Sinds begin 2020 ben ik weer aan het bloggen. Niet meer (alleen) over boeken. Voornamelijk over wandelen. Maar ook over de mooie stad Leiden. Over podcasts (die ik luister tijdens het wandelen). Boeken (over wandelen). En ik deel daar ook de foto’s die ik tijdens mijn wandelingen maak.
Ik zou het leuk vinden als je me daar volgt. Je vindt mijn nieuwe blog op MirandaWandelt.nl.
Ik zie je daar!
Een tijdje terug besloot ik al mijn cd’s weg te doen (om ruimte te maken voor meer boekenkasten natuurlijk). Nou ja, bijna allemaal. Ik bewaarde een klein stapeltje waar ik bijzondere herinneringen aan heb. Zoals Songs for Silverman van Ben Folds, die ik in 2005 tijdens mijn eerste reis naar Amerika kocht. Hoewel ik mezelf niet perse fan zou willen noemen, was ik wel nieuwsgierig toen ik zag dat Ben Folds een autobiografie had uitgebracht. Gelukkig bleek het luisterboek van A Dream About Lightning Bugs – A Life of Music and Cheap Lessons ook op Storytel te staan. Voorgelezen door Ben Folds zelf bovendien.
Dat werden dus 8,5 zeer vermakelijke uren. Ook als je zijn muziek niet (zo goed) kent, maar wel geïnteresseerd bent in songwriting, muziek en creativiteit is het een dikke aanrader. Ken je de muziek wel, dan is dat alleen maar een bonus. Want hij deelt veel achtergronden over hoe bepaalde nummers tot stand zijn gekomen. Daardoor luister je er toch weer net even anders naar de eerstvolgende keer dat je ze hoort.
Folds kan heel meeslepend vertellen over zijn creatieve proces, en daar steek je altijd wat van op, ook als je geen muzikale ambities hebt. Het boek zit ook vol met mooie oneliners als:
Don’t let your tools make you their bitch
Over dat je soms ook bepaalde ideeën over hoe iets zou moeten los moet laten.
En:
Hitting bottom is to acknowledge the next lesson will not be cheap
Over het leren van je fouten. Denk daar maar eens over na.
Centraal in het boek staat de muziek. Ben’s muzikale ontwikkeling, zijn tijd met de band Ben Folds Five (drie keer raden hoeveel leden die band telt trouwens) en zijn ervaringen met het muzikantenleven. Maar ook de levenslessen die hij in zijn persoonlijke leven heeft opgedaan komen aan bod. En in alle verhalen, of het nou gaat over zijn jeugd, muziek of over zijn vier huwelijken (en evenveel scheidingen) komt die typische Ben Folds stijl terug. Scherp, intelligent, zich niet bezighouden met wat cool is en vooral een flinke dosis zelfspot (en hier en daar wat scheldwoorden). Vooral heel erg Ben Folds, zoals je ook van muziek gewend bent.
Dit boek zou ik sowieso wel gelezen hebben. Maar dat het boek door Folds zelf wordt voorgelezen voegt wel echt wat extra’s toe. Natuurlijk omdat het over zijn eigen leven gaat, maar ook omdat Folds een uitstekende voorlezer is met een geheel eigen stijl. Hij kan het namelijk niet laten om hier en daar wat muzikale geluidseffecten toe te voegen. Ook doet hij een prima imitatie van William Shatner (waar hij mee samenwerkte). En dat hij ook mijn favoriete schrijver, Bill Bryson, nog quote is natuurlijk helemaal de spreekwoordelijke kers op de taart.
Ook als je de muziek van Ben Folds niet kent A Dream About Lightning Bugs echt een inspirerend boek. Zo vloeide er bij mij na het lezen zomaar ineens weer een blogpost uit bijvoorbeeld*.
Je vindt het (Engelstalige) luisterboek dus op Storytel, maar als je je eigen exemplaar wilt, kun je het boek ook bestellen op Bol.com via onderstaande links**.
*Mijn blog is min of meer in ruste. Maar toen ik een Instagram bericht over dit boek wilde plaatsen had ik ineens zoveel te melden dat een blogpost me beter leek. Waarschijnlijk blijft het hier voorlopig bij. Maar je weet maar nooit.
