Categoriearchief: Non-fictie

Recensie: Ben Folds – A Dream About Lightning Bugs

Een tijdje terug besloot ik al mijn cd’s weg te doen (om ruimte te maken voor meer boekenkasten natuurlijk). Nou ja, bijna allemaal. Ik bewaarde een klein stapeltje waar ik bijzondere herinneringen aan heb. Zoals Songs for Silverman van Ben Folds, die ik in 2005 tijdens mijn eerste reis naar Amerika kocht. Hoewel ik mezelf niet perse fan zou willen noemen, was ik wel nieuwsgierig toen ik zag dat Ben Folds een autobiografie had uitgebracht. Gelukkig bleek het luisterboek van A Dream About Lightning Bugs – A Life of Music and Cheap Lessons ook op Storytel te staan. Voorgelezen door Ben Folds zelf bovendien.

Ben Folds - A Dream About Lightning Bugs

Dat werden dus 8,5 zeer vermakelijke uren. Ook als je zijn muziek niet (zo goed) kent, maar wel geïnteresseerd bent in songwriting, muziek en creativiteit is het een dikke aanrader. Ken je de muziek wel, dan is dat alleen maar een bonus. Want hij deelt veel achtergronden over hoe bepaalde nummers tot stand zijn gekomen. Daardoor luister je er toch weer net even anders naar de eerstvolgende keer dat je ze hoort.

Meeslepend met mooie oneliners

Folds kan heel meeslepend vertellen over zijn creatieve proces, en daar steek je altijd wat van op, ook als je geen muzikale ambities hebt. Het boek zit ook vol met mooie oneliners als:

Don’t let your tools make you their bitch

Over dat je soms ook bepaalde ideeën over hoe iets zou moeten los moet laten.
En:

Hitting bottom is to acknowledge the next lesson will not be cheap

Over het leren van je fouten. Denk daar maar eens over na.

Inspirerende levenslessen

Centraal in het boek staat de muziek. Ben’s muzikale ontwikkeling, zijn tijd met de band Ben Folds Five (drie keer raden hoeveel leden die band telt trouwens) en zijn ervaringen met het muzikantenleven. Maar ook de levenslessen die hij in zijn persoonlijke leven heeft opgedaan komen aan bod. En in alle verhalen, of het nou gaat over zijn jeugd, muziek of over zijn vier huwelijken (en evenveel scheidingen) komt die typische Ben Folds stijl terug. Scherp, intelligent, zich niet bezighouden met wat cool is en vooral een flinke dosis zelfspot (en hier en daar wat scheldwoorden). Vooral heel erg Ben Folds, zoals je ook van muziek gewend bent.

Uitstekende voorlezer met eigen stijl

Dit boek zou ik sowieso wel gelezen hebben. Maar dat het boek door Folds zelf wordt voorgelezen voegt wel echt wat extra’s toe. Natuurlijk omdat het over zijn eigen leven gaat, maar ook omdat Folds een uitstekende voorlezer is met een geheel eigen stijl. Hij kan het namelijk niet laten om hier en daar wat muzikale geluidseffecten toe te voegen. Ook doet hij een prima imitatie van William Shatner (waar hij mee samenwerkte). En dat hij ook mijn favoriete schrijver, Bill Bryson, nog quote is natuurlijk helemaal de spreekwoordelijke kers op de taart.

Ook als je de muziek van Ben Folds niet kent A Dream About Lightning Bugs echt een inspirerend boek. Zo vloeide er bij mij na het lezen zomaar ineens weer een blogpost uit bijvoorbeeld*.

Je vindt het (Engelstalige) luisterboek dus op Storytel, maar als je je eigen exemplaar wilt, kun je het boek ook bestellen op Bol.com via onderstaande links**.  

*Mijn blog is min of meer in ruste. Maar toen ik een Instagram bericht over dit boek wilde plaatsen had ik ineens zoveel te melden dat een blogpost me beter leek. Waarschijnlijk blijft het hier voorlopig bij. Maar je weet maar nooit.

