Het was al weer een poosje geleden dat ik een boek las voor de Club van echte lezers. Toen werd aangekondigd dat het manuscript van De geest geven van Hilary Mantel beschikbaar was, wist ik dat het weer eens tijd werd om te reageren. Want ik genoot van haar fascinerende en meeslepende historische romans Wolf Hall (en het vervolg Het boek Henry).
In De geest geven gaat Mantel in op een aantal specifieke periodes in haar leven die een groot stempel op haar leven hebben gedrukt. Te beginnen met haar jeugd met een ongemakkelijke thuissituatie waar niet over gesproken werd. Haar moeilijke pubertijd, waarin ze zich probeert los te maken van haar verleden. En tot slot een periode waarin ze steeds meer medische klachten krijgt die er uiteindelijk toe leiden dat ze nooit kinderen zal krijgen. In dit boek zet ze al die zaken op een rijtje en probeert ze al schrijvende een plaatsje te geven.
Mantel is zeer openhartig en schrijft, hoewel soms een beetje van de hak op de tak, toch in een heldere stijl, waardoor je nooit de draad van het verhaal kwijt raakt. Het voelt een beetje of je een zeer uitgebreide brief van een dierbare vriendin leest. Heel anders dus dan de boeken (historische romans) die ik tot nu toe van haar las. Maar daarom des te leuker en des te verrassender. Ik had het boek dan ook in een mum van tijd uit, want wilde Mantel al snel nog beter leren kennen. En dat lukt heel goed, al had er wat mij betreft ook nog best een mooi hoofdstuk over haar schrijversschap in gemogen.
Waar ik vooral door werd verrast in De geest geven was de humor waarover Mantel bleek te beschikken. Ze wil niet al te veel medelijden met zichzelf hebben en weet door de nodige humor bepaalde gebeurtenissen mooi in perspectief te plaatsen. Ze schrijft ook
Ik schrijf dit niet omdat ik op medeleven uit ben… Ik schrijf om het verhaal van mijn kinderjaren en mijn kinderloosheid de baas te worden en om mezelf te lokaliseren.
Of dat voor haar zelf gelukt is kan ik natuurlijk niet beoordelen. Maar voor mij als lezer voelt dat zeker zo. Ik heb Hilary Mantel een stuk beter leren kennen en verheug me nu des te meer op het derde deel in de Thomas Cromwell trilogie, The Mirror and the Light.
Over het boek
In het eerste hoofdstuk,’Een tweede huis’, beschrijft Mantel hoezeer de dood van haar stiefvader haar heeft aangegrepen, ook vanwege bepaalde, nog niet verwerkte gebeurtenissen uit het verleden. In ‘Geoffrey, plaag haar niet zo!’ neemt Mantel de lezer mee naar haar vroege kindertijd en omschrijft zij het eerste bewustzijn van haarzelf als kind, gefragmenteerde impressies die geleidelijk overgaan in eerste herinneringen, tot aan de geboorte van haar jongere broer en de pijnlijke scheuren in haar familie. In ‘Glimlach’ heeft Mantel de complexe puberteit bereikt en beschrijft ze hoe het bewaren van geheimen bij hun thuis een manier van leven werd. In het slotdeel van deze memoires vertelt Mantel dat ze door een reeks medische fouten en misverstanden kinderloos is gebleven, en dat de geesten van de ongeborenen, net als gemiste kansen of niet omgeslagen bladzijden, haar leven als schrijfster hebben beïnvloed.
Details De geest geven van Hilary Mantel
Titel: De geest geven
Auteur: Hilary Mantel
Vertaling: Gerda Baardman en Anne Jongeling
Uitgeverij: Uitgeverij Atlas Contact
ISBN: 9789025447953
MirandaLeest zegt: Verrassend humoristisch en zeer openhartig. Leest als een uitgebreide brief van een dierbare vriendin.
De geest geven verschijnt in april, reserveer je exemplaar nu vast bij Bol.com via onderstaande link (dan ontvangt MirandaLeest een kleine commissie). Of lees een van haar eerdere boeken.