**MirandaLeest ontvangt een kleine vergoeding als je via een van bovenstaande links bestelt.
Mocht je nu, net als ik, rond de veertig zijn, dan kan het bijna niet anders dat je in je middelbareschoolperiode vaak naar grunge hebt geluisterd, op schoolfeesten wel eens hebt staan pogoën en de houthakkersblouse een standaard onderdeel van je garderobe was. Want begin jaren negentig waren bands als Nirvana, Pearl Jam, Soundgarden en Alice in Chains niet van de radio en MTV weg te slaan. Grunge was hot en Seattle was the place to be voor bands.
Ook Mark van Schaick zat er middenin, maar dan vooral als journalist voor muziektijdschrift OOR. In die hoedanigheid mocht hij regelmatig afreizen naar Seattle om verslag te doen van de ontwikkelingen. En sprak hij Pearl Jam en veel andere bands, zowel in Seattle als in Nederland. Pearl Jam is een van de weinige bands uit die tijd die nog altijd platen maakt, tourt en bovenal een enorme fanschare heeft. Dat was ook wel te merken toen de concerten die Pearl Jam in juni gaf in Amsterdam binnen een mum van tijd waren uitverkocht.
In Why go. Ontmoetingen met Pearl Jam doet Mark van Schaick verslag van de gesprekken die hij door de jaren heen had met de band, maar ook met bevriende muzikanten. Dat levert niet alleen boeiende informatie op over de muziek van Eddie Vedder en zijn vrienden, maar laat ook goed zien wat er met een band gebeurt wanneer ze een grote hit hebben. Waar Van Schaick eerst nog vrijwel altijd welkom is om een paar uur rond te hangen bij de band en ze de hemd van het lijf mag vragen, wordt het later steeds lastiger om ze zelfs maar een kwartiertje te mogen spreken.
Veel van de gesprekken die de journalist had met Pearl Jam, maar ook bijvoorbeeld met leden van bevriende band Soundgarden, kun je compleet uitgeschreven teruglezen in het boek. Absoluut interessant, maar wat mij betreft toch ook een beetje een zwak punt van het boek. Want dat leunt nu wel heel erg op die interviews. Die zijn zeker boeiend, daar niet van, maar een heel boek met voornamelijk interviews is toch vooral interessant voor de echte fans. Gelukkig biedt de achtergrond over hoe deze interviews tot stand kwamen een mooie extra en is dat wat het boek toch ook wel weer de moeite waard maakt.
Why go is vooral een boek voor de echte Pearl Jam fans en voor iedereen die opgegroeid is met de grungemuziek. En mocht je, net als ik, een bezoek aan Seattle gaan brengen, dan is het ook goede inspiratie voor het bezoeken van een aantal plaatsen die belangrijk zijn geweest in de geschiedenis van Pearl Jam.
Bestel Why go. Ontmoetingen met Pearl Jam van Mark van Schaick bij Bol.com (MirandaLeest ontvangt een kleine commissie).
Al eerder schreef ik op mijn blog over het genot van luisterboeken. De laatste jaren luisterde ik voornamelijk podcasts, maar ik had weer zin in iets anders, dus besloot ik onlangs de Storytel-app te proberen. Inmiddels heb ik een paar boeken geluisterd en ik ben enthousiast, dus leek het me leuk om mijn ervaringen met jullie te delen.
De app is supersimpel in gebruik, het aanmelden is zo gepiept. Ik was blij verrast door het assortiment. Veel titels die me direct aanspraken, al springen voor mij vooral de Engelstalige en non-fictie titels eruit. Heel handig is dat je niet alleen op auteur of titel kunt zoeken, maar ook op voorlezer. Wie het boek voorleest kan soms het verschil maken.
Ook fijn is dat je boeken kunt downloaden voor wanneer je offline bent. Zo kun je gemakkelijk verder in je boek als je bijvoorbeeld onderweg bent of ergens bent waar geen goede internetverbinding is. Ik luister veel tijdens het wandelen of onderweg naar werk, dus dit komt goed van pas.
