Tagarchief: humor

Recensie: Moderne romantiek – Aziz Ansari

Tijdens een maandje Netflix keek ik Master of None, met Aziz Ansari in de hoofdrol. Ik moest even wennen, maar vond het uiteindelijk een ontzettend geestige serie waarin alle zaken waar je als jong volwassenne mee te maken krijgt de revue passeren. De liefde, carrière, wel of geen kinderen, relaties met vrienden en familie. Noem maar op. Naar een boek van zijn hand was ik dan ook direct heel benieuwd.

Moderne romantiek is een hilarische en leerzame zoektocht naar liefde. Samen met Eric Klinenberg gaat Ansari op zoek naar hoe onze zoektocht naar de liefde verandert is in de loop der jaren. Hij doet dat aan de hand van onderzoeken, voorbeelden uit zijn eigen leven, maar vooral ook door panels waarin gesproken wordt met stellen en singles. Hoewel het boek een redelijk serieuze insteek heeft, het is écht de bedoeling om je te informeren over wat de ontwikkelingen zijn, leest het boek heerlijk weg. Dat komt door de supergrappige schrijfstijl van Ansari en de vermakelijke voorbeelden. Zeker geen saaie materie dus. Sterker nog, ik heb regelmatig erg moeten lachen, wat dacht je bijvoorbeeld van onderstaand stukje, waarin het gaat over het fenomeen ‘playing hard to get’.

Het idee dat je moet wachten en desinteresse moet veinzen is eeuwenoud. Volgens de Griekse historicus Xenophon werd Socrates op een dag benaderd door een prostituee (voor de duidelijkheid, het gaat hier niet over een pooier met de naam Socrates, maar over de beroemde filosoof, hoewel Socrates natuurlijk wel een goede naam is voor een pooier) die advies van hem wilde.

Ik vind dat geestig. Net als het stuk waarin wordt uitgelegd dat jongeren tegenwoordig zo gewend zijn om alles via tekstberichten te doen. Bellen is er niet meer bij, laat staan een brief sturen. Vroeger was het echt taboe als je het uitmaakte via een onpersoonlijk bericht, maar nu is het verbreken van je relatie via een tekstbericht de normaalste zaak van de wereld. Anzari probeert te bedenken welke nare berichten wellicht nog meer via een tekstbericht kunnen worden overgebracht. Ik moest erg lachen om het eerste en derde voorbeeld, al moeten we dit niet willen lijkt me.

Recensie Moderne romantiek - Aziz Ansari

Voorbeeld uit Moderne romantiek van Aziz Ansari

Hoewel het boek zich voornamelijk richt op Amerika (en het Westen), is er ook aandacht voor de rituelen in andere landen, zoals Argentinië en Japan. Erg interessant om te lezen, want wat voor ons nogal vanzelfsprekend lijkt is voor andere culturen niet voor te stellen. Zo zijn Japanners een stuk bescheidener en een ‘dick pic’ zullen die dan ook niet snel sturen. Als zij al gebruik maken van online daten (dat is daar toch nog een beetje taboe) dan hopen ze een leuke vrouw te scoren met een foto van hun kat of zelfs hun rijstkoker. Fascinerend toch?

De conclusie van het boek is eigenlijk dat daten zowel lastiger als makkelijker is geworden door de keuzemogelijkheden die we tegenwoordig hebben. Moderne romantiek is een zeer vermakelijk boek en wie weet heb je er nog wat aan als je op zoek bent naar een nieuwe liefde.

Over Moderne romantiek van Aziz Ansari

Recensie Moderne romantiek - Aziz AnsariAls je op zoek bent naar liefde, dan is het aanbod geen probleem: we hebben 24 uur per dag een bar in onze broekzak zitten. We beschikken over meer romantische opties dan ooit eerder in de menselijke geschiedenis. Waarom zijn zo veel mensen dan toch gefrustreerd?

Aziz Ansari, comedian en acteur, heeft met hulp van socioloog Eric Klinenberg uitgebreid onderzoek gedaan naar de liefde. Ze ontwierpen een enorm onderzoeksproject, met honderden interviews en focusgroepen van Tokio tot Parijs, en riepen de hulp in van ’s werelds bekendste sociale wetenschappers. Het resultaat is een even eye-opening als hilarisch boek over de liefde.

Titel: Moderne romantiek
Oorspronkelijke titel: Modern Romance
Auteur: Aziz Ansari (in samenwerking met Eric Klinenberg)
Vertaald door: Theo Van der Star
Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij
ISBN: 9789022576281
MirandaLeest zegt: Zeer vermakelijk en geestig boek over hoe het zoeken naar de liefde de laatste jaren veranderd is. Met zeer grappige voorbeelden.

