Lou Reed is een klootzak. Nee, dat zijn niet mijn woorden. Maar de woorden van vrijwel iedereen die in Lou Reed. Een leven in The Velvet Underground van Howard Sounes aan het woord komt. Eigenlijk is het vanaf de eerste pagina van het boek duidelijk dat Reed niet de makkelijkste was. Niet om mee te leven, maar ook zeker niet om mee te werken. Daar is vriend en vijand het wel over eens. Niets geen ‘over de doden niets dan goeds’ dus. En eigenlijk is dat best verfrissend. Want klootzakken heb je overal, dus waarom niet in de muziekwereld.
Sounes probeert nog wel wat verklaringen te vinden voor het nare gedrag van Reed. Die lijken vooral te liggen in diens jeugd. Die was niet al te prettig en wanneer hij als puber te maken krijgt met psychische problemen laten zijn ouders hem schocktherapie ondergaan. Volgens velen die Lou als jonge jongen kende is daarme zijn persoonlijkheid onherroepelijk verandert.
Dat deze biografie over Lou Reed, die voorzichtig gezegd niet de allersympathiekste was, toch fascineert? De muziek. Want iedereen is het er roerend over eens dat Reed zeer getalenteerd was, al was dat dan natuurlijk ook op een onconventionele manier. De pagina’s over de New Yorkse scene van de jaren zestig, met Andy Warhol, Nico, de opkomst en ondergang van The Velvet Underground zijn een genot om te lezen en geven een goed beeld van die hele periode. En meer dan dat, maken duidelijk hoe Lou Reed kon uitgroeien tot een invloedrijk muzikant ondanks zijn gedrag.
Deze biografie over Lou Reed is zeker niet één van de vrolijkste, maar geeft uitstekend de sfeer van Lou Reed’s persoonlijkheid en muziek weer. En om met Reed zelf te spreken “Ik ben wie ik ben. Het is wat het is, en fuck you’.
Benieuwd naar het bewogen leven van Lou Reed? Je bestelt het boek via onderstaande links direct bij Bol.com
Een gedachte over “Recensie: Lou Reed biografie”