Ik had dus al snel een flink volle boekenplank (je verlanglijstje binnen de app) en luisterde inmiddels zes boeken.
Alles van Bill Bryson
Hoe kan het ook anders. Net mijn twee favoriete titels (I’m a Stranger here myself en The Lost Continent ) ontbreken, maar dat gaf me de gelegenheid om Life and Times of the Thunderbolt Kid, Shakespeare: the World as Stage, A Walk in the Woods en At Home eens te herluisteren. Deze luisterde ik vooral voor het slapen gaan. En omdat ik ze allemaal al eens gelezen was, was het geen probleem dat ik hier en daar stukken miste omdat ik al in slaap was gevallen 😉
Dreaming the Beatles – Rob Sheffield
Het gaat, je raadt het nooit, over the Beatles. Maar vooral over de invloed die ze, bijna 50 jaar na het stoppen van de band, nog altijd hebben op de muziek en op de wereld. Met hoofdstukken over the Importance of Being Ringo, de soms gespannen relatie tussen John en Paul, de manier waarop ze platen opnamen en nog veel meer is dit echt een geweldig boek voor muziekliefhebbers en voor iedereen die graag over populaire cultuur leest.
Lean on Pete – Willy Vlautin
Niet alleen een schitterend verhaal, maar ook geweldig voorgelezen door de schrijver zelf. Zijn stem past precies bij de sfeer van het verhaal, een beetje triestig en heel aangenaam om naar te luisteren. Het verhaal is droevig en je zou de hoofdpersoon wel een dikke knuffel willen geven.
Niet zo’n succes
A Hitchhikers Guide to the Galaxy van Douglas Adams, voorgelezen door Stephen Fry. Fry als voorlezer is fantastisch, maar het verhaal kon me niet zo boeien. Best geestig hier en daar, maar ik begrijp niet zo goed waarom dit boek bij zoveel mensen zo’n favoriet is.
Zoals gezegd valt het aanbod niet tegen, mijn boekenplank binnen de app puilt dan ook uit van de boeken. Ik ga er nooit van mijn leven genoeg tijd voor hebben, maar dat geeft niet. Ik verheug me sowieso enorm op Don’t Skip Out On Me van Willy Vlautin, als deze half zo mooi is als Lean on Pete dan wordt dat weer geweldig. Maar heb bijvoorbeeld ook Berichten uit het tussenhuisje van Henk van Straaten, een biografie van Eddie Izzard, De Platenzaak van Rachel Joyce en nog een stuk of vijftien andere titels gemarkeerd om in de toekomst te gaan luisteren.
Luister je ook wel eens luisterboeken? En mocht je ook Storytel hebben, aanraders zijn altijd welkom.
Mijn favorieten ook lezen? Via onderstaande links kun je de (engelstalige) boeken bestellen bij Bol.com (en ontvangt MirandaLeest een kleine commissie). Ook kun je natuurlijk zelf luisteren via Storytel. Je kunt de app eerst twee weken gratis uitproberen, daarna betaal je € 9,99 per maand.
Als je, zoals ik, komt uit een klein gezin en met ouders uit kleine gezinnen dan blijven grote gezinnen fascineren. Ieder jaar kijk ik met veel plezier (en verbazing) naar de tv-serie Een huis vol, waarin een aantal grote gezinnen gevolgd wordt. De chaos, gezelligheid en hoeveelheid boodschappen vind ik verwonderlijk. En bij het het ene gezin zou ik zo willen intrekken, terwijl ik van het andere gezin al gillend gek wordt als ik er alleen maar naar kijk (bedenk zelf maar even welk gezin ik waarmee bedoel).
Schrijfster Anita Terpstra raakte ook gefascineerd, maar dan door haar eigen grote familie. Haar moeder was er één van veertien en haar vader één van zeven. Hoe was het om op te groeien in zo’n groot gezin? Om daar achter te komen besloot ze een aantal ooms en tantes te spreken over hun jeugd en hen te vragen naar hun ervaringen. Het resultaat is het boek Het huis vol. Een geschiedenis van het naoorlogse grote gezin.
