Wie gaat er naar een etentje bij de buren en laat de baby thuis alleen achter? Wat voor moeder doet zoiets? Dat staat op het omslag van Het stel van hiernaast van Shari Lapena. Dit deed me direct denken aan de ontvoeringszaak van Madeline McCann, het Engelse meisje dat in 2007 verdween in Portugal terwijl haar ouders even verderop uit eten waren. Een vreselijke tragedie waarbij natuurlijk al snel de schuld bij de ouders werd neergelegd. En waarvan nog steeds niet duidelijk is wat er precies gebeurd is. Met die zaak in het achterhoofd begon ik dus aan Het stel van hiernaast.
Over Het stel van hiernaast van Shari Lapena
In Het stel van hiernaast gaan Anne en Marco een hapje eten bij de buren, Cynthia en Graham. Cynthia heeft niets met kleine kinderen, dus ze vraagt ze of ze de baby thuis willen laten. Nadat de oppas op het laatste moment afzegt stelt Marco voor om de baby gewoon alleen thuis te laten. Ze zitten tenslotte bij de buren en kunnen de kleine via de babyfoon in de gaten houden en ze spreken af om om het half uur even te gaan kijken. Wat kan er gebeuren? Wanneer ze uiteindelijk thuiskomen blijkt de baby verdwenen. Hoe kan dit? Wie kan hun kind meegenomen hebben zonder dat ze iets door hebben gehad? Beide ouders lijken genoeg geheimen te hebben die hen verdacht maken.
Mijn mening over Het stel van hiernaast van Shari Lapena
In Het stel van hiernaast laat Shari Lapena zien dat een onschuldige aanleiding, een oppas die op het laatste moment afzegt, kan leiden tot een vreselijke tragedie. Maar is het wel zo’n tragedie, of weet één van de ouders al die tijd dat de baby gezond en wel is? Dat is waar het in dit boek over gaat.
Waarom één van de ouders betrokken zou kunnen zijn wordt al snel duidelijk, moeder Anne leidt aan een postnatale depressie, alleen weet vrijwel niemand dat. En ook als kind had ze last van psychische problemen, waardoor ze zich soms niet meer kon herinneren wat ze gedaan had. Heeft ze haar kind iets aangedaan en heeft ze dat verdrongen? En dan vader Marco, die zit zakelijk gezien nogal in de penarie. Zijn rijke schoonouders kunnen makkelijk een flinke smak losgeld ophoesten. En was hij niet degene die er op aandrong dat ze de baby wel alleen konden laten? En waarom wilde de buurvrouw zou graag dat ze het kind zouden thuislaten?
Genoeg verschillende scenario’s dus. Lapena onderzoekt ze allemaal, maar had wat mij betreft wel een beetje mogen snoeien in de verhaallijnen. Want hoewel allemaal spannend en goed geschreven, voelde het een beetje alsof ze zoveel goede ideeën had verzonnen dat ze het zonde vond om er eentje te schrappen en dus besloot ze allemaal maar in het verhaal te verwerken. Voor een spannende tv-serie of film zou dit misschien werken, maar in het boek worden ze er allemaal zo snel doorheen gejaagd dat het een beetje te veel van het goede werd. De personages missen hierdoor ook wat diepgang. Jammer.
Dat ze na de daadwerkelijke ontknoping, wanneer je denkt dat het verhaal ten einde is, ineens nog weer met een spectaculaire wending komt, had voor mij ook niet gehoeven. Het voeldeen beetje alsof ze niet echt tevreden was met het einde. En besloot een scene, die ze verder niet kwijt kon, er nog aan vast te plakken.
Toch heb ik me zeker vermaakt met dit thrillerdebuut. Het leest als een trein. Lapena kan uitstekend schrijven en weet wat spannende elementen zijn. Maar die spannende elementen wat meer doseren en uitgebreider uitwerken had het boek wat mij betreft nog beter gemaakt.
Benieuwd geworden?
Wat bezielt een jonge vrouw om haar gezin achter te laten en een nieuw leven te beginnen? Dat is waar het om draait in Een stap te ver. Want het boek begint met Emily Coleman die op een dag, schijnbaar vanuit het niets, huis en haard verlaat om als Cat een nieuw leven in Londen te beginnen. Ze vindt een kamer en raakt bevriend met Angel. Via haar weet ze zich binnen te bluffen bij een reclamebureau en al snel gaat ze helemaal mee in die snelle wereld. Maar haar herinneringen weten haar al snel in te halen.
Over Black Eyed Susans van Julia Heaberlin
In het Westerpark in Amsterdam stuit een wandelaar op het dode lichaam van een man. Het is de zoon van de rijke familie Vermeiden, bekend in de Sigarenindustrie. Het slachtoffer is met geweld om het leven gebracht en had connecties met een beruchte organisatie van Braziliaanse woekeraars. Het rechercheteam van Suze van Baarle lijkt tegelijkertijd ontwricht te worden, wanneer een van de teamleden om persoonlijke redenen in de zaak betrokken raakt.
