, Amerikaanse bevolking. Boeiend leesmateriaal voor muziekliefhebbers en iedereen die maar een beetje sociaal bewust is.

Dit boek bestel je via onderstaande links direct bij Bol.com. MirandaLeest ontvangt dan een kleine commissie.

Recensie: In the Pines – Erik Kriek

Graphic novels (of stripboeken) lees ik eigenlijk zelden, voor mij geldt toch meestal, hoe meer tekst, hoe beter. Maar, na het lezen van een recensie in de Volkskrant over In the Pines van Erik Kriek was mijn interesse gewekt. Want dit is een combinatie van muziek, prachtige illustraties en tekst. En dat is wel aan mij besteed.

Recensie In the Pines - Erik KriekKijk nou alleen maar eens even naar die cover. Wat mij betreft al reden genoeg om In the Pines aan te schaffen. Sowieso is de uitvoering van het boek prachtig, een lekker groot stripalbum formaat, maar wel hardcover en binnenin mooi, stevig, mat papier (dat bovendien heerlijk naar inkt ruikt, ook belangrijk!).

Dat omslag zet trouwens ook precies de toon van het boek. Een beetje duister, grimmig en onheilspellend. Dat roept al direct de sfeer op die bij past bij de murder ballads die centraal staan in het boek. Murder ballads zijn duistere, rauwe, emotionele en vaak waargebeurde verhalen op muziek, die uitgegroeid zijn tot ware klassiekers in onder andere de blues- en countrymuziek. Geschreven en opgenomen door grootheden als Johnny Cash, Nick Cave, Steve Earle, Bob Dylan en Nirvana. En zelfs het nummer Stan van Eminem zou beschouwd kunnen worden als murder ballad.

Recensie In the Pines - Erik Kriek
Voorbeeld uit het verhaal Taneytown. © Erik Kriek

Vijf van deze klassieke murder ballads zijn door illustrator Erik Kriek bewerkt tot beeldverhaal. De verhalen van Kriek lopen niet altijd helemaal gelijk aan het verhaal uit het lied, hij heeft er zijn eigen twists en wendingen aan gegeven. En dat levert stuk voor stuk mooie verhalen op. Vooral de wending die Where the Wild Roses Grow, bekend van Nick Cave en Kylie Minogue (in dit boek heet het verhaal Waar de wilde rozen groeien), nam, vond ik mooi gevonden en heeft duidelijk een andere insteek dan het oorspronkelijke nummer. Al kan het ook zijn dat ik vooral het verhaal uit de videoclip in mijn hoofd heb, in het boek gaat het dus een hele verrassende andere kant op.

Elk verhaal is uitgevoerd in zwart/wit met één enkele steunkleur. Op die manier zijn de verschillende verhalen makkelijk te onderscheiden, maar blijft de duistere sfeer van de verhalen onmiskenbaar. De tekeningen zijn sober en tegelijkertijd heel gedetailleerd, er staan namelijk weinig overbodige zaken op, maar wat er getekend is, is mooi uitgewerkt. De stijl van tekenen benadrukt nog eens de macabare en ijzingwekkende sfeer van de murder ballads zelf. Een prima match.

Recensie In the Pines - Erik Kriek
De binnenkant van het omslag met de cd die bij het boek geleverd wordt met daarop de murder ballads uitgevoerd door de Bluegrass Boogiemen. © Erik Kriek

Naast de verhalen en tekeningen van Erik Kriek bevat dit boek ook nog een stuk van muziekjournalist Jan Donkers. Hij vertelt hierin wat meer over murder ballads in het algemeen en over de vijf murder ballads uit het boek. Zeker boeiend, ik had best nog wat meer willen lezen over het fenomeen murder ballads, de geschiedenis ervan en meer over de waargebeurde verhalen. Dat is ook zeker de kracht van In the Pines, het maakt je absoluut nieuwsgierig naar meer verhalen.