Het staat vol met zeer interessante gesprekken, want het was zeker niet voor iedereen een lolletje om op te groeien met zoveel broers en zussen. De oudere kinderen werden vaak ingezet om op de kleintjes te passen, het huishouden te doen of moesten zelfs vroeg van school om mee te draaien in het gezin. Sommige broers en zussen bleven goed contact houden toen ze zelf volwassen werden, maar anderen konden niet wachten om weg te komen en hebben ook niet veel behoefte meer aan contact met de enorme familie.
De persoonlijke ervaringen van Terpstra’s familie zijn boeiend om te lezen. Ze lezen lekker weg. Hier en daar beschrijft Terpstra de persoonlijke verhalen bijna in romanvorm, dat zorgt ervoor dat het heel levendig wordt, al vond ik de toon soms net iets te ‘Jip en Janneke’-achtig, zeker bij de vroegere jeugdherinneringen van ooms en tantes, waardoor ik het gevoel kreeg in een spannend kinderboek beland te zijn. Ook leuk, maar niet helemaal mijn ding. Gelukkig was het overgrote deel van het boek gewoon reuze interessant.
Wel opvallend dat deze verhalen plaatsvinden in de generatie van mijn eigen ouders (en iets eerder), maar dat de ervaringen die zij hebben mij veel meer aan de generatie van mijn grootouders doet denken. Terwijl Terpstra en ik maar een aantal jaar verschillen in leeftijd. Wellicht komt dat ook door het verschil tussen de stad (waar mijn familie vandaan komt) en het platteland (waar de familie van Terpstra vandaan komt), het verschil tussen niet-gelovige (mijn familie) en gelovige gezinnen (die in Het huis vol) en natuurlijk ook door het feit dat mijn ouders in kleine gezinnen opgroeiden en de familie van Terpstra juist in grote gezinnen. Mijn oma moest, als oudste meisje van het gezin, ook stoppen met school toen haar moeder overleed om voor haar vader en de jongere kinderen in het gezin te zorgen. Maar dat speelde dus zo’n dertig jaar eerder dan de verhalen in dit boek. Vond ik toch best opvallend.
En zo zie je maar hoe verschillend families kunnen zijn. Wat voor de een heel normaal is, is voor een ander al weer nauwelijks voor te stellen, of hooguit als verhaal uit generaties terug.
En datzelfde geldt ook wel een beetje voor de historische achtergronden en ontwikkelingen waarmee Terpstra de persoonlijke verhalen van haar familie afwisselt. Onderwerpen als de invloed van de kerk, gezondheidszorg, straffen uitdelen en het vernoemen van de kinderen zijn erg interessant om te lezen en zet de persoonlijke verhalen van haar familie wat meer in perspectief. Net zoals het erg interessant is om op deze manier eens naar je eigen familie te kijken. Deden die het ook zo? Ging het er heel anders aan toe? Hoe ging het nog weer een generatie eerder?
Heb je interesse in familiegeschiedenis, en ben je benieuwd naar hoe het was om op te groeien in een groot gezin? Of kom je misschien juist uit een groot gezin en ben je benieuwd hoe anderen dit hebben ervaren? Dan is Het huis vol absoluut een aanrader. Een mooie mix tussen persoonlijke verhalen en feiten en achtergronden zorgt voor een prima leesbaar boek, dat bovendien ook een mooie aanleiding is eens na te denken over de familie waarin je zelf terecht bent gekomen.
Al sinds ik in 2014 begon met mijn blog is het motto van MirandaLeest
I Like Big Books, and I Cannot Lie
En daar is ook niets aan gelogen, want ik deins echt niet terug voor een dikke pil meer of minder. De afgelopen tijd las ik toevallig twee boeken die zelfs mijn liefde voor dikke boeken op de proef stelden. Het leek me leuk om dat met jullie te delen.
Het achtste leven (voor Brilka) – Nino Haratischwili
Bijna 1.300 pagina’s telt dit boek over de zes generaties van een familie uit Georgië. Een goede vriendin van me was lyrisch over het boek. En ook veel bloggers waren zeer enthousiast. Toen Inge van Ingeleest.nl vorig jaar een set boeken won en besloot die met mij te delen, was ik dan ook erg verheugd dat Het achtste leven daarbij zat en dat ik die van Inge kreeg. Mijn zomervakantie in september leek me een uitstekend moment om in het boek te beginnen. Maar die bleek toch al snel gevuld, dus het kwam er niet van. Dan de kerstvakantie maar. Ik begon in het boek en begreep al snel alle enthousiaste verhalen.