Ook benieuwd naar Moderne romantiek van Aziz Ansari? Via onderstaande links bestel je het boek direct op Bol.com.

Recensie: Zupheul, Febbo, en de kleine Grakjesbembaaf, kortweg Jan – Mike Boddé

Mike Boddé zou je kunnen kennen als cabaretier. Mij schieten vaak, op de gekste momenten, teksten van het zeer geestige lied Rotterdam te binnen (“Rotterdam, eigenlijk gewoon het Zutphen van Breda”). Of missschien ken je hem van de geweldige Mike & Thomas show op tv (met Thomas van Luyn). Anders wellicht als schrijver van het indrukwekkende Pil, over zijn worsteling met depressie. Dus toen Not just any book aangaf recensie-exemplaren beschikbaar te hebben van Zupheul, Febbo, en de kleine Grakjesbembaaf, kortweg Jan was ik er als de kippen bij.

Over het boek
Zuphuel, Febbo, en de kleine Grakjesbembaaf, kortweg Jan - Mike BoddéDeze Flaptekst wordt mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse Vereniging van Flapteksten. En is vervaardigd uit 100% flappende tekst. Wanneer mag u deze flaptekst niet lezen? Indien u overgevoelig bent voor flapte en/of in het verleden allergische reacties hebt opgelopen bij het flappen, wordt u ten strengste afgeraden deze flaptekst tot u te nemen. Mocht u onverhoopt de tekst toch gelezen hebben, lees dan onmiddellijk zes flinke alinea’s van Harry Mulisch om de schade te beperken. Indien u besluit deze flaptekst in te nemen, besef dan evenwel ook dat het gewenste effect van de flaptekst niet bereikt wordt indien u halverwege stopt met lezen. En dat u derhalve de gehele tekst dient uit te lezen om het gewenste resultaat te bereiken. Anders mist u namelijk de volgende belangrijke zin:

‘In Zupheul, Febbo en kleine Grakjesbembaaf, kortweg Jan wordt maar één ding gezegd.’

Mijn mening over het boek
Bovenstaande is dus de flaptekst, mocht je dat nog niet begrepen hebben. Hilarische onzin. Kortom, ik had gelijk zin om in het boek te beginnen en wilde graag van Zupheul, Febbo, en de kleine Grakjesbembaaf, kortweg Jan gaan houden. Maar Boddé maakte dat wel een beetje lastig.

De eerste helft van het boek, Sproken en dromen, staat vol korte verhalen. Die variëren van kolderieke onzin (voor de goede orde, daar ben ik dus dol op) tot verhalen waar ik werkelijk geen touw aan vast kon knopen. Net toen ik begon te denken dat het alleen maar nonsens was, stuitte ik ineens op een ontroerend verhaal over zijn overleden broer. Echt een pareltje. Ook het verhaal Vakantie met familie krijgt op het eind ineens een hele andere lading door slechts één zin. Dat is knap, en laat zien dat achter die kolderieke onzin toch soms ook wel een diepere laag zit.

De tweede helft van het boek bestaat uit het twee langere verhalen, De geurige man en Benjamin, die afwisselend een paar pagina’s vullen. Op een podium, voorgedragen door Boddé zelf, kan ik me voorstellen dat ze heel geestig zouden zijn. Maar het feit dat er enorm veel gebeurt in de verhalen in combinatie met het verzonnen oud-Nederlands (in De geurige man) leidde er bij mij toe dat ik mijn gedachten er maar moeilijk bij kon houden. Ik moet dan ook toegeven dat ik na een poosje alleen her en der wat zinnen heb gescand, maar de hoofdstukken niet meer helemaal woord voor woord heb gelezen.

Zuphuel, Febbo, en de kleine Grakjesbembaaf, kortweg Jan - Mike Boddé

Het lezen van Zupheul, Febbo, en de kleine Grakjesbembaaf, kortweg Jan (met name het eerste deel) voelt een beetje als een bliksembezoek aan het brein van Mike Boddé. Althans, zo stel ik me dat voor. Al deze gedachten schieten door zijn hoofd. Afwisselend volslagen idioot, geniaal, ontroerend, volstrekt willekeurig, geestig en dan weer onbegrijpelijk. Zeker fascinerend, maar sommige dingen zijn in gedrukte vorm wat mij betreft wat minder geslaagd. En dat is jammer, want een aantal van de verhalen zijn wat mij betreft echt wel de moeite van het lezen waard, maar worden een beetje overschaduwd door de rest.