Ook bevat het boek nog een cd, met daarop alle nummers uit het boek en een bonusnummer, uitgevoerd door de band The Bluegrass Boogiemen featuring Erik Kriek. The Bluegrass Boogiemen zag ik al meerdere keren in het theater en ik hou erg van hun muziekstijl (dat is dus bluegrass, voor wie dat nog niet had geraden), dus die cd is ook genieten geblazen. Wel vond ik de verhalen in het boek qua sfeer een stuk grimmiger en onheilspellender dan de uitvoeringen van deze nummers op de cd, daarnaast is de Engelse uitspraak ook niet altijd je van het, maar goed, dat doet niets af aan het feit dat het een hele fijne extra is om de muziek erbij te hebben.

Al met al een prachtige uitgave. Een mooi cadeau voor iedere muziekliefhebber die van een goed verhaal houdt.

Over In the Pines van Erik Kriek

Recensie In the Pines - Erik KriekIn the Pines is een verzameling van vijf beeldverhalen die gebaseerd zijn op murder ballads: traditionele songs die reppen over een, al dan niet waargebeurde, dramatische moord. Het zijn rauwe verhalen waarin onbeantwoorde liefdes, crimes passionels, woede, jaloezie en hebzucht een grote rol spelen. De muziek is diep geworteld in de Amerikaanse traditie en nog altijd worden nieuwe murder ballads geschreven door o.a. Dolly Parton, Bob Dylan, Steve Earle en Nick Cave.

Erik Kriek koestert al jaren een grote liefde voor deze muziek en koos voor In the Pines een vijftal favoriete songs. Deze gebruikte hij als uitgangspunt voor zijn eigenzinnige beeldverhalen. De songteksten van Nick Cave, Johnny Cash, Gillian Welch en Steve Earle vormden de inspiratie voor vijf grimmige verhalen over liefde, verraad, het leven en – uiteraard – de dood. De tekeningen ademen de sfeer van het Amerikaanse platteland van begin vorige eeuw. In de uitgestrekte naaldbossen gebeuren zaken die het daglicht soms maar moeilijk kunnen verdragen…

Details In the Pines van Erik Kriek
Titel: In the Pines. 5 Murder ballads
Auteur/illustraties: Erik Kriek
Uitgeverij: Scratchbooks
ISBN: 9789492117397
MirandaLeest zegt: Alleen vanwege de cover al de moeite waard. Maar sowieso een aanrader voor muziekliefhebbers die van een mooi verhaal houden.

Met dank aan uitgeverij Scratchbooks voor het toesturen van een pdf van het binnenwerk (ik kocht het boek daarna zelf alsnog, want was al erg onder de indruk en door het zien van het binnenwerk helemaal overtuigd dat ik een exemplaar wilde hebben).

Ook benieuwd geworden naar In the Pines? Via onderstaande link kun je het boek direct bestellen bij Bol.com.

Het beste van 2015: Muziek

De dagen rond Kerst zijn bij uitstek geschikt om eens terug te blikken op het afgelopen jaar. Dus dat doe ik de komende dagen door mijn favoriete boeken van 2015* met je te delen.

Vandaag trap ik af met de hoogtepunten op het gebied van muziek. Van biografieën tot fijne verhalen over muziek, boeken geschreven door muzikanten en romans waarin muziek een belangrijke rol speelt.

En uiteraard wens ik alle bezoekers van MirandaLeest fijne feestdagen!

Het beste van 2015 op MirandaLeest: Muziek

Johnny Cash, de biografie – Robert Hilburn
Niet alleen een favoriet van mij zelf, maar ook van de lezers van MirandaLeest, want het was één van de vijf best gelezen recensies van 2015. Een schitterende biografie waarin je niet alleen heel veel komt te weten over de persoon Johnny Cash, maar vooral over de muzikant Cash. Uit alles blijkt bovendien dat Robert Hilburn een enorm respect had voor The Man in Black, toch wordt het nergens dweperig. Een van de betere muziekbiografieën.
Lees mijn volledige recensie van Johnny Cash, de biografie van Robert Hilburn