Een prachtige familiegeschiedenis, zo meeslepend geschreven. Maar ook een boek waar ik steeds wel even de tijd voor moet nemen om er weer in te komen. Dus hier en daar even een kwartiertje lezen is er niet bij. Dit is echt zo’n boek waar je een paar flinke leessessies voor nodig hebt. En na een pagina of 1.000 had ik ook even behoefte aan wat anders. Dus heeft het boek een paar week ongelezen naast mijn bed gelegen. Dit weekend ben ik weer verder gegaan, en hij gaat zeker uit. Maar wellicht dat mijn grens toch bij zo’n 1.000 pagina’s ligt.
Het Bureau – J.J. Voskuil
Al jarenlang heb ik de zeven delen van Het Bureau van J.J. Voskuil in de kast staan, bij elkaar ruim 1.500 pagina’s. En al een paar keer heb ik een begin gemaakt met lezen. Maar ik kwam er niet doorheen. Dat er een hoorspel van deze serie was gemaakt wist ik ook al een tijdje, maar door mijn leeservaringen was ik toch een beetje terughoudend om daarmee te beginnen. Er zijn tenslotte 475 afleveringen, van gemiddeld 14 minuten. Dus dat is toch al gauw 110 uur luisterplezier.
Toen ik in november helemaal bij was met mijn podcasts en dus weer op zoek was naar iets nieuws, besloot ik toch maar een poging te wagen. En jongens, wat is dit hoorspel mieters! Geweldig acteerwerk. Zo is Krijn ter Braak geweldig als Maarten Koning, de Nicolien Koning van Yvonne van den Hurk is lekker hysterisch, Joop Keesmaat is heerlijk venijnig als Dr. Beerta en de Bart Asjes van Jacob Derwig is gekmakend principieel. Maar eigenlijk zijn alle rollen heel goed uitgewerkt. Het is echt een genot om de afleveringen te luisteren, veel humoristischer dan de boeken. Ik gebruik mijn reistijd van en naar werk (1,5 tot 2 uur per dag) om te luisteren en ik vlieg door de afleveringen heen. Inmiddels ben ik bij aflevering 309 en stiekem baal ik al een beetje dat ik straks alle afleveringen geluisterd zal hebben. Voor mij werkt in dit geval de vorm van een hoorspel dus een stuk beter dan het boek en ik ben blij dat ik het hoorspel toch nog een kans heb gegeven.
Luister het hoorspel van Het Bureau van J.J. Voskuil
De eerste 287 afleveringen van het hoorspel van het Bureau vind je onder andere in iTunes of via de site van de NTR. De overige afleveringen zijn helaas niet beschikbaar via de podcast. Maar even zoeken via Google en je hebt ze vrij snel gevonden.
Lezen jullie graag dikke boeken? Of zijn er dikke pillen waar jullie echt niet doorheen kwamen? Of waar je juist enorm van hebt genoten? Laat het weten.
Ook wel zin in een uitdaging? Via onderstaande links bestel je Het achtste leven (voor Brilka) op Bol.com, MirandaLeest krijgt dan een kleine commissie.
Als je wel eens een Nederlandse radiozender aan hebt staan, dan moet je ze kennen. Boef, Sevn Alias of Ronnie Flex. Zij waren in 2017 de meest gedraaide artiesten. Hiphop is duidelijk enorm populair. Maar wie zijn die jongens nou eigenlijk? In Hiphop in Nederland van Rajko Disseldorp krijg je daar een goed idee van. Want door middel van portretten stelt hij in dit boek dé tien rappers van dit moment voor. Naast Boef, Sevn Alias en Ronnie Flex, ook portretten van Sticks, Ali B, Ares, Typhoon, Fresku, Hef en Bokoesam. Rajko Disseldorp bezocht de rappers meerdere keren en sprak ze over hun drijfveren, achtergronden en toekomstplannen. Ik mocht dit boek recenseren voor Lees.bol.com.