**MirandaLeest ontvangt een kleine vergoeding als je via een van bovenstaande links bestelt.

Recensie: Adèle – Henk van Gelder

Actrice, zangeres en cabaretiere Adèle Bloemendaal overleed begin 2017. Ze had een bijzonder leven achter de rug. Geboren als Adèle Maria Hameetman ging ze na een avontuur in Amerika en een kort huwelijk door onder de naam Adèle Bloemendaal. Ze kende veel successen in het theater, scoorde de nodige carnavalhits, maar werd ook bekend van rollen in tv-series als Het schaep met de 5 pooten (het orgineel). En niet te vergeten een glansrol in Theo en Thea en het tenenkaasimperium.

Recenie: Adèle. Uit het rijke leven van Adèle Bloemendaal - Henk van Gelder

Maar ze stond er ook om bekend dat ze geen blad voor de mond nam. Haar jongere minaars, plastische chirurgie en het feit dat ze soms werk aannam voor de poen, Adèle deed er nooit moeilijk over. Een openhartig mens zou je zo denken. Toch liet Bloemendaal maar weinig mensen echt dichtbij komen. En als ze het even niet meer zag zitten dan sloot ze zich af van de buitenwereld, zegde voorstellingen af en was voor niemand bereikbaar. Dat zorgde, zeker later in haar carriere, voor een beroerd imago.

Over deze fascinerende vrouw schreef Henk van Gelder een interessante, beknopte, biografie die ik mocht lezen voor Bol.com Lees Magazine, waar je ook mijn volledige recensie over dit boek kunt lezen.

Meer lezen over Adèle Bloemendaal? Via onderstaande links kun je het boek bestellen (en ontvangt MirandaLeest een kleine commissie).

Het huis vol – Anita Terpstra

Als je, zoals ik, komt uit een klein gezin en met ouders uit kleine gezinnen dan blijven grote gezinnen fascineren. Ieder jaar kijk ik met veel plezier (en verbazing) naar de tv-serie Een huis vol, waarin een aantal grote gezinnen gevolgd wordt. De chaos, gezelligheid en hoeveelheid boodschappen vind ik verwonderlijk. En bij het het ene gezin zou ik zo willen intrekken, terwijl ik van het andere gezin al gillend gek wordt als ik er alleen maar naar kijk (bedenk zelf maar even welk gezin ik waarmee bedoel).

Schrijfster Anita Terpstra raakte ook gefascineerd, maar dan door haar eigen grote familie. Haar moeder was er één van veertien en haar vader één van zeven. Hoe was het om op te groeien in zo’n groot gezin? Om daar achter te komen besloot ze een aantal ooms en tantes te spreken over hun jeugd en hen te vragen naar hun ervaringen. Het resultaat is het boek Het huis vol. Een geschiedenis van het naoorlogse grote gezin.

Recensie Het huis vol - Anita Terpstra

Het staat vol met zeer interessante gesprekken, want het was zeker niet voor iedereen een lolletje om op te groeien met zoveel broers en zussen. De oudere kinderen werden vaak ingezet om op de kleintjes te passen, het huishouden te doen of moesten zelfs vroeg van school om mee te draaien in het gezin. Sommige broers en zussen bleven goed contact houden toen ze zelf volwassen werden, maar anderen konden niet wachten om weg te komen en hebben ook niet veel behoefte meer aan contact met de enorme familie.

De persoonlijke ervaringen van Terpstra’s familie zijn boeiend om te lezen. Ze lezen lekker weg. Hier en daar beschrijft Terpstra de persoonlijke verhalen bijna in romanvorm, dat zorgt ervoor dat het heel levendig wordt, al vond ik de toon soms net iets te ‘Jip en Janneke’-achtig, zeker bij de vroegere jeugdherinneringen van ooms en tantes, waardoor ik het gevoel kreeg in een spannend kinderboek beland te zijn. Ook leuk, maar niet helemaal mijn ding. Gelukkig was het overgrote deel van het boek gewoon reuze interessant.