Bruce en ik. 29 odes aan Springsteen – Samengesteld door Leon Verdonschot
Mocht je nou echt helemaal niets hebben met The Boss, dan is dit boek misschien een beetje te veel van het goede. Want de liefde voor Bruce Springsteen druipt wel van alle verhalen af. Maar het zijn vooral heerlijke muziekverhalen over wat muziek met je kan doen, welke invloed het op ons leven kan hebben en hoe muziek je kan helpen in goede en minder goede tijden. Met bijdragen van onder meer Kluun, Mart Smeets, Dolf Jansen, Marianne Zwagerman.
Lees mijn volledige recensie van Bruce en ik. 29 odes aan Springsteen

Drie akkoorden en de waarheid – Rob van Scheers
Rob van Scheers neemt ons mee op een muzikale reis door alle levensfases en doet dat aan de hand van mooie verhalen, interviews en heel veel goedgevulde lijstjes. Tijdens het lezen blijf je schrijven, want er komen zoveel goede tips voor albums, artiesten, documentaires en noem maar op voorbij. Sowieso krijg je van dit boek zin om je eigen muziekcollectie weer eens uitgebreid te beluisteren.
Lees mijn volledige recensie van Drie akkoorden en de waarheid van Rob van Scheers.

The Thrill of it All (De nacht is jong) – Joseph O’Connor
Misschien wel mijn absolute favoriet van dit jaar, ongeacht welk genre. Een schitterende roman over een groep vrienden die een band start. Ze breken door, maar je voelt tijdens het lezen aan alles dat het op een gegeven moment vreselijk mis zal gaan. Pijnlijk mooie roman over vriendschap, muziek en hoe iedereen zijn eigen waarheid vormt.
Lees mijn volledige recensie van The Thrill of it All (De nacht is jong) van Joseph O’Connor

Onderweg met Roadie – Thomas Acda
Als ware Acda en De Munnik fan verheugde ik me natuurlijk enorm op dit debuut van Thomas Acda. En Thomas Acda in boekvorm is precies wat je ervan zou verwachten. Vlotte verhalen, geestig, hier en daar ontroerend en vol prachtzinnen die even makkelijk in een liedtekst hadden gekund.
Lees mijn volledige recensie van Onderweg met Roadie van Thomas Acda

Verder nog
Ik las het, toch wel, trieste levensverhaal van Kurt Cobain in Heavier Than Heaven van Charles Cross. Ik schreef hier geen recensie over, maar het boek maakte zeker indruk. Ook een aantal recensies uit 2014 deden het dit jaar nog behoorlijk goed. Met name Bowie. De biografie van Wendy Leigh en Om Maarten werden ook in 2015 nog veel gelezen.

Zelf ook één van mijn favoriete muziekboeken van 2015 lezen? Bestel ze via onderstaande links direct op Bol.com
[bol_product_links block_id=”bol_56783777f03f1_selected-products” products=”9200000040709804,9200000036272846,9200000030338938,9200000030107899,9200000040653522,9200000021947393,9200000046418882,9200000030134844″ name=”blog” sub_id=”bestof2015muziek” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”640″ cols=”3″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

*En ik heb het dan niet persé over boeken die in 2015 verschenen (maar vaak wel). Het kunnen ook boeken zijn die al eerder verschenen, maar ik las ze in 2015.

Recensie: Bruce en ik. 29 odes aan Springsteen – Onder redactie van Leon Verdonschot

Gisteren al een verslag van de Bruce avond in Paradiso. Aanleiding voor die avond was de verschijning van Bruce en ik. 29 odes aan Springsteen – onder redactie van Leon Verdonschot. Ik ontving het boek vorige week (op de verjaardag van The Boss, prima timing dus) van Uitgeverij Brandt en kon niet wachten om erin te beginnen.