Stoer doen
Wat al snel opvalt is dat de jongere rappers nog vooral bezig zijn met stoer doen. Het gaat om bravoure, status krijgen, views scoren en aan de buitenwereld laten zien dat je het gemaakt hebt. Hoort ongetwijfeld bij de leeftijd, maar ik (40) vond het vooral wat vermoeiend. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen, zo heeft Sevn Alias, wiens portret door zijn openhartigheid wat meer diepgang heeft. En dat hij dan het volgende zegt, dat vergeven we hem dan maar 😉
Het is een beetje fucked up om te zeggen, maar ik wil niet een oude rapper zijn. Ik wil niet meer rappen wanneer ik dertig ben.
Rap voor jong en oud
Want dat je ook nog prima mee kan in de hiphopwereld als je de dertig nadert of gepasseerd bent dat bewijzen Typhoon, Fresku en Sticks. Deze rappers zijn niet meer alleen bezig met de buitenwereld, maar hebben echt een verhaal. En hun muziek, de onderwerpen waar ze over rappen, groeien met hen mee.
Of je nou van hiphop of rapmuziek houdt of niet, dit boek geeft sowieso een mooi beeld van wie er toe doet in de Nederlandse rapwereld, met portretten die zeer de moeite waard zijn. Mijn volledige recensie van Hiphop in Nederland van Rajko Disseldorp kun je lezen op Lees.bol.com
Hiphop in Nederland van Rajko Dissdeldorp lezen? Via onderstaande links kun je ze direct bestellen bij Bol.com (links het boek, rechts het e-boek). MirandaLeest ontvangt een kleine commissie als je via onderstaande links bestelt.
They get nostalgic about the last ten years
Before the last ten years have passed
Deze regels uit het lied Bastard van Ben Folds schoten een paar keer door me heen tijdens het lezen van Wonderjaren van Pam van der Veen en Albert Wiglema. Want nostalgisch wordt je wel van dit boek als je de jaren tachtig en negentig bewust meemaakte. De technologische ontwikkelingen die erin worden besproken zijn tenslotte nog relatief recent, maar toch voelen ze soms ook al weer stokoud. En het boek toont dus vooral aan hoe hard de ontwikkelingen tegenwoordig eigenlijk gaan.
Wonderjaren is eigenlijk het logische vervolg op Gouden jaren van Annegreet van Bergen. Heerlijk nostalgisch en een goede aanleiding voor het ophalen van herinneringen aan zaken als cassettebandjes, inbelmodems, schoolagenda’s, vidoebanden, de telefooncel en nog veel meer.
Ik genoot in ieder geval enorm van het boek. En als je de jaren tachtig en negentig bewust meemaakte is het vast ook een boek voor jou. Mijn volledige recensie van Wonderjaren van Pam van de Veen en Albert Wiglema lees je op Lees Magazine van Bol.com
Zin in nostalgie? Het boek Wonderjaren van Pam van der Veen en Albert Wiglema kun je via onderstaande links bestellen bij Bol.com
Het is niet geloven, maar 2017 zit er al weer bijna op. Een jaar waarin ik niet veel blogde, pas tegen het najaar begon ik er weer een beetje aardigheid in te krijgen. Maar dat betekent niet dat ik niet veel heb gelezen. De teller staat, met nog zo’n anderhalve week te gaan, op 105 gelezen boeken. Helemaal niet slecht. Vandaag deel ik met jullie mijn favoriete boeken van het afgelopen jaar.
Ik moet nog even kijken of ik kan – Liesbeth Smit
Heerlijk herkenbaar en zeer geestig. Ben je introvert? Dan is het een absolute aanrader. Maar ook als je de introverte medemens wat beter wilt leren begrijpen is het een fijn boek, dat met een dikke knipoog uitlegt wat introversie is.
Lees mijn recensie van Ik moet nog evenk kijken of ik kan van Liesbeth Smit
Reveal. Onthullingen. Robbie Williams door Chris Heath
Vooral omdat ik zo verrast werd door de openhartigheid en zelfspot van Williams. Een van de betere muziekboeken van het afgelopen jaar.