Voorbeeld Zupheul, Febbo, de kleine grakjesbembaaf, kortweg Jan - Mike BoddéDan nog even de opmaak van het boek. Die sluit eigenlijk goed aan bij de inhoud, want roept ook een mix aan reacties op. Dan heb ik het niet over de illustraties (kunst?) die bij sommige verhalen staat, maar puur over de opmaak. Er wordt gespeeld met tekst, uitlijning en witruimte. Soms succesvol, zoals bij de verhalen Sinatra (zie linker voorbeeld) en Broer. Maar een aantal keren ben ik ook in staat geweest om woest de pagina’s uit het boek te rukken, zoals bij het verhaal Vakantie met familie (zie rechter voorbeeld), waar iemand alle opties die een tekstverwerker aanbiedt (lettergrootte, uitlijning, etc) lukraak door elkaar heeft gegooid. Er zal ongetwijfeld een gedachte achter zitten, maar ik had vooral medelijden met de arme vormgever die vast huilend aan deze pagina’s heeft gewerkt.

Al met al, een boek dat bij mij een hoop verschillende emoties heeft opgeroepen. En daar is ook wat voor te zeggen (wat precies, daar moet ik nog even over na denken).

Titel: Zupheul, Febbo, en de kleine Grakjesbembaaf, kortweg Jan
Auteur: Mike Boddé
Uitgeverij: Uitgeverij Brandt
ISBN: 9789492037206
MirandaLeest zegt: In sneltreinvaart door het brein van Mike Boddé. Fasten your seatbelts, it’s going to be a bumpy ride.

Recensie: Bouwpakket van een meisje – Caitlin Moran

Bouwpakket van een meisje - Caitlin Moran
Na het lezen van How to be a Woman van Caitlin Moran werd ik fan. Haar boek met columns, Moranthologie, vond ik al even geweldig. Haar schrijfstijl, humor en onderwerpen spreken me enorm aan. Dus niet gek dat ik razend nieuwsgierig was naar haar roman, Bouwpakket van een meisje.

Over het boek
Het is 1990. Johanna Morrigan, veertien, heeft zichzelf zo enorm voor gek gezet in een lokaal tv-programma dat het echt geen zin meer heeft Johanna te blijven. Ze vindt zichzelf opnieuw uit en wordt: Dolly Wilde. Snelle babbel, veel drank, een gothic look en een fulltime seksavonturier! Zij zal haar armoedige bohemien gezin redden van de ondergang, en wel door schrijfster te worden; zoals de Brönte-zusjes, maar dan zonder al dat doodgaan.

Tegen de tijd dat ze zestien is werkt ze voor een muziektijdschrift, rookt als een ketter en zuipt zich suf. Ze schrijft pornografische brieven aan popsterren en heeft alle mogelijke soorten seks met alle mogelijke types. Tussendoor maakt ze in 600 woorden gehakt van talloze bands. Maar dan realiseert ze zich dat Dolly een fataal, verborgen gebruikt heeft. En is een doos vol lp’s, een muur vol posters en een hoofd vol boeken dan wel echt genoeg om een meisje te bouwen?

Wat vond ik van het boek
In één woord: hilarisch. Vooral in de tweede helft van het boek, als het alter-ego van Johanna, Dolly Wilde, lekker op dreef is heb ik me suf gelachen. De humor is soms grof, af en toe een beetje flauw en refereert vaak aan populaire cultuur. Precies mijn soort humor. Voorbeeldje:

We hebben de slakkenfarm nieuw leven ingeblazen – afgelopen weekend hebben we een slakkenrace gehouden die bijna drie uur duurde. Lupin moest Carol Decker van T’Pau elke keer oppakken om haar weer in de juiste richting te zetten – ze kroop steeds tegen de wanden van de braadslee op, weg van de andere slakken. Ze wil duidelijk solo gaan.

Daar moet ik dus erg om lachen (T’Pau is overigens een band uit de jaren ’80, de wat oudere lezertjes kennen het nummer China in your hand misschien nog wel). Het boek heeft echter ook wel een serieuze ondertoon. Want hoewel Johanna als Dolly Wilde lekker legendarisch zit te wezen blijft ze toch vooral een onzeker, iets te dik, pubermeisje die probeert los te breken uit haar armoedige omstandigheden. En die zich gaandeweg realiseert dat zich voordoen als iemand anders eigenlijk dodelijk vermoeiend is.

Dit boek deed me qua beleving, humor en hoofdpersoon erg denken aan Het geheime dagboek van Adriaan Mole van Sue Townsend. Hoewel ik dat boek las toen ik zelf nog een puber was (al weer een tijd geleden dus) is het boek van Moran ook uitstekend leesvoer voor mensen die de pubertijd al lang voorbij zijn. Al helpt het zeker als je nog een beetje een puberaal gevoel voor humor hebt 😉

Met dank aan uitgeverij Nijgh & Van Ditmar voor het toezenden van een recensie-exemplaar.