Verschil tussen stad en platteland

Wel opvallend dat deze verhalen plaatsvinden in de generatie van mijn eigen ouders (en iets eerder), maar dat de ervaringen die zij hebben mij veel meer aan de generatie van mijn grootouders doet denken. Terwijl Terpstra en ik maar een aantal jaar verschillen in leeftijd. Wellicht komt dat ook door het verschil tussen de stad (waar mijn familie vandaan komt) en het platteland (waar de familie van Terpstra vandaan komt), het verschil tussen niet-gelovige (mijn familie) en gelovige gezinnen (die in Het huis vol) en natuurlijk ook door het feit dat mijn ouders in kleine gezinnen opgroeiden en de familie van Terpstra juist in grote gezinnen. Mijn oma moest, als oudste meisje van het gezin, ook stoppen met school toen haar moeder overleed om voor haar vader en de jongere kinderen in het gezin te zorgen. Maar dat speelde dus zo’n dertig jaar eerder dan de verhalen in dit boek. Vond ik toch best opvallend.

En zo zie je maar hoe verschillend families kunnen zijn. Wat voor de een heel normaal is, is voor een ander al weer nauwelijks voor te stellen, of hooguit als verhaal uit generaties terug.

Nadenken over je eigen familie

En datzelfde geldt ook wel een beetje voor de historische achtergronden en ontwikkelingen waarmee Terpstra de persoonlijke verhalen van haar familie afwisselt. Onderwerpen als de invloed van de kerk, gezondheidszorg, straffen uitdelen en het vernoemen van de kinderen zijn erg interessant om te lezen en zet de persoonlijke verhalen van haar familie wat meer in perspectief. Net zoals het erg interessant is om op deze manier eens naar je eigen familie te kijken. Deden die het ook zo? Ging het er heel anders aan toe? Hoe ging het nog weer een generatie eerder?

Heb je interesse in familiegeschiedenis, en ben je benieuwd naar hoe het was om op te groeien in een groot gezin? Of kom je misschien juist uit een groot gezin en ben je benieuwd hoe anderen dit hebben ervaren? Dan is Het huis vol absoluut een aanrader. Een mooie mix tussen persoonlijke verhalen en feiten en achtergronden zorgt voor een prima leesbaar boek, dat bovendien ook een mooie aanleiding is eens na te denken over de familie waarin je zelf terecht bent gekomen.

Recensie: Mijn Amerika – Mart Smeets

Bij Mart Smeets denk je waarschijnlijk in eerste instantie aan wielrennen, basketbal, schaatsen of de Olympische Spelen. In ieder geval aan zijn jaren als sportverslaggever. Maar je zou ook kunnen denken aan muziek. Of aan Amerika. Want ook dat zijn onderwerpen waar Smeets zich graag mee bezighoudt. Over dat laatste onderwerp, waar hij overigens een haat-liefde verhouding mee heeft, is nu een boek verschenen, Mijn Amerika. Waarin Smeets zijn ongezouten mening spuit over Amerika en de Amerikanen. Als Amerika liefhebber was ik natuurlijk erg benieuwd.

Recensie Mijn Amerika - Mart Smeets

Aangenaam verrast

En hoewel ik niet persé groot fan van Smeets ben, heeft Mijn Amerika me toch aangenaam verrast. Het onderwerp heeft Smeets natuurlijk al mee, want ik kom voor vakanties heel graag in Amerika. Ik verdiep me ook graag een beetje in de geschiedenis en gewoonten van het land. En iedereen die mooie verhalen kan vertellen over het reizen in Amerika kan op mijn interesse rekenen.

Boekenverzamelaar

En die verhalen die heeft Smeets zeker. Grotendeels doordat hij, net als ik, op zijn reizen ook graag tijd inruimt voor een bezoek aan de boekhandel. Uren kan hij daar spenderen en hij verlaat de zaak meestal met flinke stapels boeken over Amerika, de Amerikaanse geschiedenis of bijzondere Amerikanen. Zijn collectie met Amerika boeken is iets om jaloers op te zijn (om nog maar te zwijgen over het feit dat Smeets nog maar 8 staten hoeft te bezoeken voor hij ze allemaal bezocht heeft).

Die boeken blijven overduidelijk niet ongelezen in kast staan. Want Smeets deelt veel interessante feiten over de geschiedenis van Amerika, de plaatsen die hij bezoekt en bijzondere inwoners. Naar de literatuurlijst die achterin staat moet ik maar niet al te lang kijken, want mijn boekenkast barst nu al uit zijn voegen.