Lees mijn recensie van Reveal. Onthullingen. Robbie Williams door Chris Heath
Elvis: een eenzaam leven – Ray Connolly
Dit jaar was het 40 jaar geleden dat Elvis Presley overleed. Bijna iedereen kent vooral de showbizz kant van Elvis, glitterige witte jumpsuit en de shows in Las Vegas, verhalen over drugs en peanut butter and banana sandwiches. Maar dit boek belicht vooral de tragische kant van het leven van Elvis. Een onthutsend portret.
Lees mijn recensie van Elvis: een eenzaam leven van Ray Connolly
Op zoek naar George – Kim Heijdenrijk
Bewijs dat bijna ieders leven inspiratie kan zijn voor een fantastisch boek. Heijdenrijk weet de geschiedenis op een zeer fraaie manier tot leven te wekken. Voor liefhebbers van programma’s als Verborgen Verleden.
Lees mijn recensie van Op zoek naar George van Kim Heijdenrijk
Van onderstaande boeken schreef ik geen recensie op MirandaLeest, maar ik vond ze wel echt de moeite waard.
4 3 2 1 – Paul Auster
Bijzonder intrigerende roman. Vier keer het levensverhaal van Archibald Isaac Ferguson, maar door dingen die wel of niet gebeuren in zijn leven ontstaan er vier hele verschillende verhalen. Een dikke pil, maar toch gaat ‘ie veel te snel uit.
Alle verhalen – Truman Capote
Vorig jaar las ik pas voor het eerst iets van Capote, het geniale In Cold Blood. Deze korte verhalen zijn minstens zo goed. Spannend, geestig, met soms rare twists maar allemaal steengoed geschreven.
Wij zeggen hier niet halfbroer – Henk van Straten
Rauw, soms hartverscheurend en bijzonder ontroerd. Het verhaal van de opgroeiende Henk van Straten.
Oomen stroomt over – Francine Oomen
Een boek over de overgang? Dat klinkt niet echt als hele leuke materie, maar dat is dit boek van Francine Oomen toch. Het is haar eerlijke verslag, in getekende vorm, van haar ervaringen met de overgang.
Ik las dus nog veel meer fijne boeken dit jaar, ook boeken die al eerder verschenen. Benieuwd welke? Via Goodreads kun je het zien.
Zoals jullie misschien weten mag ik ook regelmatig recensies schrijven voor Bol.com Lees Magazine. Een tijdje terug verscheen er daar al een artikel de 2017 favorieten van alle recensenten, ook mijn keuze in de categorie Muziek & Cultuur. Benieuwd? Hier vind je de eindejaarslijstjes van alle recensenten van Bol.com Lees Magazine.
Wat was jullie favoriete boek van 2017?
Een van mijn favorieten van 2017 bestellen? Via onderstaande links kun je ze direct bestellen op Bol.com en ontvangt MirandaLeest een kleine commissie.
Zelf las ik met veel plezier het onlangs verschenen Mijn Amerika van Mart Smeets. Prachtige verhalen over zijn reizen door Amerika, met veel aandacht voor geschiedenis, sport en muziek.
Woensdag 20 december om 20.00 in Rotterdam
Op woensdag 2o december, van 20.00 tot 21.30, vertelt Smeets hier meer over in het bibliotheektheater van de bibliotheek van Rotterdam (locatie Hoogstraat 110). Een avond waarin Smeets je meeneemt naar het Memphis van Elvis Presley, het Murfreesboro waar zijn zoon Tjerk honkbalde en het kippenvelmoment toen Sweet Caroline van Neil Diamond in Fenway Park werd gespeeld, vlak na de aanslag bij de Boston Marathon.
Win 2 kaarten
In samenwerking met de bibliotheek van Rotterdam mag ik 2 kaarten weggeven voor deze avond. Dus lijkt het je leuk om hier bij te zijn? Laat hieronder een reactie achter, en wie weet kun jij dan op 20 december luisteren naar de Amerika-verhalen van Mart Smeets. Meedoen kan tot en met zondag 17 december. De winnaar krijgt maandag 18 december bericht van mij per e-mail. Deze winactie is afgelopen.
Meer informatie over het evenement vind je op Facebook.