Titel: Bouwpakket van een meisje (oorspronkelijke titel: How to Build a Girl)
Auteur: Caitlin Moran
Vertaling: Petra C. Van der Eerden
Uitgeverij: Nijgh & Van Ditmar
ISBN: 9789038898933
MirandaLeest zegt: Seks, drugs humor & Rock ’n Roll

Ook zin gekregen in Caitlin Moran? Via onderstaande links kun je haar boeken rechtstreeks bestellen bij Bol.com (en als je dat doet ontvang ik ook nog een kleine commisie, win-win)
[bol_product_links block_id=”bol_53fdb3023b927_selected-products” products=”9200000026256990,9200000011552163,9200000011356165,9200000025013045,9200000000869033,9200000010685084″ name=”blog” sub_id=”caitlinmoran” link_color=”F3A703″ subtitle_color=”333333″ pricetype_color=”333333″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”05BFB0″ background_color=”FFFFFF” border_color=”AAAAAA” width=”640″ cols=”3″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]

Recensie: Lekker Nederlands – Colleen Geske

Lekker Nederlands - Colleen Geske

Short note for those visitors who don’t speak or read Dutch:
Welcome! My blog is in Dutch, as is this review of the very funny book Lekker Nederlands (also in Dutch!). I can however highly recommend the English version of the book as well. If you are familiar with Bol.com you can order via the link you’ll find at the bottom of this post. Or simply go to stuffdutchpeoplelikebook.com for the English version of the book or lekkernederlandsboek.nl for the Dutch version.

Nederlanders zijn eigenlijk een raar volkje, althans, voor buitenlanders. We eten met veel smaak rauwe haring, drop en patat met mayonaise. Zodra er iets gevierd moet worden (Koningsdag, WK voetbal) dossen we ons uit in de meest hysterische oranje outfits die we kunnen vinden en als er iemand jarig is geven we hem of haar drie zoenen en feliciteren we het hele gezelschap, terwijl er toch maar een jarige is. Deze en nog veel meer eigenaardigheden verzamelt Colleen Geske al een paar jaar op haar supergeestige blog Stuff Dutch People Like. Geske, zelf Canadese, woont al een aantal jaar in Nederland en kijkt als een ware antropologe naar de Nederlanders.

Na het succes van het blog kon een boek natuurlijk niet uitblijven. Nu is er ook een Nederlandse vertaling. Lekker Nederlands is een lofzang op de lage landen, vol grappige feitjes, persoonlijke anekdotes en hilarisch commentaar van Nederlanders én buitenlanders, waardoor je vervuld raakt met vaderlandse trots – en een klein beetje zelfspot.

Wat vond ik van het boek
Een ontzettend leuk portret van Nederland en Nederlandse gewoontes. Niet alleen voor buitenlanders, maar juist ook voor Nederlanders. Van sommige gewoontes wist ik echt niet dat die zo typisch Nederlands waren. En ik leerde nog wat, want van een Dutch oven had ik nog nooit gehoord. En nee, daar bak je geen broodjes of andere lekkernijen in 😉

De stukjes over die rare Nederlandse gewoontes worden afgewisseld met reacties van lezers van het blog Stuff Dutch People Like en daardoor krijg je een nog beter beeld van hoe er tegen onze gekke tradities wordt aangekeken door buitenlanders en door Nederlanders zelf. Ben je al bekend met het blog? Dan komen de meeste stukjes je wel bekend voor, maar dat maakt eigenlijk niet uit, want ik moet toch iedere keer weer lachen als ik het lees.

Lees je makkelijk Engels? Dan zou ik de Engelse versie van het boek (Stuff Dutch People Like) lezen, wat mij betreft komt de humor in de Engelse teksten iets beter uit de verf dan in de Nederlandse vertaling. Maar wellicht is dat ook persoonlijke voorkeur.

Wat je ook doet, neem sowieso even een kijkje op de blog van Stuff Dutch People Like. Daar krijg je geen spijt van.

Met dank aan uitgeverij Prometheus – Bert Bakker voor het toezenden van een recensie-exemplaar.

Titel: Lekker Nederlands
Auteur: Colleen Geske
Uitgeverij: Prometheus – Bert Bakker
ISBN: 9789035142046
MirandaLeest zegt: Leuk cadeautje voor buitenlandse familie of vrienden. Maar ook erg leuk voor Nederlanders die om zichzelf kunnen lachen.