Sport en muziek

Daarnaast ook genoeg persoonlijke verhalen, over zijn basketballende zoon, reizen met zijn vrouw en ontmoetingen met sporters, (oud-)collega’s en vrienden. En natuurlijk ook veel aandacht voor mooie verhalen over sport en muziek, dat blijven toch onderwerpen waar Smeets het graag over heeft. Zo leerde ik dat een van favoriete muzikanten, Sam Beam (Iron & Wine) de buurman van Lance Armstrong is, of in ieder geval een paar jaar geleden was. Je hebt er verder niets aan, maar ik vind het toch leuk om te weten.

Hoogtepunt vond ik overigens het hoofdstuk over Boston, waarin alle onderwerpen uit het boek (sport, muziek en persoonlijke verhalen) mooi samenkomen in een verhaal over een bezoek aan Fenway Park voor een wedstrijd van de Red Sox. Maar dat zou ook kunnen komen omdat ik het legendarische stadion vorig jaar zelf nog bezocht.

Een land dat even bijzonder als vreemd is

Door de ogen van Smeets krijg je met Mijn Amerika een mooi beeld van een land dat even bijzonder als vreemd is. Niet alleen kom je het nodige te weten over de geschiedenis, maar ook over muzikale- en sporthelden. Zeker een aanrader dus voor iedereen die graag rondreist in Amerika.

Recensie: Eindelijk 40 – Aaf Brandt Corstius

De columns van Aaf Brandt Corstius in de Volkskrant, Flow Magazine en Margriet (om er maar een paar te noemen) lees ik altijd met heel veel plezier. Toen ik zag dat er dit jaar weer een boek van haar zou verschijnen begon ik me daar dan ook gelijk op te verheugen. Helemaal toen ik de titel zag. Eindelijk 40, over de voordelen en niet-bestaande nadelen van veertiger zijn. Zelf ben ik van 1977 (reken zelf maar uit :-)), dus dit boek kon niet op een beter moment verschijnen wat mij betreft.

Recensie: Eindelijk 40 - Aaf Brandt Corstius

Niet dat ik er nou zo tegenop zag om 40 te worden. Maar toch, het klinkt zo, ehm… nou ja, ouder dan 30. Gelukkig heeft Brandt Corstius al een paar jaar ervaring met veertiger zijn. Voor Eindelijk 40 verzamelde zij een aantal columns (allemaal eerder verschenen) over onderwerpen waar veertigers mee te maken krijgen. Van grijs haar, relatieperikelen, een aftakelend lichaam en een aftakelende geest tot dingen die zij van andere veertigers heeft geleerd. Allemaal zeer geestig beschreven en in veel gevallen herkenbaar.

Nuchtere kijk

En precies die dingen waar ik altijd zo van geniet in de columns van Aaf  zorgen ervoor dat Eindelijk 40 heerlijk wegleest. Ik had het boek in een paar uurtjes uit. Want haar nuchtere kijk op het veertigerschap (en op het hele leven eigenlijk) staat mij wel aan. Je hoeft niet persé alles meer, en vooral, je hoeft niet meer persé alles te willen. Er is niets mis met sleur en met daar heel tevreden mee zijn. En dat maakt het leven een stuk overzichtelijker.

Cadeautip voor ex-dertigers

Eindelijk 40 is uitermate geschikt als cadeautje voor ex-dertigers die misschien een beetje opzien tegen het 40 worden. Want met de columns van Aaf kun je er wel weer even tegenaan.

Eindelijk 40 en andere boeken van Aaf Brandt Corstius bestel je via onderstaande links direct bij Bol.com

Bonustip: Hou je van podcasts, taal, interviews en mooie liedjes? Dan is De Grote Harry Banink podcast (van Gijs Groenteman, de man van Aaf) een enorme aanrader. Mooie en soms ontroerende interviews en heel veel heerlijke liedjes met teksten van onder andere Annie M.G. Schmidt en liedjes uit Sesamstraat en Klokhuis. De podcast is nu even met pauze, maar er zijn al 25 afleveringen beschikbaar, waarin Groenteman mensen als Hans Dorrestijn, Jenny Arean, Joost Prinsen, Bert Plagman (Tommie!), Frank Groothof en Willem Nijholt interviewt.