Over het boek
Bruce en ik. 29 odes aan Springseen - Onder redactie van Leon Verdonschot
De liefde voor Bruce Springsteen is een andere dan die voor veel andere popartiesten. Een dieper gevoelde, persoonlijker ervaren, en vaak ook een langere lopende. Wat die relatie precies inhoudt, dat leggen de 29 prominente fans zelf uit, in zeer persoonlijke verhalen. Over wat muziek, en die van Springsteen in het bijzonder, kan betekenen in een mensenleven.

BRUCE en ik is een veelzijdige, kleurrijke ode aan een zanger, aan waar hij voor staat, en aan de kracht van muziek.

Met bijdragen van: Jaap Boots, Thomas Verbogt, Kluun, Peter Zantingh, Annabel Nanninga, Erik van Bruggen, Mart Smeets, Frans Lomans, David de Poel, Bram van Splunteren, Cécile Koekkoek, Gustaaf Peek, Art Rooijakkers, Jasper Henderson, Marcel Peereboom Voller, Sander Donkers, Jan Donkers, Frans Pollux, Muriel Kleisterlee, Rob Waumans, Tom Engelshoven, Frans Timmermans, Robert Neugarten, Jos Westenberg, Bertram Mourits, Menno Pot, Marianne Zwagerman, Dolf Jansen en Leon Verdonschot.

Mijn mening over het boek
Zelf zag ik het licht pas relatief laat. Op 28 mei 2012 om precies te zijn. In Landgraaf, tijdens Pinkpop, om nog preciezer te zijn. Daar zag ik Bruce (want óók ik mag Bruce zeggen, zo is Bruce wel) voor het eerst optreden. Ik vond zijn muziek altijd al tof. Maar meer niet. Ik zag al best wat bands en artiesten (en echt niet de minste) live, maar Bruce Springsteen is echt een klasse apart. Wat een energie. Wat een saamhorigheid. Wat een verbroedering, zowel op het podium als op het veld. Duizenden mensen zijn in één klap de beste vrienden, want zo gaat dat bij The Boss.

Vriendschap en relaties is dus waar het ook vaak om draait in de verhalen (de odes) in Bruce en ik. Alle auteurs uit het boek hebben zo hun eigen reden dat de muziek van Springsteen ze zo raakt. Soms grappig, soms ontroerend, soms mysterieus, maar altijd herkenbaar. Hoogtepunten waren voor mij de verhalen van Kluun (zijn bijdrage las hij ook voor op de BRUCE avond in Paradiso en is op YouTube te bekijken), Peter Zantingh, Frans Lomans, Menno Pot en zelfs (mag ik dat zeggen, ja, dat mag ik zeggen) Mart Smeets.

Is het boek dan alleen voor fans van Bruce Springsteen? Nee hoor. Het zijn vooral mooie verhalen over de impact die muziek kan hebben op je leven. Toevallig in dit geval allemaal over de muziek van één man. Eerlijk is eerlijk, ben je niet echt fan van The Boss, dan moet je misschien niet het hele boek in één ruk uitlezen. Het zijn tenslotte odes en als ze over een willekeurig andere artiest zouden gaan, zou ik het ook wel een beetje te veel van het goede vinden.

Maar, zoals Kluun het ook zegt in zijn bijdrage:

Bij de baas is het simpel: er zijn twee soorten mensen op de wereld: fans van Bruce Springsteen en mensen die hem nog nooit hebben zien optreden.

Kortom, dit boek is voor iedereen. Want als je het niets vindt, al deze odes, dan is er maar één remedie: kaarten scoren voor het eerstvolgende concert van Bruce Springsteen. En het boek daarna alsnog eens lezen en genieten van alle mooie verhalen over de liefde, muziek, vriendschap en Bruce.

Titel: Bruce en ik. 29 odes aan Springsteen
Auteur: Diversen. Onder redactie van Leon Verdonschot
Uitgeverij: Uitgeverij Brandt
ISBN: 9789492037145
MirandaLeest zegt: Genieten voor liefhebbers van mooie muziekverhalen. Het helpt wel als je van Bruce Springsteen houdt.

Alle odes zelf lezen? Bestel Bruce en ik via onderstaande link direct bij Bol.com