Recensie: Off, verbeter je leven met een digitale detox – Tanya Goodin

Hoe vaak kijk jij op je telefoon of tablet? Ik vaker dan ik zou willen. Wanneer er reclame komt op tv grijp ik vaak mijn telefoon. Maar ook als er in een programma iets spectaculairs of grappigs gebeurt, om even snel op Twitter te kijken of het andere mensen ook is opgevallen. Wanneer ik op de trein sta te wachten. Of voor het slapen gaan. Eigenlijk is het zo’n gewoonte geworden. En dat kan best een beetje minder.

MirandaLeest boekenblog recensie van Off, verbeter je leven met een digitale detox van Tanya Goodin

Vandaar dat ik geïntrigeerd werd door Off, verbeter je leven met een digitale detox van Tanya Goodin. Dit handzame boekje (niet veel groter dan de gemiddelde mobiele telefoon, toeval of niet?) helpt je om uit te loggen, minder stress te ervaren en meer tijd over te houden zodat je weer kunt genieten van échte ervaringen, échte contacten en écht geluk. Althans, dat beweert de achterflap.

Voorbeelden en tips

De digitale detox is ingedeeld in verschillende delen, zoals ‘Stel je grenzen’, ‘Go with the flow’ en ‘Tem je triggers’. Korte hoofdstukjes, voorzien van sfeervol beeldmateriaal. Ieder deel geeft voorbeelden van situaties waarin je vaak naar je telefoon grijpt en tips om je gedrag te veranderen. Dat varieert van het kopen van een wekker, zodat je je telefoon niet meer op je nachtkastje hoeft te hebben om als wekker te gebruiken tot het advies om de natuur in te gaan. Of om je gedachten te verzetten door te kleuren, te lezen of te puzzelen.

MirandaLeest boekenblog recensie van Off, verbeter je leven met een digitale detox van Tanya Goodin
© Lev.boeken

Te vrijblijvend

Allemaal prima voorbeelden en situaties, die je wel weer even bewust maken van het feit dat de telefoon zo ingeburgerd is dat je bijna zou vergeten dat je ook nog andere dingen kunt doen. Toch blijft Off wat mij betreft net wat te vrijblijvend om van een echte digitale detox te spreken. De informatie en voorbeelden liggen behoorlijk voor de hand, maar de echte trigger om ze aan te pakken blijft een beetje achterwege.

Goede reminders

Neemt niet weg dat Off van Tanya Goodin goede reminders bevat voor iedereen die wil proberen wat minder afhankelijk te worden van zijn mobiele telefoon. Er zo over te lezen maakt je toch wat bewuster van je eigen gedrag. En het boekje lijkt me ook heel geschikt als (niet zo) subtiel cadeautje voor die geliefde die altijd maar naar zijn of haar scherm zit te staren.

Ben je ook wel toe aan een digitale detox? Via onderstaande link direct bij Bol.com bestellen.

Recensie: In Einsteins achtertuin – Amanda Gefter

Natuurkunde. Denk ik daaraan dan gaat dat vooral over de middelbare school. Die keer dat onze natuurkundeleraar ons na één lesuur gedag zei terwijl we een dubbeluur hadden en we niet wisten hoe snel we de klas uit moesten stuiven. En hoe woedend hij daarover was een week later. En dat ik in 3 Havo hele mooie cijfers haalde en dus besloot het vak op te nemen in mijn vakkenpakket, waarna ik in 4 Havo alleen nog maar onvoldoendes haalde en het dus weer razendsnel liet vallen. Daarmee was mijn liefde voor het vak natuurkunde wel bekoeld.

Voor de Amerikaanse Amanda Gefter was en is natuurkunde echter haar grote passie. En in het boek In Einsteins achtertuin, dat ik voor Bol.com Lees Magazine mocht lezen, probeert ze die liefde over te brengen. Volgens de achterflap maakt Gefter de moeilijkste natuurkunde begrijpelijk. Ik was benieuwd of zij me misschien weer wat van dat gevoel uit 3 Havo kon laten terugvinden, toen ik er af en toe nog wel iets van begreep.

Recensie In Einsteins achtertuin - Amanda Gefter

Passie, humor en zelfspot

De liefde en enthousiasme voor natuurkunde spat overduidelijk van het boek af. Daar wordt je absoluut door aangestoken. En Gefter beschikt niet alleen over een goed stel hersenen, maar ook over een flinke dosis humor. En ze is niet bang voor zelfspot en steekt regelmatig de draak met het stoffige imago dat wetenschappers vaak hebben. Dat zorgt voor een lekker leesbaar boek.

Maar dan hebben we het nog niet over de natuurkunde zelf gehad. Want ondanks Gefters enthousiasme is een zekere voorkennis toch echt wel nodig. En met een paar jaartjes natuurkunde van de middelbare school red je dat helaas niet, althans, ik niet. De inhoud ging mij al vrij snel boven de pet.

Mijn volledige recensie van In Einsteins achtertuin van Amanda Gefter lees je op Bol.com Lees Magazine.

Ben je wel een echte natuurkunde liefhebber? Of wil je dat worden? Dan is In Einsteins achtertuin van Amanda Gefter zeker een goed punt om te beginnen. Je wordt zonder meer meegesleept door Gefters enthousiasme.

Recensie: Ik moet nog even kijken of ik kan – Liesbeth Smit

Misschien herken je het wel, tijdens beoordelingsgesprekken op je werk krijg je altijd zoiets te horen als ‘je doet prima werk, maar laat je wat meer horen’. Of van die drukke collega’s die je er op wijzen dat je zo stil bent (hé, thanks, dat was precies de bedoeling). Vaak goed bedoeld. Maar desalnietttemin best irritant soms. Want ik hoef mezelf helemaal niet per sé meer te laten horen, ik wil gewoon mijn werk zo goed mogelijk doen en kan dat prima zonder dat steeds aan iedereen te willen laten weten. En dat ik soms stil ben is omdat ik dan even niets bijzonders te melden heb, of gewoon fijn aan het luisteren ben of zo maar wat zit te dagdromen.

Je suis introvert

Sinds ik een paar jaar terug de TED-talk van Susan Cain zag, en haar boek Quiet las heb ik er minder moeite mee. Want dat ‘stille’ had ineens een naam. Ik ben introvert, en dat is prima. Ook Liesbeth Smit, auteur van Ik moet nog even kijken of ik kan kent Susan Cain en besloot eens te kijken hoe het gesteld staat met de Nederlanse introverten. Waar lopen die tegenaan? Waar zitten ze? En zijn ze wel een beetje gelukkig?

Recensie Ik moet nog even kijken of ik kan - Liesbeth Smit
Mijn exemplaar van Ik moet nog even kijken of ik kan van Liesbeth Smit. En notitieboekjes met illustraties van Gemma Correll

Ik moet nog even kijken of ik kan (briljante titel, sowieso!)  heeft een hele fijne nuchtere kijk op introversie. Met enerzijds serieuze informatie en achtergronden die lekker helder en vlot zijn opgeschreven. En anderszijds hele grappige en vermakelijke stukken, van een introvertenbingo tot diverse lijstjes met bijvoorbeeld bekende introverten. Want we moeten onszelf ook weer niet te serieus nemen.

Herkenbare persoonlijke voorbeelden

En vooral ook veel mooie, persoonlijke voorbeelden die je, als je zelf introvert bent, zult herkennen. En niet alleen de boodschap dat het dus helemaal prima is om introvert te zijn, maar dat er ook tussenvormen zijn. Bijna niemand is 100% introvert of 100% extravert. En dat is het mooie. Ook als je meer extravert dan introvert bent zullen er vast situaties in het boek voorbij komen die je herkent.

In verschillende hoofdstukken komen onderwerpen aan bod als de werkvloer (kantoortuin, anyone?), opvoeding (hoe steun je je introverte kind, of hoe overleef je als introverte ouder) en de liefde. Smit laat op zeer onderhoudende manier zien waar introverten in die situaties vaak tegenaan lopen en hoe je die situaties het hoofd kan bieden. Praktische informatie, tips en reminders waardoor je een volgende keer misschien iets minder opziet tegen dat teamuitje, die buurtborrel of dat ‘gezellige’ familieweekend. Of in ieder geval weet dat je altijd nog kunt zeggen ‘Ik moet nog even kijken of ik kan’ zodat je even rustig kunt nadenken over hoe je de uitnodiging op een vriendelijke maar besliste manier kunt afwijzen.

Absolute aanrader

Ik moet nog even kijken of ik kan van Liesbeth Smit is een absolute aanrader. Na een aantal pagina’s te hebben gelezen in mijn digitale recensie-exemplaar besloot ik al om zelf een fysiek exemplaar aan te schaffen. Want dit boek wil ik vasthouden, doorbladeren, passages aanstrepen (en voor iemand die bijna nooit in haar boeken schrijft wil dat wat zeggen) en regelmatig nog eens oppakken en doorlezen. Omdat het zo herkenbaar is. En geestig. En volstaat met nuttige informatie, bruikbare tips en voorbeelden. Het boek had van mij nog wel twee keer zo dik mogen zijn.

Ook superinteressant voor extraverten

Is dit boek dan alleen interessant als je zelf introvert bent? Nee, juist ook als je geen introvert bent is het superinteressant. Want het helpt je misschien die stille collega, schoonzus of buurman eens in een heel ander licht te zien. En ook de meeste extraverten hebben hun introverte kanten, dus grote kans dat je er voor jezelf ook nog wat uithaalt.

Ben je of ken je een introvert? Dan is Ik moet nog even kijken of ik kan van Liesbeth Smit echt een absolute aanrader. Bestellen kan via onderstaande links.

Recensie: Reveal. Onthullingen. Robbie Williams – Chris Heath

Reveal. Onthullingen. Geen gekke titel, want onthullingen doet Robbie Williams absoluut in deze lijvige biografie die ik mocht lezen voor Bol.com Lees Magazine. Williams durft zich openhartig en ook verrassend kwetsbaar op te stellen. Want als er één ding is dat duidelijk wordt in dit boek is het wel dat Williams van onzekerheden, angsten en neuroses aan elkaar hangt. Gelukkig beschikt Rob ook over een flinke dosis humor en zelfspot, zodat het geen zwartgallig boek is geworden.

Recensie Reveal. Onthullingen. Robbie Williams door Chris Heath

Enorm innemend
Zelfs als je niets veel met Robbie Williams hebt of het hele Take That-tijdperk hebt gemist is dit boek zeer de moeite waard. Want meer dan dat gaat het ook vooral over volwassen worden, omgaan met je angsten, alleen is dat bij een publiek figuur als Robbie Williams natuurlijk allemaal extra uitvergroot. Robbie is door zijn openhartigheid en een flinke dosis humor enorm innemend. En dat maakt dat je door het boek, ruim 550 pagina’s, heenvliegt. En kun je aan het eind van het boek alleen maar hopen dat Robbie zijn voornemen om wat aardiger voor zichzelf te zijn ook opvolgt. Want geestige en openhartige types als Robbie kunnen we wel gebruiken in de entertainmentwereld.

Lees mijn uitgebreide recensie van Reveal. Onthullingen. Robbie Williams door Chris Heath op Bol.com Lees Magazine.

Meer Robbie Williams?

Recensie: Elvis en ik – Onder redactie van Art Rooijakkers

Vandaag is het precies 40 jaar geleden dat Elvis Presley overleed. Maar vergeten is hij nog lang niet. Zeker niet door Art Rooijakkers, die groot fan is van de King of Rock and Roll. Hij stelde de bundel Elvis en ik samen, met 17 odes aan Elvis Presley. Met bijdragen van onder andere Peter Buwalda, Jan Rot, Mart Smeets en Eric Corton.

Recensie Elvis en ik, odes aan Presley, onder redactie van Art Rooijakkers

En deze bundel mocht ik recenseren voor Lees Magazine van bol.com. Het boek laat zich een beetje lezen zoals de carrière van Elvis, van succesnummers via een paar wat mindere periodes tot prachtige pareltjes die beslist indruk maken en weer terug.

Lees mijn volledige recensie van Elvis en ik, odes aan Presley op Lees Magazine van Bol.com.

Elvis en ik winnen? Via de Facebook groep van Lees Magazine van Bol.com maak je kans op een exemplaar van dit boek. Bovendien ben je dan ook altijd op de hoogte van nieuwe titels, recensies en andere winacties. Wees wel snel, want de winnaar wordt al op 18 augustus bekend gemaakt.

Meer Elvis? Lees ook mijn recensie van Elvis. Een eenzaam leven van Ray Connolly, een indringende en droevig stemmende biografie over Elvis Presley.

Benieuwd naar deze odes aan Elvis Presley? Via onderstaande link bestel je het boek direct op Bol.com